Λιώνουν όλα επιτέλους. Έξω η Καϊλή που ’χει πιάσει την καλή. Τύλιξαν τον Λάνθιμο στο κόκκινο χαλί και όλοι περιμένουμε ανάσταση νεκρών, να έρθει κι ο Νταλί σε σύμφωνο συμβίωσης με τη γουάου Τσιμτσι-λή. Λιώνει ο Ρουσόπουλος επάνω στον Αλέξη και ο αριστεροεθναρχισμός δύσκολα θα αντέξει. Τι; Τι είπες λιώνει; Μα το φοντί! Έχασα «την μπουκίτσα μου», που θα ’λεγε και ο Οβελίξ. Εσάς; Σας ενοχλεί το σύμφωνο ή μια ασυμφωνία; Ή περισσότερο είμαστε με την ανοησία; Την αμεριμνησία; Με την υιοθεσία; Με το παράλληλο πρόγραμμα;
Σφυρίζουν οι γνώμες που ντύθηκαν κωλοτρυπίδες, κάπως νωρίς ομολογουμένως για τις απόκριες, πάνω απ’ το κεφάλι μας και πέφτουν φιλάνθρωποι σαν το χαλάζι και η έρμη η δόλια η Unicef βαριοαναστενάζει. Πες το ποίημα, μάσε χρήμα για το πνεύμα των εορτών. Σκέφτομαι τους άλλους γύρω όταν τρώω μακαρόν.
Για να δούμε τι θα κάνω απ’ τη νέα τη χρονιά. Να μην ξεχάσω να βγάλω και τα υπόλοιπα λεφτά μου έξω. Να κάνω αλλαγή του χρόνου με τον Γιάνη μ’ ένα (ν), στο μεγάλο το νησί και των Φώτων στην Μπιρμπίλη στο Παρίσι για μπακέτα και για μποζολέ κρασί. Έχω επίσης επισκεπτήριο σε Λαγκάρντ. Να βάλω 5χίλιαρο τσεκ εφημερίδας, faux εννοείται, στη βασιλόπιτα για να τους λαχταρήσω και να προγραμματίσω και το δουλικό μου να αδυνατίσει για μένα γιατί δεν προλαβαίνω μέσα στις γιορτές. SOS να μην ξεχάσω γυρνώντας να ξανακάνω τη φτωχή στη γειτονιά. Τα απαραίτητα για το ταξίδι φυσικά θα τα πάρω από κει. Σιγά μην κουβαλάω κοτζαμάν Butterfly (καλέ, αυτό θα πει βουτυρόμιγα;) αποσκευές.
Αυτά που πρέπει όμως να με περιμένουν για ρόλο μιζεροκλαψιάρας είναι: 1) Σπασμένο χτενάκι μαλλιών. 2) Βρώμικες παντούφλες της Τασούλας που ’ρχεται κάθε Τρίτη για να μας καθαρίσει τα μπάνια. 3) Μαύρο μαρκαδοράκι για επιφάνειες CD για να βάψω κεντρικό μου δόντι. 4) Ρόμπα ξεφτισμένη, τριμμένη με λεκέδες. 5) Κολάρο λαιμού κιτρινισμένο. 6) Βλέμμα χαμένο. «Αυτό το ’χω».
Υ.Γ. Επίσης μην ξεχάσω στο Βερολίνο να ρωτήσω τον Χριστοφοράκο πότε τελειώνει αυτή η αηδία με την κρίση Βαρέθηκα. Θέλω να ζήσω και πάλι σαν άνθρωπος η δόλια.
20°
