Είμαστε ένα μικρό και φίνο Δουκάτο και έχουμε μια φίνα και ωραία Philarmonie, σχεδιασθείσα υπό Christian de Portzamparc. Όσοι βέβαια μπήκαν τη Κυριακή το βράδυ στο Grand Auditorium, ήρθαν αντιμέτωποι με σκηνικό τύπου μινόρε της αυγής, πάνω στη σκηνή μια σκαλωσιά σκεπασμένη μ` ένα κόκκινο πανί και πάνω από τη σκηνή η μεγαλύτερη συγκέντρωση προβολέων και ηχείων που έχω δει ποτέ από τους Iron Maiden και δώθε (υπερβάλλω). Λίγο μετά τις 8, περπατάει στη σκηνή ένας μαλλιάς με λαμπερό χαμόγελο και ακόμα πιο λαμπερά αθλητικά παπούτσια και αρχίζει να παίζει ακουστική κιθάρα. Παίζει το πρώτο κομμάτι, του φέρνουν ηλεκτρική κιθάρα, παίζει το δεύτερο, του φέρνουν τρίτη κιθάρα (ακούγονται πλέον και καστανιέτες), τέταρτο κομμάτι και ο μπερντές πέφτει για να αποκαλύψει μια πατέντα με κάθε λογής κρουστά, κιθάρες, μαρίμπες, κουδούνια, κύμβαλα, μπουκάλια (σωστά διαβάσατε, μπουκάλια) στερεωμένα πάνω της, τα οποία, μαζί με τα πλήκτρα και τα βιμπράφωνα που αυτά πατάν στη γη, παίζουν από μόνα τους ό,τι παίζει κι ο κύριος ενώ ο θεατής προσπαθεί να πιστέψει ή τα μάτια του ή τ` αυτιά του.
Το σκηνικό μοιάζει να είναι από ταινία του Terry Gilliam ή του Θανάση Βέγγου - θα μπορούσε να ήταν το εργαστήριο του Δόκτορα Φρανκενστάιν αν αυτός ήταν μουσικόφιλος και σκέφτομαι βέβαια ότι τέτοια μεγαλοφυή ιδέα, δεν μπορεί παρά να την κατέβασε παιδί ο τύπος που μοιάζει να βγαίνει από τα παιδικά μου όνειρα (είναι ΦΤΥΣΤΟΣ ο Χατζηπαναγής). Εννιά χρονών ήταν λοιπόν ο Pat Metheny όταν, βλέποντας την πιανόλα που είχε ο παππούς του στο υπόγειο, του καρφώθηκε η ιδέα που κατόρθωσε να υλοποιήσει στα 55 του και τότε, κάνω μια ακόμη σκέψη ότι, ίσως, για όλα μας τα ενήλικα προβλήματα να φταίει το ότι χάσαμε τα παιδικά μας όνειρα. Λες να υπήρξε ποτέ παιδί που ονειρεύτηκε να έχει τρακτέρ για να το παρκάρει στην εθνική ή να μπαίνει στο πανεπιστήμιο για να το κάνει γης μαδιάμ; Να σκέφτηκε ποτέ κανείς πιτσιρικάς να κάνει ανταλλαγές οικοπέδων με μοναστήρια (είχε μοναστήρια η MONOPOLY;;;) ή να αγοράζει υποβρύχια που γέρνουν ή F-16 χωρίς ραντάρ; Όλα αυτά ήρθαν πολύ αργότερα και ξαφνικά βέβαια, βρίσκεσαι να κουβεντιάζεις με Γερμανίδες (εφηβικό όνειρο) αλλά για να ζητήσεις δανεικά...
17°
