Γεωμετρική Αφαίρεση

Μία έκθεση αφιερωμένη σε έξι πρωτοποριακές γυναικείες φωνές της γεωμετρικής αφαίρεσης: Όπυ Ζούνη, Etel Adnan, Samia Halaby, Saloua Raouda Choucair, Ebtisam Abdulaziz και Lubna Chowdhary.Τα έργα προέρχονται από τις συλλογές του Ιδρύματος Ωνάση, της Ειρήνης Παναγοπούλου, του Barjeel Art Foundation, του Saloua Raouda Choucair Foundation και της Ebtisam Abdulaziz, καθώς και από ιδιωτικές συλλογές.

Η έκθεση επιδιώκει να εστιάσει την προσοχή μας, στο ενναλακτικό αφήγημα μέσω του οποίου η κάθε μια από τις έξι προσεγγίζει, διευρύνει και επαναπροσδιορίζει τα όρια της αφαίρεσης, μετατοπίζοντας το επίκεντρο της συζήτησης από τον τυπικό φορμαλισμό σε ζητήματα μνήμης, ταυτότητας, πολιτικής και πολιτιστικής κληρονομιάς. Παράλληλα, αναγνωρίζει και αναδεικνύει τις ιδιαίτερες γενεαλογίες της αφαίρεσης στον αραβικό κόσμο, όπου η ισλαμική αισθητική—με τη γεωμετρία, την επανάληψη και την καλλιγραφία—λειτουργεί όχι ως διακοσμητική επιφάνεια, αλλά ως σύστημα σκέψης και ερμηνείας του κόσμου. Η έννοια του μορφολογικού μοτίβου επαναπροσδιορίζεται, φέρνοντας στο επίκεντρο το νοηματικό και φιλοσοφικό βάρος του.

Από τις αρθρωτές δομές της Choucair και τις δυναμικές συνθέσεις της Halaby έως τις αρχιτεκτονικές φόρμες της Chowdhary, οι παραδόσεις αυτές συγκροτούν ένα εναλλακτικό αφήγημα και εκδοχή της αφαίρεσης. Η Adnan, με τα φωτεινά τοπία της που αιωρούνται ανάμεσα στη μορφή και την αφαίρεση, και η Abdulaziz, με έργα που συνδυάζουν μαθηματικά, γλώσσα και κοινωνική κριτική, διευρύνουν το οπτικό πεδίο.

Η Όπυ Ζούνη, γεννημένη στην Αίγυπτο, ενσωμάτωσε από νωρίς τα οπτικά ιδιώματα της ισλαμικής τέχνης, εντάσσοντας το έργο της σε έναν διαπολιτισμικό διάλογο, που καθίσταται εμφανής στα έργα που παρουσιάζονται εδώ. Τα έργα της Όπυς Ζούνη αποτελούν τον κεντρικό άξονα της έκθεσης, σε δημιουργικό διάλογο με τα έργα των υπολοίπων γυναικών εικαστικών.

Με αυτόν τον τρόπο, η έκθεση αρθρώνει και προτείνει ένα ενναλακτικό αφήγημα: η αφαίρεση δεν αποτελεί αποκλειστικά δυτική επινόηση, αλλά μια παγκόσμια γλώσσα που αναδύεται με ίση ένταση από τη Βηρυτό, το Κάιρο και τη Σάρτζα, όσο και από το Παρίσι και τη Νέα Υόρκη.

Πρόκειται για γλώσσα που λειτουργεί ταυτόχρονα ως πράξη αντίστασης, ποιητική διατύπωση και μέσο πολιτιστικής συνέχειας.
Την έκθεση, η οποία συνοδεύεται από δίγλωσσο κατάλογο, επιμελείται ο ιστορικός της τέχνης, Γιάννης Μπόλης.