Κωδικό Όνομα U.N.C.L.E.

Αυτό το ριμέικ της τηλεοπτικής σειράς της δεκαετίας του ’60 δεν ακολουθεί την κλασική διαδρομή μιας σύγχρονης μεταφοράς, αλλά κρατά το χρόνο και τα ήθη της αυθεντικής περιόδου κάνοντας upgrade στη δράση, το στιλ και το χιούμορ. Το «Κωδικό Όνομα U.N.C.L.E.» μπορεί να διαδραματίζεται στη δεκαετία του ’60, αλλά είναι ξεκάθαρα μια ταινία για το κοινό των ημερών μας, κομμένη και ραμμένη στη δική μας ιδέα για την αισθητική εκείνων των ημερών και χτισμένη πάνω στους κώδικες της κινηματογραφικής δράσης και των αστείων του σήμερα. Το αποτέλεσμα λειτουργεί γοητευτικά, με το φιλμ του Ρίτσι να μην είναι ούτε υπερβολικά νοσταλγικό, ούτε τόσο παράξενο ώστε να δείχνει αταίριαστο και στο τότε και στο σήμερα. Μπορεί να μην πηγαίνει πέρα απ’ ό,τι θα περιμένατε από μια κινηματογραφική περιπέτεια που έχει στο μυαλό της εξίσου το fun όσο και τη δράση, αλλά δεν παύει να είναι χορταστική και στα δύο μέτωπα. Κι αν το στιλ είναι ένα από τα βασικά της ατού, η απολαυστική χημεία ανάμεσα στους βασικούς του ηθοποιούς είναι εξίσου σημαντική. Ο Χένρι Κάβιλ και ο Άρμι Χάμερ ταιριάζουν σαν το γάλα με τα μπισκότα (και το φιλμ το βλέπει και προσθέτει ένα διασκεδαστικό bromance με ξεδιάντροπα κλεισίματα ματιού προς τα σεξουαλικά υπονοούμενα), ενώ η Αλίσια Βικάντερ είναι κάτι παραπάνω από «το κορίτσι», όπως γίνεται γρήγορα σαφές. Αν υπάρχει ένας ασφαλής τρόπος να μετρήσεις την επιτυχία μιας ιστορίας που είναι ξεκάθαρο πως δεν θέλει να ολοκληρώσει τη διαδρομή της σε ένα φιλμ, είναι να αναρωτηθείς για το αν θα έβλεπες μια ακόμη ταινία με τους ίδιους ήρωες, και βγαίνοντας από την ταινία του Γκάι Ρίτσι δεν υπάρχει αμφιβολία για το ότι θα πεις ναι...

• ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Γκάι Ρίτσι
• ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Χένρι Καβίλ, Άρμι Χάμερ, Αλίσια Βικάντερ, Ελίζαμπεθ Ντέμπικι, Τζάρεντ Χάρις, Χιου Γκραντ