Στέφανι Οζοκουέρε: Η στρατιωτικός που συγκίνησε την 25η Μαρτίου

Ήταν πριν από δέκα περίπου μέρες, όταν η μπάντα του αμερικανικού στρατού έστειλε το δικό της μήνυμα στην Ελλάδα για τη συμπλήρωση 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση. Μέσα από μια συμβολική κίνηση, το τμήμα του αμερικανικού στρατού σε Ευρώπη και Αφρική διασκεύασε τον περίφημο «Χορό του Ζαλόγγου» και όλοι μιλούσαν για την τραγουδίστρια που συγκίνησε ερμηνεύοντας σε άπταιστα ελληνικά.

Το βίντεο στο YouTube συγκέντρωσε από 250.000 προβολές και χιλιάδες σχόλια χρηστών που μεταξύ των άλλων αναρωτιούνταν πώς είναι δυνατόν η νεαρή στρατιωτικός να αποδίδει με τόσο καθηλωτικό τρόπο το δημοτικό τραγούδι που γράφτηκε προς τιμήν των Σουλιωτισσών.

Την απάντηση έδωσε η ίδια στην ATHENS VOICE καθώς ήρθαμε σε επαφή με τον αμερικανικό στρατό για να γνωρίσουμε την Στέφανι Οζοκουέρε. Η Στέφανι έζησε στην Ελλάδα για περίπου οχτώ χρόνια από τα έντεκά της, όταν η οικογένειά της μετακόμισε από τη Νιγηρία, οπότε η μισή ανατροφή της είναι κατά κάποιο τρόπο ελληνική. Αρχικά ζούσαν στην Αθήνα και μετά εγκαταστάθηκαν στην Κερατέα ώσπου η Στέφανι έφυγε για σπουδές στις ΗΠΑ. H ίδια τραγουδάει στον ελεύθερο χρόνο της κι όπως εξηγεί η επιλογή της στην μπάντα για το live προς τιμήν της Εθνικής μας εορτής δεν ήταν τυχαία.

«Έχω ελληνικό υπόβαθρο. Αυτός ήταν κυρίως ο λόγος που με επέλεξαν να κάνω το έργο. Ο λοχίας με ρώτησε αν ήθελα να τραγουδήσω ένα τραγούδι για την 25η Μαρτίου, γιατί ήξερε το background μου και συμφώνησα να το κάνω. Μου έδωσε την ευκαιρία να διαλέξω ένα τραγούδι και, αφού συμβουλεύτηκα τη μικρότερη αδερφή μου για το τι θα ήταν κατάλληλο -δεδομένου ότι ζει ακόμα στην Ελλάδα-, αποφάσισα ότι ο "Χορός του Ζαλόγγου" θα ταιριάζει καλύτερα. Με πλημμύρισαν συναισθήματα και χαρά με τις θετικές αντιδράσεις, επειδή η πρόθεση ήταν να τιμήσουμε αυτό το γεγονός, να τιμήσω την Ελλάδα και την ελληνική ιστορία και πολιτισμό και να δείξω πόσο αφοσιωμένοι είναι ο στρατός των ΗΠΑ και η Αφρική για την ενίσχυση της σχέσης μας με τους συμμάχους μας».

Αφρική, Ελλάδα, ΗΠΑ. Η Στέφανι έχει σίγουρα πολλές προσλαμβάνουσες για την ηλικία της καθώς έχει ζήσει στη Αφρική ως παιδί, στη χώρα μας ως έφηβη και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού ως ενήλικας. Τι κρατάει και τι ξεχωρίζει από την κάθε μια;

«Ωχ! Είναι κάπως δύσκολο να συγκρίνω γιατί στη κάθε χώρα ήμουν σε διαφορετικές φάσεις της ζωής μου. Προφανώς ως παιδί / έφηβος βλέπεις τα πράγματα με έναν συγκεκριμένο τρόπο σε σχέση με έναν ενήλικα. Στην Ελλάδα έψαχνα ακόμη ποια ήμουν και πού ταιριάζω στη ζωή και στην κοινωνία, οπότε αυτό ήταν αρκετά δύσκολο για μένα. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, είχα κάποιες από αυτές τις απαντήσεις -όχι όλες- αλλά έπρεπε ακόμη να βγάλω άκρη μέσα από κοινωνικούς κανόνες και κουλτούρες, καθώς αυτά ήταν νέα για μένα σε σύγκριση με το νιγηριανό και ελληνικό υπόβαθρό μου» μας λέει η Στέφανι.

«Οι περισσότερες από τις αναμνήσεις μου προέρχονται από το να είμαι γύρω από την οικογένεια κατά τη διάρκεια των διακοπών στο σπίτι της γιαγιάς μου με τα περισσότερα ξαδέρφια μου, να παίζουμε έξω και πάντα έτοιμη για κάποια σκανταλιά. Ήμουν πάντα του φαγητού. Τα νιγηριανά και ελληνικά φαγητά είναι πάντα στο μυαλό μου. Οι υπόλοιπες αναμνήσεις μου είναι να περνάω χρόνο με τα δύο μικρότερα αδέλφια μου. Πηγαίναμε παντού μαζί! Πάντα μαζί τραγουδούσαμε, γελούσαμε, αστειευόμαστε, διαφωνούσαμε και όλα αυτά τα καλά πράγματα. Κατά την εφηβική μου φάση, τα πράγματα άρχισαν να γίνονται πιο περίπλοκα, όπως συμβαίνει στους περισσότερους ανθρώπους. Είμαι εσωστρεφής από τη φύση μου, κάτι που με έκανε να αργήσω να ανοιχτώ στους ανθρώπους, οπότε ήταν πιο δύσκολο να κάνω φίλους σε σύγκριση με τις παρέες μου. Ωστόσο, θυμάμαι από τα εφηβικά μου χρόνια που ήμουν στην ομάδα μπάσκετ του σχολείου μου και στην χορωδία της εκκλησίας - αυτό ήταν πολύ διασκεδαστικό».

Ο στρατός όμως πώς προέκυψε; Όσο ήταν στο κολέγιο στο Μέριλαντ, μερικοί στρατολογητές έκαναν επίσκεψη για να μιλήσουν για τον στρατό και μερικά από τα οφέλη του. Η Στέφανι, όπως μας περιέγραψε, άκουσε κάποια πράγματα αρχικά τυχαία και αφού μίλησε με την οικογένειά της γι' αυτό, αποφάσισε να τους τηλεφωνήσει. Η καθημερινή ρουτίνα στον Στρατό βέβαια διαφέρει ανάλογα με τη μονάδα στην οποία βρίσκεται ο καθένας καθώς κάθε μονάδα έχει διαφορετικούς στόχους.

«Στην μπάντα ΗΠΑ και Αφρικής του Στρατού των ΗΠΑ συνήθως συγκροτούμαστε στις 09.00 όπου παίρνουμε το πρόγραμμα για την ημέρα και παίρνουμε μια ώρα για να ετοιμαστούμε για πρόβες, μετά από αυτό συνήθως κάνουμε πρόβες και μετά πηγαίνουμε για μεσημεριανό. Μετά το μεσημεριανό γεύμα μπορούμε είτε να συνεχίσουμε τις πρόβες είτε να ασχοληθούμε με κάποια διοικητικά καθήκοντα. Τα καθήκοντα τελειώνουν συνήθως στις 17.00. Αυτή είναι μια πολύ γενική εικόνα (προ-covid) του πώς είναι η ρουτίνα και  δεν είναι ίδια κάθε μέρα. Κάνουμε και προπονήσεις φυσικής κατάστασης κατά τη διάρκεια της ημέρας».