Σχόλιο για τις αντιδράσεις στα social media για το χτένισμα της τραγουδίστριας Jesy Nelson, και τους νέους όρους που μπαίνουν στη δημόσια σφαίρα.
Θα το πήρατε πρέφα αν έχετε Τουίτερ, Ινσταγκραμ ή Φέησμπουκ, ή θα το πετύχατε στα «διασκεδαστικά» των ειδησεογραφικών σαιτ, μια και η είδηση έσκισε σε αντιδράσεις: νόστιμη τηλεοπτικιά κοπελιά μπήκε «στο στόχαστρο» επειδή έφτιαξε τα μαλλιά της πλεξουδάκια. Όχι ότι να’ ναι όμως, παρά τα χαρακτηριστικά των Αφρικανών κοτσιδάκια πάνω στο σκαλπ που λέγονται «cornorows», καλαμποκο-σειρές. Τα cornrows είναι κατάλληλα για τη μαύρη, σγουρή τρίχα των λαών Αφρικανικής καταγωγής αλλά μια κομμώτρια κάποτε μου είχε πει ότι αδυνατίζουν την τρίχα των Ελληνίδων επειδή δεν έχουμε τέτοιου είδους μαλλί, ούτε καν οι Πόντιες. Έχουμε το άλλο είδος, που γίνεται πράσο α-λά Βόρεια Προάστεια, κότσος, «λάχανο» με αφέλειες ή άνευ, φράντζα, χοντρή πλεξούδα μονή ή διπλή όπως Χάιντι, ή ανανάς όπως «Δυναστεία».
Τρίχες, θα πείτε και θα έχετε δίκιο… αλλά αν το πείτε, δεν θα έχετε διαβάσει ούτε το 1/10 των σχολίων για τα κοτσίδια της τηλε-σταρ, και δεν θα ξέρετε πόσο την κακοχαρακτηρίζουν και τη θάβουν οι απλοί πολίτες που πήγε κι έκανε τα μαλλιά της σαν μαύρη ενώ είναι ασπρότατη. Αυτό λέγεται Cultural Appropriation, ας το πούμε Πολιτιστική Κατάληψη: το να υιοθετείς στοιχεία εμφάνισης και συμπεριφοράς που ταυτίζονται με μειονότητες. «Ντροπή» της έγραφαν οι απλοί πολίτες, «οι μαύρες δουλεύανε στις φυτείες και έφτιαχναν τα μαλλιά τους κοτσιδάκια για να κρύβουν μέσα σπόρους να ταΐζουν τα παιδιά τους, πώς τόλμησες να μιμηθείς για πλάκα ένα τόσο σοβαρό χτένισμα;»
Το επιχείρημα έχει μια λογική, κι ας είναι κοντά στου παράλογου (την λογική): έκρυβαν-δεν έκρυβαν σπόρια οι σκλάβες στις βαμβακοφυτείες της Αμερικής, εμείς εδώ δεν έχουμε λόγους να νοιώθουμε ένοχοι, το χτένισμα το είδαμε στη Γούπι Γκόλντμπεργκ πριν χρόνια σαν πρωτοτυπία… ή έτσι φαντάζομαι το είδε η κοπέλα – πήγε μια μέρα στην κομμώτριά της η οποία είχε δει κάποια Αφρικάνα σε ένα σάιτ, και της είπε «Αχ βρήκα πώς θα τα κάνουμε τα μαλλιά σου, ψιλά ψιλά κοτσιδάκια, όπως τα κάνουνε οι ράπερ στην Αμερική!» Η κοπέλα βέβαια είχε ζήσει στην Αμερική, μπορεί κάτι να είχε πάρει το αυτί της, ότι είναι προκλητικό να φτιάχνεις τα μαλλιά σου κοτσίδια, αλλά σου λέει «Έλα μωρέ, ποιος θυμάται τους σκλάβους, που δεν πέρασαν από εδώ έτσι κι αλλιώς».
