8°
Το Στάσου Πλάι Μου συναντά τον Ε.Τ. και το Cloverfield στην καινούργια ταινία του Τζέι Τζέι Έιμπραμς, στην αφίσα της οποίας φιγουράρει με ίδιο μέγεθος γραμμάτων και το όνομα του παραγωγού Στίβεν Σπίλμπεργκ. Αυτή η ιστορία μιας παρέας παιδιών που στην επαρχιακή Αμερική του 1979 τρακάρουν για πρώτη φορά με το συναισθηματικό τυφώνα της «αληθινής ζωής», την ίδια στιγμή που ένα εξωγήινο πλάσμα ξεφεύγει από τη στρατιωτική φυλακή του, έχει πολλά από τα γνωρίσματα μιας ταινίας του Σπίλμπεργκ: «καθαρούς» πρωταγωνιστές, προβληματικές οικογένειες, παρεξηγημένους εξωγήινους, στενές επαφές τρίτου τύπου, φωτεινές δέσμες που κόβουν το σκοτάδι, υγιή διασκέδαση με θετικό μήνυμα. Το hommage είναι ηθελημένο και συχνά πετυχημένο, όμως η μείξη των υλικών μιας ταινίας ενηλικίωσης κι ενός monster movie δεν είναι πάντα όσο ομαλή θα έπρεπε. Το σενάριο προέκυψε από τη συρραφή δύο ιστοριών που φιλοδοξούσαν να γίνουν η κάθε μία διαφορετική ταινία και συχνά οι... ραφές είναι περισσότερο εμφανείς απ’ όσο θα θέλαμε. Το κομμάτι του πλάσματος μοιάζει λιγάκι αδικημένο και οι στιγμές της δράσης συχνά βεβιασμένες, για να προστεθεί το απαραίτητο θέαμα. Δίχως αυτό να σημαίνει ότι το Super 8 είναι μια κακή ή βαρετή ταινία. Κάθε άλλο. Οι ιδέες είναι εκεί, οι εξαιρετικές ερμηνείες από τους μικρούς πρωταγωνιστές επίσης, το ενδιαφέρον δεν χάνεται ποτέ, η ρετρό ατμόσφαιρα δεν πλησιάζει καν τα όρια της γλυκερής νοσταλγίας. Στην πραγματικότητα δεν έχεις πολλά για τα οποία μπορείς να παραπονεθείς ή να γκρινιάξεις στο Super 8, εκτός ίσως από το ότι οι προσδοκίες που δημιουργούν τα ονόματα των δημιουργών του στην αφίσα δεν εκπληρώνονται με το θεαματικό τρόπο που θα περίμενε κανείς. Το φιλμ είναι άρτιο αλλά δεν είναι ιδιοφυές, είναι τρυφερό αλλά δεν είναι σπαρακτικό, είναι γοητευτικό αλλά δεν είναι ακριβώς πρωτότυπο, είναι Τζέι Τζέι Έιμπραμς αλλά όχι όσο θα έπρεπε.
- ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Τζέι Τζέι Έιμπραμς
- ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Ελ Φάνινγκ, Κάιλ Τσάντλερ, Αμάντα Μιχάλκα, Νόα Eμεριχ, Ρον Έλνταρντ