Μαζί σου κι ας πεθάνω

Το σεξ με τον έναν ή τον άλλο τρόπο αποτελεί ένα από τα θέματα που απασχολούν σταθερά το σινεμά – όπως άλλωστε και τους ανθρώπους που κάνουν ή βλέπουν ταινίες. Ερωτικό ή μη, αστείο ή δραματικό, συνηθισμένο ή «βρώμικο», έχει χρησιμοποιηθεί σχεδόν με κάθε τρόπο που μπορείς να φανταστείς στο σινεμά. Το φιλμ του Τζος Λόσον δοκιμάζει να κάνει κάτι καινούργιο, μια κωμωδία για τις ερωτικές «διαστροφές» που να είναι την ίδια στιγμή τολμηρή αλλά και τρυφερή. Ακούγεται σαν ένας μάλλον δύσκολος συνδυασμός, αλλά το φιλμ τον πετυχαίνει, χρησιμοποιώντας γερές δόσεις ενός συχνά άβολου χιούμορ και βάζοντας στη θέση των ηρώων ανθρώπους που δεν απέχουν πολύ από αυτό που αποκαλούμε «συνηθισμένους». Και η γκάμα των φαντασιώσεων, ή των διαστροφών τους αν θέλετε, καλύπτει μια μεγάλη περιοχή από το σχεδόν αστείο μέχρι το ελαφρώς ανησυχητικό, αλλά όλες αντιμετωπίζονται με έναν τρόπο που κατορθώνει να βρίσκει το χιούμορ στην κάθε κατάσταση, δίχως όμως να τις γελοιοποιεί ή να τις υπονομεύει. Από μια γυναίκα που φαντασιώνεται το βιασμό της, μια άλλη που ερεθίζεται όταν ο σύντροφός της κλαίει κι ένα βαρετό υπάλληλο που μπορεί να κάνει σεξ με τη γυναίκα του μόνο όταν εκείνη κοιμάται, το «Μαζί σου κι ας πεθάνω» χρησιμοποιεί μερικές παράδοξες ερωτικές πρακτικές για να μιλήσει για κάτι γνώριμο: τις ίδιες τις σχέσεις. Κι όλο αυτό το δειγματολόγιο ερωτικών ιδιομορφιών μεταμορφώνεται στην πορεία σε μια γοητευτική, συχνά απόλυτα αστεία κι εντέλει ρομαντική κομεντί για την αλήθεια της ανθρώπινης επαφής. Η τελευταία του ιστορία μάλιστα, αυτή ενός κωφάλαλου άντρα που προσπαθεί να επικοινωνήσει με μια γυναίκα σε sex line, είναι ίσως ό,τι πιο αστείο κι αξιαγάπητο είδαμε εδώ και πολύ καιρό στο σινεμά και ο καλύτερος τρόπος για να κλείσει μια ταινία που μπορεί να φέρει λέξεις κι αισθήματα σαν τα παραπάνω σε περιοχές της σεξουαλικότητας που δεν συνηθίζουν να κατοικούν.

• ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Τζος Λόσον
• ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Τζος Λόσον, Μπογιάνα Νοβάκοβιτς, Ντέιμον Χέριμαν, Έριν Τζέιμς