Όταν ο Κάρολος Ντίκενς αποθεώνει στις Χριστουγεννιάτικες Ιστορίες του τις σταφίδες, ως συστατικό στοιχείο του γιορταστικού τραπεζιού και, κατά προέκταση, ως ένα από τα σύμβολα της ευτυχίας της αστικής λονδρέζικης οικογένειας, η βικτοριανή Αγγλία ζει πια την εποχή της πουτίγκας. Στις αγορές του Λονδίνου και του Λίβερπουλ η κορινθιακή σταφίδα θα εκτοπίσει κάθε άλλο παρόμοιο τύπο του προϊόντος. Με τη σταφίδα, μια σημαντική περιοχή του Ελληνικού Κράτους εντάσσεται σ' ένα ευρωπαϊκό οικονομικό πλαίσιο που έχει ως κέντρο του την Αγγλία. Στο κέντρο όλου αυτού του κόσμου βρίσκεται η εμπορική δραστηριότητα των κτηματιών. Οι currants των Άγγλων, οι raisins de Corinthe των Γάλλων, τα ακμάζοντα χρόνια της σταφίδας καθορίζουν και τους χρόνους της πόλης παραγωγής της.
Μικρός καρπός, μα μεγάλος σε ιστορία κουβαλά μέσα της τον ήλιο της γης και τον ιδρώτα των ανθρώπων της. Ο Νίκος Μπακουνάκης αναφέρει πως στις αρχές του αιώνα, η γενέτειρα του δεν ήταν μόνο μια πόλη, αλλά ένας παλμός. Η σταφίδα ήταν σύμβολο προόδου και καταστροφής μαζί· πλούτισε οικογένειες, αλλά και βύθισε άλλες στη σιωπή των αποθηκών. Το «μαύρο διαμάντι» της Πελοποννήσου ταξίδευε, το βλέμμα όλων ήταν στραμμένο προς το Λονδίνο, τη Μασσαλία, το Λίβερπουλ. Εκεί που οι γεύσεις της Ανατολής συναντούσαν την ομίχλη της Ευρώπης. Η Αθηνά Κακούρη, στο Πριμαρόλια, μάς δείχνει το δράμα και την περηφάνια των ανθρώπων που ζούσαν απ’ αυτή τη γη. Ο έμπορος, ο φορτωτής, ο ναύτης όλοι δεμένοι με το ίδιο νήμα. Κάθε κιβώτιο που έφευγε από το λιμάνι κουβαλούσε μέσα του ελπίδα, αγωνία, αλλά και ένα είδος αξιοπρέπειας: το χρέος να κρατήσεις όρθια την οικογένεια, τη γη σου, το όνομά σου. Στις Χριστουγεννιάτικες Ιστορίες του Ντίκενς, πίσω από τη λάμψη των αγορών και των εμπορικών ονείρων, υπήρχαν πάντα οι ταπεινοί ήρωες. Εργάτες που δούλευαν ως αργά, με χέρια βουτηγμένα στη σταφιδόσκονη, γυναίκες που ξεχώριζαν τους καρπούς σε υποτονικό φως καντηλιού, τη νέα γενιά που κοιτούσε τα καράβια να φεύγουν κάνοντας όνειρα.
Η Κορινθιακή σταφίδα Βοστίτσα είναι προϊόν Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης και παράγεται αποκλειστικά στην ημιορεινή και ορεινή περιοχή της Αιγιάλειας του Νομού Αχαΐας. Διακρίνεται για την ανώτερη ποιότητά της, το μοναδικό άρωμα και τη γεύση της, που οφείλονται στις ευνοϊκές εδαφοκλιματικές συνθήκες της περιοχής. Είναι κάτι παραπάνω από προϊόν. Είναι μια ιστορία για το πώς οι άνθρωποι παλεύουν με την τύχη τους· γεύση γλυκόπικρη, όπως η ίδια η ζωή που συνοδεύει το τραπέζι και τη μνήμη της πιο μεγάλης γιορτής του χρόνου, των Χριστουγέννων.
Επιμέλεια: Αρχεία Πηνελόπης Μασούρη
Υπό την αιγίδα και την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού.
Η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας αποτελεί αρωγό της πολιτιστικής πρωτοβουλίας
