Το περιτύλιγμα που φιλοξενεί την ιστορία της Μία και του Σεμπάστιαν είναι φτιαγμένο από το υλικό των ονείρων. Ο σκηνοθέτης Νταμιέν Σαζέλ κεντάει σε όλα τα επίπεδα φτιάχνοντας ένα μιούζικαλ ανθρώπινο, τρυφερό, χιουμοριστικό, μα πάνω απ’ όλα εκθαμβωτικό. Σχεδόν μεγαλειώδες. Κι αυτό το καταφέρνει με τα πιο απλά υλικά που μπορεί να βρει κανείς στο σινεμά. Μια όμορφη θέα (το ωραιότερο Los Angeles που έχουμε δει στο σινεμά), ένα απλό άγγιγμα χεριών στη σκοτεινή αίθουσα, μια μικρή συνηθισμένη ιστορία αγάπης. Όμως όπως και στο προηγούμενο φιλμ του, το θεσπέσιο «Whiplash», ο Σαζέλ ξέρει να παίρνει ακόμη και από την απλή εικόνα τη ψυχή της και να τη βουτάει στην αιωνιότητα. Το «La La Land» μιλάει για τη μαγεία του μιούζικαλ και του κινηματογράφου γενικότερα. Η χιλιοειδωμένη ιστορία του ακολουθεί τη συνήθη διαδρομή του έρωτα που δύσκολα θα ανθίσει, αλλά η μαγκιά του σκηνοθέτη είναι να μην την αφήσει στιγμή να γίνει θλιβερή ή απλώς μελό. Ακόμη και στο φινάλε που οι πιο ευαίσθητες καρδιές θα ραγίσουν, ο Σαζέλ έχει τη στόφα να βάλει στο έργο του την ωριμότητα της αληθινής αγάπης. Την αγάπης δηλαδή που δεν σβήνει ποτέ, ακόμη κι όταν η ζωή που συνεχίζεται βρίσκει τους δύο εραστές να ζουν χωριστά αλλά γεμάτους από τα όσα έζησαν μαζί. Για τρίτη φορά οι Γκόσλινγκ-Στόουν αποδεικνύουν ότι η χημεία τους είναι μοναδική.
12°
