Κοσμος

Ιστορική αφήγηση χωρίς γυναίκες;

Aν προσφέρουν κάτι οι ετήσιες γιορτές και τα αφιερώματα για τις γυναίκες, είναι ότι αφυπνίζουν και φέρνουν στην επιφάνεια πραγματικότητες που μας φαίνονται φυσικές

portrait-322469_1920_2.jpg
Τριαντάφυλλος Δελησταμάτης
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
UnLadylike 2020
© UnLadylike 2020

Οι προκαταλήψεις εις βάρος των γυναικών στα σχολικά βιβλία και το συμπόσιο «UnLadylike 2020» του National Women’s History Museum

Πολλές μεταρρυθμίσεις έχουν γίνει στη διδακτική της ιστορίας στα σχολεία: οδυνηρά θέματα και κεφάλαια που κάποτε παραλείπονταν ή διδάσκονταν συνοπτικά και ωραιοποιημένα –αποικιοκρατία, δουλεμπόριο, εμφύλιοι πόλεμοι– σήμερα είναι μέρος της διδακτικής ύλης. Αλλά, περιέργως, οι γυναίκες λείπουν – ή τουλάχιστον έλειπαν μέχρι πριν από λίγο καιρό. Τα παιδιά δεν μάθαιναν ποια ήταν η συμβολή των γυναικών στον πολιτισμό, στην ιστορία του ανθρώπου: στις επιστήμες, στις τέχνες, στην εξέλιξη της φιλοσοφικής και πολιτικής σκέψης. Το πολύ-πολύ να γινόταν λόγος για ισχυρές γυναίκες «πίσω από ισχυρούς άνδρες» που δρούσαν παρασκηνιακά, ή για «εξαιρετικές περιπτώσεις» γυναικών που, περιέργως, ξεπερνούσαν τα όρια του φύλου τους.

Στις ΗΠΑ, αυτή η «ιστορία χωρίς γυναίκες» άρχισε να αλλάζει από τη δεκαετία του 1990 όταν το National Women’s History Museum δημοσίευσε την πρώτη του αναφορά για τα σχολικά εγχειρίδια με τίτλο «Πού είναι οι γυναίκες;»: η επιτροπή εργασίας του μουσείου εξέτασε την ιστορία των 50 πολιτειών και εντόπισε τις ελλείψεις στην ιστορική αφήγηση – όχι μόνο τις ελλείψεις αλλά και τα στερεότυπα, τις λανθασμένες περιγραφές των λιγοστών γυναικών που εμφανίζονταν στα βιβλία. Δεν επρόκειτο μόνο για μια προσπάθεια αναθεωρητισμού της ιστορίας αλλά και για μια προσπάθεια να αποφευχθούν τα στερεότυπα και οι μύθοι μέσα στην τάξη: η διδακτική της ιστορίας χωρίς γυναίκες δημιουργεί την ψευδή ιδέα ότι τα αγόρια είναι πιο ικανά από τα κορίτσια εφόσον οι άνδρες είναι εκείνοι που φτιάχνουν την ιστορία.

American Masters: Unladylike 2020: The Changemakers  PREVIEW

Myra Pollack Sadker, «Still Failing at Fairness: How Gender Bias Cheats Girls and Boys in School and What We Can Do about It»
Η Myra Pollack Sadker, συν-συγγραφέας του βιβλίου «Still Failing at Fairness: How Gender Bias Cheats Girls and Boys in School and What We Can Do about It», λέει ότι η μακρόχρονη διδακτική της ιστορίας χωρίς γυναίκες πείθει τα κορίτσια ότι έρχονται δεύτερα. Οι κοινωνιοψυχολόγοι Claude Steele και Joshua Aronson προσθέτουν ότι, καθώς δεν γινόταν μνεία για τις γυναίκες επιστήμονες, τα κορίτσια νόμιζαν ότι οι επιστήμονες ήταν πάντοτε άνδρες: πλην όμως, αυτό δεν ισχύει. Από τότε που άλλαξε η οπτική στο παρελθόν και εντοπίστηκε το χάσμα μεταξύ ανδρών και γυναικών στην επιστήμη, στην τεχνολογία, στη μηχανική και στα μαθηματικά, έχει αποδειχθεί το αυτονόητο: ότι οι γυναίκες είναι ίσες ή καλύτερες από τους άνδρες και σε αυτούς τους τομείς. Εξάλλου έχουν μακρά πείρα, αν και πράγματι αυτή δεν καταγράφεται στα σχολικά βιβλία.

 

Το βιβλίο «Still Failing at Fairness», που εξετάζει τις προκαταλήψεις εις βάρος των γυναικών στα σχολικά βιβλία, τις χωρίζει σε κατηγορίες:

  1. Αόρατες γυναίκες: Παράλειψη ιστορικών προσωπικοτήτων ιδίως στον τομέα της επιστήμης
  2. Στερεότυπα: Παρουσίαση των γυναικών ως «βοηθών» των μεγάλων ανδρών
  3. Εστίαση στο ανδρικό πρόσωπο ενός κινήματος ή μιας επιστημονικής έρευνας, «επιλεκτική» παρουσίαση: Για παράδειγμα, η επικεφαλής του κινήματος των Λατινοαμερικανών, η Dolores Huerta, ήταν μια από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες του εργατικού κινήματος του 20ού αιώνα. Αλλά είναι λιγότερο γνωστή από τον Cesar Chavez με τον οποίον ίδρυσε το Συνδικάτο των Εργατών Γης.
  4. Εξωπραγματική παρουσίαση των γυναικών: Μέχρι πρότινος δεν αναφερόταν στα σχολικά βιβλία ούτε η κατάσταση των γυναικών – το ότι δεν είχαν δικαίωμα ψήφου, περιουσίας, ευρεσιτεχνίας για τις εφευρέσεις τους, ανώτερης παιδείας. Όσο για τους μακραίωνους αγώνες των γυναικών τσιμουδιά.
  5. Παραμερισμός γυναικών από την αφήγηση μαζί με τις μειονότητες: Όπως έλειπε ο ρόλος των Μαύρων στη συγκρότηση του αμερικανικού πολιτισμού, έτσι έλειπε ολόκληρο το γυναικείο φύλο, εκτός από τις αναφορές στις γυναίκες και τις μητέρες μεγάλων ανδρών.

Έχει γίνει κάποια πρόοδος στο πώς διδάσκεται η ιστορία στα παιδιά: Σ’ αυτό κατέληξε και ένα συμπόσιο του National Women’s History Museum που είχε τίτλο UnLadylike 2020. Αλλά έχουμε μπροστά μας μακρύ δρόμο. Το συμπόσιο έθεσε κάποια ερωτήματα σαν τεστ για να αποδείξει την άγνοιά μας για την ιστορία: Ποιος (ποια) απέδειξε την ύπαρξη της φαιάς ουσίας; Μπορείτε να ονομάσετε δέκα γυναίκες αστροναύτες; Ποιος (ποια) ανακάλυψε το στοιχείο ράδιο; Μπορείτε να ονομάσετε έστω και μία γυναίκα πυρηνική επιστήμονα; Μπορείτε να ονομάσετε γυναίκες φιλοσόφους πριν από τον 20ό αιώνα; Αν δεν μπορείτε, δεν φταίτε εσείς, φταίει η ιστορία όπως τη διδαχτήκατε.

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