Μια και ανέφερα τη Nicki Minaj: σε ένα άρθρο λοιπόν που την εκθείαζε διάβασα τον όρο “Blackfishing”, «Μαυροψάρεμα», πριν λίγο καιρό. Η Jesy Nelson, πρώην τραγουδίστρια με το συγκρότημα “Little Mix” εγκατέλειψε μια μέρα τις άλλες εξ ίσου παρτσακλές “Littlemix-ες” για να κάνει σόλο καριέρα στην Αγγλία, όπου είναι πολλά τα λεφτά στον τομέα «εμπορικό νεανικό τραγούδι με πολλά ηχητικά εφέ που δεν αναγνωρίζεις άμα είσαι πάνω από 30 ετών και σκασίλα σου». Η Jesy, που (λίγο) ακούγεται σαν (λίγο) μαύρη μερικές φορές, γύρισε ένα βιντεοκλίπ για το τραγούδι της “Boyz” μαζί με τη Νίκι, «ως φόρο τιμής στον μεγάλο P. Diddy και το δικό του βίντεο προώθησης “Bad Boy 4 Life”, όπως λένε οι Πι Αρ της. Το βίντεο είναι όντως «κάπως», γιατί η Jesy που είναι λευκότατη και από κάποιο κουλό, πάλλευκο σημείο της Αγγλίας, στο κλιπάκι δείχνει ίδια με την Minaj όσον αφορά το χρώμα, λες και κάθισε όχι στον ήλιο, αλλά σε φούρνο με πατάτες. Αμέσως κατηγορήθηκε για “Blackfishing”, το οποίο δεν είναι Ψάρεμα Σκούρου Ψαριού ούτε Ψάρεμα Με Μέθοδο Αφρικανών, αλλά Cultural Appropriation. Σα να μην έφτανε που έκανε την μαύρη η Jesy, σα να μην έφτανε που ήτανε ξεροψημένη, είχε και κοτσιδάκια. Μιλάμε για Cultural Appropriation από τα νύχια ως την κορφή…
Φυσικά υπάρχουν ειδικοί σε τέτοια περί μουσικής, ο Γιάννης Πετρίδης, ο Γιάννης Νένες, ίσως και άλλοι Γιάννηδες, ο Χρήστος Χατζής, οι ραδιοφωνιτζήδες που ξέρουνε από Μαύρη και Άσπρη Μουσική, και πώς χωρίζονται ακριβώς ή περίπου αυτές οι δύο. Εγώ ασχολήθηκα επειδή έχω συνάχι και λόγω κόρης, που άκουγε “Little Mix” και άρα επεσήμανε την Jesy, όπως παλιότερα είχε επισημάνει την Billy Eilish… γιατί και οι δύο τραγουδάνε πραγματικά (λίγο) σαν μαύρες, η δεύτερη μάλιστα, με το τρελό σουξέ της παγκοσμίως, όταν την πρωτο-ακούς βάζεις στοίχημα ότι μεγάλωσε στον Αμερικάνικο Νότο φτιάχνοντας τα μαλλιά της πλεξούδες. Και τέλος πάντων έτσι όπως μπαίνουν οι κουλτούρες η μία μέσα στην άλλη, έτσι όπως γίνεται ακόμα και η Αθήνα πολύ-πολιτισμική πρωτεύουσα, δεν καταλαβαίνω γιατί τσαντιζόμαστε τόσο που μια κοπέλα στην τηλεόραση έφτιαξε το μαλλί της καλαμποκοσειρές. Επίσης δεν με επέπληξε καμία (σκουρότατη) πωλήτρια σε Αφρικάνικο μαγαζί με είδη μαλλιών, ότι μια και είμαι άσπρη, ουστ και να μην αγοράζω προϊόντα για Αφρικανές. Τόσο η πωλήτρια όσο και η Jesy Nelson, θέλουν να πουλήσουν το προϊόν τους, όπως η εγχώρια τηλεστάρ θέλει να πουλήσει το «ουάου» της για να κρατήσει το ενδιαφέρον του κοινού. Ότι βρήκε τα κοτσίδια για να πρωτοτυπήσει, θα έπρεπε να το είχαμε περάσει στο ντούκου εντελώς. Δε πάει να ’χε βάλει και φούντες;
Αλλά ζούμε σε μια τρελή εποχή και γινόμαστε συλλογικά όλο και τρελότεροι, εκτός από πιο έξαλλοι για ψύλλου πήδημα…
13°
