«Μου δίνετε ένα διπλό ουίσκι;», «όχι τώρα, κύριε, σε λίγο». Ήμασταν έτοιμοι να πετάξουμε και δεν είχα πιει τίποτα – θα μου ’φευγε η ψυχή. Μία ώρα κι έναν αιώνα μετά προσγειωθήκαμε παρέα μ’ ένα φίλο στο αεροδρόμιο της Σόφιας.
Γενάρης, 7 το πρωί, μείον 2 βαθμοί. Καμιά δεκαριά ταξιτζήδες περίμεναν, πήραμε το (παμπάλαιο) λεωφορείο, ένα λέβα μέχρι τη Σόφια. Μια γιαγιά με ένα τεράστιο γούνινο σκούφο απέναντί μας, δεν μας έδωσε σημασία, συλλογιζόμουν τι γνώμη να είχε για τους Έλληνες, και τότε μπήκε στο λεωφορείο. Φορούσε ένα στενό τζιν, μπουφάν μέχρι τη μέση, μπότες, λεπτή, με μακριά μαύρα μαλλιά και μια ομορφιά σλάβικη. Πού να πήγαινε τέτοια ώρα; Πού να δούλευε; Πώς τη λένε; Ούτε κι εκείνη μας έδωσε σημασία… Είχαμε κλείσει δωμάτιο από το ίντερνετ, ένα διαμέρισμα στον τρίτο όροφο μιας παλιάς σταλινικής πολυκατοικίας στο κέντρο (www.sofiaapartments.com), στην οδό Βασιλέφς Λέφσκι, αντί 90 λέβα την ημέρα, χωρίς ασανσέρ. Πώς ανέβαιναν μέχρι πάνω οι γέροι;
Μεσημέρι
Το φαγητό τσάμπα, μια μέρα που φάγαμε σαν να μην υπάρχει αύριο, δύο κυρίως, τέσσερα στη μέση και ένα μπουκάλι κρασί, κόστισε 15 ευρώ μαζί με το πουρμπουάρ. Οι τιμές αυτές ισχύουν σε όλα τα μεσαίας κατηγορίας εστιατόρια. Σε αλυσίδες σαν το Huppy (κέντρο, οδός Ρακόφσκι), είναι τύπου «αμερικάνικα» αλλά ακόμα πιο φθηνά. Ένα πιάτο κεφτέδες κοστίζει ανάλογα πόσους έχει το πιάτο, οι τέσσερις 2 ευρώ (με πατάτες μαζί). Αν προσδιορίσουμε ως κέντρο τη Ρακόφσκι, την αποκαλούμενη ως θεατρική οδό της πόλης (εκεί βρίσκονται όλα τα θέατρα), βάζοντας ενάμιση χιλιόμετρο προς κάθε πλευρά, σε μια πολύ μεγάλη βόλτα παντού είναι κέντρο, με μνημεία, εκκλησίες, τζαμιά, συναγωγές, Adidas, Goody’s. Με πάρκα και οδηγούς που σταματάνε για να περάσεις το δρόμο, τουρίστες και πολλούς Βούλγαρους – που οι περισσότεροι δεν ξέρουν αγγλικά, εκεί πρέπει να οφείλεται και μια συστολή που έχουν στο να μιλήσουν σε ένα ξένο. Τιμές καφέ: το πολύ ένα ευρώ. Μπίρες: ένα ευρώ.
Βράδυ
Γουλί. Και χοντρός. «Πασπόρτ;». «What;» κι αρχίζει να ψάχνει. Από τις μασχάλες προς τα κάτω, όπως στα έργα, για όπλα. Σε όλα τα μπαρ. Η Μαφία στη Βουλγαρία είναι ισχυρή - σαν τη Διαπλοκή σε άλλα κράτη, δεν είναι τόσο «εκλεπτυσμένη», αλλά είναι περισσότερο ειλικρινής. Κλάιν. Στα βουλγάρικα τσιφτετελάδικα (κλαμπ κ.λπ.) χαμός. Αντί για χαρτοπετσέτες πετάνε ψεύτικα λέβα και χορεύουν πάνω τους. Ήπιαμε βότκες και στην πιο εναλλακτική-φοιτητική γειτονιά του Studenski, ο Μπορίσοφ είναι ακόμα πρωθυπουργός αλλά η απήχησή του λένε ότι πέφτει, δεν παίρνουμε θέση, στη Βουλγαρία, όπως και γενικά στα Βαλκάνια, τα «δεξιά», «δυτικά» κόμματα θεωρούνται «προοδευτικά» σε σχέση με τα «κομμουνιστικά» και άλλα «αριστερά» κόμματα, που θεωρούνται «συντηρητικά», και το Σαν Το Πιο Παλιό Τραμ του Κόσμου είναι μαζί με το μετρό πολύ εξυπηρετικά, και άρχισε να χιονίζει.
Κεντρικός σιδηροδρομικός σταθμός: Από εκεί αναχωρούν τρένα για όλη τη χώρα. Φυσιογνωμίες απίθανες, σα να βγήκαν από ντοκιμαντέρ απομακρυσμένης επαρχίας του ’50. Στο καφενείο του σταθμού, ένα τεράστιο τυρόψωμο, σα φρατζόλα ψωμί, τέζα στο τυρί και το λάδι, συν δύο καφτούς καφέδες κάνουνε ένα λέβα (μισό ευρώ).
Ελληνάρες τουρίστες: Τι; 300 ευρά ο μέσος μηνιαίος μισθός; Κι εγώ 1.200; Θα σας… όλους.
Βουλγάρες: Ιταλοί, Τούρκοι και Έλληνες, με αυτή τη σειρά, σπεύδουν. Όμορφες, σχεδόν σαν τις Ελληνίδες, αλλά διαφορετικές, σα να ισορροπούν με ηρεμία σε παρελθόν, μέλλον και τηλεόραση.
Γενικά, η Σόφια είναι μια ασφαλής πόλη. Πολλές γυναίκες κυκλοφορούν μόνες τους στο κέντρο και αργά τη νύχτα. Προσοχή χρειάζεται στα ταξί, πρέπει να βάζουν ταξίμετρο αλλιώς ζητάνε ό,τι θέλουν. Σε περίπτωση διαπραγμάτευσης, ένα ποσό στα 10 λέβα (5 ευρώ) για τη διαδρομή κέντρο Σόφιας – αεροδρόμιο (10 χλμ.) είναι οκέι. Προσοχή χρειάζεται και στον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό και στους γύρω από αυτόν δρόμους, καθώς δουλεύουν πορτοφολάδες. Γραφεία ανταλλαγής χρημάτων (από ευρώ σε λέβα - 1,00/1,95) βρίσκονται παντού. Να μετράτε τα χρήματά σας πριν απομακρυνθείτε, δεν είναι αγένεια.
23°
