Ήταν οκτώ το πρωί όταν το κουδούνι χτύπησε επίμονα. Άνοιξα την πόρτα και αντίκρυσα μία καλοβαλμένη πενηντάρα κυρία. Ήταν ντυμένη στα μαύρα και στους ώμους της κρέμονταν μία φλογερή κόκκινη μπέρτα που ανέμιζε σε κάθε της βήμα. Αρνήθηκε το τσάι που της πρόσφερα με ένα βεβιασμένο χαμόγελο.
“Δεν έχουμε πολύ χρόνο”, είπε κοφτά. “Είναι δύσκολα τα πράγματα φέτος γιατί κάναμε λάθη τα οποία σας διαβεβαιώνω πως δεν θα επαναληφθούν”.
Την ρώτησα “Τι λάθη κάνατε; Αυτά με τους μπάνκερς;” και αυτή με κάρφωσε με ένα δολοφονικό βλέμμα.
“Τα λάθη πού κάναμε. Όλοι μας, και εσείς μαζί κύριε...6746728798. Σας υπενθυμίζω ότι πρέπει να εξοφλήσετε όλες τις υποχρεώσεις σας προς τη Βασίλισσα μέχρι τις 31 Ιανουαρίου. Αν τις έχετε ήδη εξοφλήσει παρακαλώ αγνοήστε αυτή την επίσκεψη”.
Αν και είχα ήδη πληρώσει, δεν κοιμήθηκα το βράδυ.
Παλαιότερα και νοτιότερα, ήταν οκτώ το πρωί και δεκαπέντε άτομα περιμέναμε μπουλούκι έξω από την πόρτα Της. Μπήκα μέσα στις δέκα. Είπα καλημέρα, μου απάντησε “Κάτσε”. Της έδωσα τη δήλωση μου.
Την κοίταξε ένα λεπτό και μου την επέστρεψε λέγοντας "Έχεις κάνει λάθη".
Χαμήλωσα το βλέμμα και της είπα ότι δεν είμαι αρκετά ευφυής για να μπορώ να συλλάβω το μεγαλείο της σκέψης που κρύβεται πίσω από το σχεδιασμό του φορολογικού εντύπου.
Με λυπήθηκε και μου είπε "Φαίνεσαι καλό παιδί και ξέρω έναν τρόπο να απαλλαγούμε απο τα λάθη".
23°
