Nebraska

Μερικές φορές οι πιο σημαντικές εμπειρίες, τα πιο ουσιαστικά ταξίδια, είναι αυτά που είναι προκαθορισμένα να οδηγήσουν στην αποτυχία, την απογοήτευση, τη ματαίωση, μοιάζει να λέει η μελαγχολική, τρυφερή αυτή ταινία του Αλεξάντερ Πέιν. Στην περίπτωση του Γούντι Γκραντ, του ξεροκέφαλου ηλικιωμένου άντρα που μοιάζει αποφασισμένος να ακολουθήσει ένα τελευταίο όνειρο, ακόμη κι αν όλοι τον προειδοποιούν ότι είναι ψεύτικο, το ταξίδι του αποτελεί μια θαυμάσια εμπειρία για όσους θα τον ακολουθήσουν σε αυτό. Για εμάς, αλλά πρωτίστως για το μικρότερο γιο του, που θα ανακαλύψει μέσα από αυτό όχι μόνο τον ίδιο τον πατέρα του, μα κι έναν τρόπο να ζει εκεί που έμοιαζε απλά να υπάρχει. Όμως το φιλμ του Πέιν δεν περιέχει ούτε καταλήγει σε κανένα μεγαλόστομο συμπέρασμα, αντίθετα προτιμά να κρατά τους τόνους χαμηλούς, τα συναισθήματα συγκρατημένα. Από τη μια κωμωδία, από την άλλη χαμηλότονο δράμα, σε κάθε του πλευρά πορτρέτο μιας χώρας που μοιάζει απομακρυσμένη από τη λαμπρή ματαιοδοξία των μεγαλουπόλεων και ανθρώπινων καταστάσεων που δείχνουν εξίσου μουντές, η «Nebraska» έχει την ποιότητα μιας μελαγχολικής μπαλάντας για κάτι ξεχασμένο κι όμορφο με το δικό του τρόπο. Κι επίσης έχει έναν εξαιρετικό πρωταγωνιστή στο πρόσωπο του υποψήφιου για Όσκαρ Μπρους Ντερν, που δίνει στον Γούντι την υπέροχη ανθρωπιά, την πολυπλοκότητα που απαιτεί ο ρόλος σε μια μεγαλειώδη –ανάμεσα σε σπουδαίες– ερμηνεία. Κωμωδία αλλά μαζί και δράμα, ποτέ όμως για ηχηρά γέλια ή για δάκρυα που κυλούν ελεύθερα, το φιλμ του Πέιν μοιάζει με συνταξιδιώτη σε ένα ταξίδι που κρατά πολύ περισσότερο απ’ όσο αυτό των ηρώων στην οθόνη. Κι όπως κάθε μακρύ road trip, έτσι κι αυτό κρύβει υπέροχες συγκινήσεις, βαρετές στιγμές, εικόνες που δεν ξεχνάς και μια εμπειρία που σε ακολουθεί ακόμη κι αφού έχει τελειώσει.

• ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Αλεξάντερ Πέιν
• ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Μπρους Ντερ, Γουίλ Φορτέ, Τζουν Σκουίμπ