Σήμερα Δευτέρα μεσημέρι, ανήμερα της 25ης Μαρτίου, η κυρία Μαρία Ευθυμίου βρέθηκε στο Ευρωπαϊκό σχολείο του Λουξεμβούργου, προσκεκλημένη από τους Έλληνες δασκάλους του. Μίλησε προς ελληνάκια δεκατριών, δεκατεσσάρων έως και δεκαεπτά ετών...
Για καλή μου τύχη παρακολούθησα την ομιλία της...
Περίπου εβδομήντα παιδιά, καθηλωμένα επί μιάμιση ώρα, άκουσαν την σύντομη ιστορία της ελληνικής επανάστασης, όπως πρέπει να διδάσκεται σε όλα τα σχολεία...
Ομιλία η οποία προχωράει με ερωτήσεις εκμαίευσης της απάντησης από τα παιδιά, μέσα από την εύρεση αιτίου - αιτιατού...
Μαθητές που είναι συνηθισμένοι σε 45λεπτα μαθήματα, έμειναν επί μιάμιση ώρα ακίνητοι και οι μόνες στιγμές που ήταν «ανήσυχοί» ήταν όταν συζητούσαν μεταξύ τους και σήκωναν τα χέρια για να απαντήσουν στις ερωτήσεις της...
«Ήταν νικηφόρες ή όχι οι μάχες τα πρώτα χρόνια μετά το 1821;»
Και ως συνήθως απλά χρησιμοποιώντας έναν παγκόσμιο και έναν χάρτη της Ελλάδας... ο τρόπος με τον οποίο θα έπρεπε να διδάσκονται τα παιδιά στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο την ιστορία. Καταρχάς για να μην τους φαίνεται δύσκολη και απωθητική, κατά δεύτερον για να μπορούν να συνδυάσουν αίτιο και αιτιατό στην ιστορία, και τρίτον γιατί έτσι μπορούν να αντιληφθούν πέρα από ό,τι συνέβη στο παρελθόν, για ποιο λόγο συμβαίνουν σήμερα πράγματα ή μπορεί να μας συμβούν στο άμεσο μέλλον.
Με τρόπο βαθιά εκπαιδευτικό και παιχνιδιάρικο, τα ελληνόπουλα του Λουξεμβούργου έζησαν μια εμπειρία που δεν θα ξεχάσουν...
«Όταν πάμε στην Ελλάδα θα πω στους γονείς μου να με πάνε στο Μεσολόγγι…» έλεγε ένα κοριτσάκι περίπου 13 ετών στην φίλη της φεύγοντας...
Συμπέρασμα: η ιστορία είναι ένα πολύ σπουδαίο μάθημα που μπορεί να βγάλει πραγματικά ενημερωμένους και άρα χρήσιμους πολίτες... Απλώς «Κάντε το όπως η Μαρία Ευθυμίου...»
«Η σημαία της Ελλάδας είναι από σήμερα το πρωί ανεβασμένη στον κεντρικό ιστό του σχολείου, και αυτό συμβαίνει μόνο μια μέρα του έτους, για να τιμηθεί η 25η Μαρτίου», είπε στο ξεκίνημα στους μαθητές η καθηγήτρια τους η κυρία Μπρεντάνου...
