Sicario: Ο εκτελεστής

Ο Ντενί Βιλνέβ, μετά από ένα σερί εξαιρετικών ταινιών (με τελευταίες το «Prisoners» και το «Enemy»), επιστρέφει με την πρώτη γυρισμένη στην Αμερική και πλέον φιλόδοξη ταινία του, ένα καθαρόαιμο θρίλερ «νέας κοπής», από εκείνα που οι καλοί και οι κακοί ξεχωρίζουν δύσκολα. Το «Sicario» έχει όλα τα φόντα να είναι μία από τις καλύτερες ταινίες που είδαμε για τον κόσμο των καρτέλ και για την «ηθική» της αμερικάνικης «δικαιοσύνης». Γυρισμένη από έναν ευφυή σκηνοθέτη, με ένα σενάριο με καθαρή ματιά απέναντι στην αμερικάνικη εκδοχή μιας φορτισμένης πολιτικά ιστορίας, με ένα λαμπρό καστ και μια εναρκτήρια σεκάνς που υπόσχεται ένταση και σκοτάδι, βία και ψυχολογική αγωνία σε ίσες δόσεις. Όμως το φιλμ του Βιλνέβ στη διαδρομή από την Αμερική στο Χουάρεζ στους λαβυρίνθους των πολιτικών σκοπιμοτήτων, της κρυμμένης ατζέντας των ηρώων, των ανήθικων πρακτικών των αρχών, των πολλών χαρακτήρων, της συνεχούς αβεβαιότητας για τα κίνητρά τους, χάνει εντελώς τον ειρμό του και βρίσκει καταφύγιο σε μια σειρά από ευκολίες που δεν διαφέρουν σε τίποτα από τα χολιγουντιανά κλισέ που θα ήθελε με κάθε τρόπο να αποφύγει. Κάπως έτσι, αντί η ιστορία να κορυφώνεται καθώς η ώρα περνά, ξεθυμαίνει και κουράζει, μοιάζοντας εντέλει με μια αναμφίβολα γοητευτική αισθητικά ταινία (φωτογραφημένη εξαιρετικά από τον Ρότζερ Ντίκινς) που παραμένει κούφια και υπερβολικά γνώριμη.  

• ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ντενί Βιλνέβ
• ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Έμιλι Μπλαντ, Μπενίτσιο Ντελ Τόρο, Τζος Μπρολίν