Απώλεια

Εκεί που νόμιζες ότι οι αλλεπάλληλες πλαστικές και το overdose από μπότοξ είχαν στερήσει για πάντα από τη Νικόλ Κίντμαν τη δυνατότητα να υποδυθεί οτιδήποτε άλλο εκτός από μια Stepford Wife, η ερμηνεία της στην «Απώλεια» του Τζον Κάμερον Μίτσελ σκάει στα μούτρα σου κυριολεκτικά σαν σφαλιάρα. Στο ρόλο μιας μητέρας που έχει χάσει το παιδί της και προσπαθεί μαζί με το σύζυγό της (ισάξιός της στο χαμηλότονο σπαραγμό ο Άαρον Έκχαρτ) να βρει το δρόμο έξω από το σκοτεινό δάσος της θλίψης, η Κίντμαν αποτελεί την ψυχή ολόκληρης της ταινίας. Τσακισμένη και αμείλικτη μαζί, δεν χρειάζεται να καταφύγει σε κανένα ερμηνευτικό τέχνασμα για να συγκινήσει ή να εντυπωσιάσει. Νιώθει το ρόλο και τον βιώνει αντί να τον υποδύεται, κι ο σκηνοθέτης, απλά, της παραδίνεται. Όμως ο Τζον Κάμερον Μίτσελ μοιάζει αμήχανος στον τρόπο που κοιτάζει το θέμα του, αναποφάσιστος για το βάθος των δραματικών τόνων, υπερβολικά συγκρατημένος, σχεδόν ακαδημαϊκός. Η «Απώλεια» θα έπρεπε να σφίγγει την καρδιά σου σαν τανάλια και μαζί να σε κάνει να χαμογελάς πικρά στις στιγμές του σκληρού της χιούμορ, αλλά αντί γι’ αυτό σ’ αφήνει να θαυμάζεις. Τις εξαιρετικές ερμηνείες, την τακτική σκηνοθεσία. Κάτι δυστυχώς μοιάζει να λείπει… {Την είδες; Πες μας τη γνώμη σου, αφήνοντας σχόλιο!}

• ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Τζον Κάμερον Μίτσελ
• ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Νικόλ Κίντμαν, Άαρον Έκχαρτ, Νταϊάν Γουίστ, Σάντρα Ο