Οι Πειρατές της Καραϊβικής: Σε Άγνωστα Νερά

Δοκίμασε να πεις τη λέξη «πειρατές» κοντά σε επαγγελματίες του κινηματογράφου και κινδυνεύεις να πέσεις θύμα λιντσαρίσματος ή στην καλύτερη περίπτωση πασαλείμματος με πίσσα, πασπαλίσματος με πούπουλα και μιας βόλτας στα προάστια πάνω σε ένα δοκάρι. Πρόσθεσε το γεωγραφικό προσδιορισμό «της Καραϊβικής» και δες τα χαμόγελα να ανθίζουν και μια γλυκιά ικανοποίηση να διαπερνά τους πάντες. Δεν είναι μυστικό, δεν είναι ντροπή, ο κινηματογράφος είναι τόσο βιομηχανία όσο και τέχνη και ταινίες σαν τη σειρά των φασαριόζικων αυτών blockbuster λαδώνουν τη μηχανή του, την κάνουν να γυρίζει λίγο πιο στρωτά. Γι’ αυτό και οι καινούργιοι Πειρατές της Καραϊβικής: Σε άγνωστα νερά (Pirates of the Carribean: On Stranger Tides) του Ρομπ Μάρσαλ βρίσκουν τη θέση τους ακόμη και στο επίσημο πρόγραμμα του Φεστιβάλ των Καννών δίχως κανένα φρύδι να ανασηκωθεί, χωρίς κανείς να αναρωτηθεί τι δουλειά έχει μια ταινία που είναι βασισμένη σε ένα rollecoaster ride (κι όχι το ανάποδο) σε μια συγκέντρωση των πιο «καλλιτεχνικών» ταινιών της χρονιάς. Η αλήθεια είναι πως οι Πειρατές έχουν το γούστο τους (ή τουλάχιστον έτσι μου λένε), κατορθώνουν να βρίσκουν το κοινό σημείο που συναντιέται το κινηματογραφικό ενδιαφέρον των μαζών και της πιο εκλεκτικής μερίδας του κοινού, ποντάρουν στο συνδυασμό της λαϊκής ευκολίας και της, για μυημένους, «ροκιάς» του Τζόνι Ντεπ (που κάθε φορά διστάζει και κάθε φορά λέει ναι) και προσθέτουν σε κάθε καινούργια ταινία κάτι που ανανεώνει το ενδιαφέρον: ένα μούσι χταπόδι κρασάτο πριν, μια δυο γοργόνες με τα στήθη λίγο έξω τώρα, τον Ίαν Μακ Σέιν, το νάζι της Πενέλοπε Κρουζ. Τι κι αν η διάρκεια είναι αφόρητα μεγάλη και η φόρμουλα κάθε φιλμ υπερβολικά ίδια; Καλύτερα για όλους. Γιατί να χαλάσεις μια συνταγή που δουλεύει και γιατί να μη δώσεις στο θεατή το χρόνο να πάει ως το μπαρ για ποπ κορν, δίχως να αναρωτιέται αν έχασε κάτι σημαντικό;

• ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ρομπ Μάρσαλ
• ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Τζόνυ Ντεπ, Πενέλοπε Κρουζ, Ίαν ΜακΣέιν