Κορίτσια, ελάτε ομολογήστε το: πόσες από εσάς είχατε ποτέ, έστω και μία φορά την φαντασίωση «Ταξιτζής Χωρίς Πουκάμισο»;
Ξέρω την απάντηση: καμία.
Δικαιολογημένα. Η συμπαθής ράτσα των οδηγών ταξί δεν μας έχει παρουσιάσει και καμιά ονειρεμένη πρόταση. Τις περισσότερες φορές το μόνο που θέλει μία, μπαίνοντας σε ένα ταξί, είναι να ανοίξει το παράθυρο πάραυτα και να κοιτάζει έξω, ελπίζοντας να φτάσει στον προορισμό της σε nanosecond.
Βέβαια, τα πράγματα αλλάζουν. Κάτι οι νέες τεχνολογίες, κάτι οι νέες εφαρμογές, κάτι οι νέες συνθήκες με την κρίση και την ανεργία, έχουν οδηγήσει πολλούς νέους, ωραίους, έξυπνους, σέξι και γκατζετάκηδες στη θέση του οδηγού ταξί, προς χαρά όλων μας και προς τιμήν του κλάδου του οποίου η ποιότητα έχει ανέβει θεαματικά τα τελευταία 2-3 χρόνια.
Στη Νέα Υόρκη, μία πόλη που το ταξί είναι τόσο συνώνυμο με την εικόνα της όσο και τα hot dogs και το Greek yogurt, οι οδηγοί ταξί δείχνουν χιούμορ αρκετό όχι μόνο για να αντιμετωπίσουν το κυκλοφοριακό τζαμ αλλά και για να κυκλοφορήσουν ένα ετήσιο ημερολόγιο, εδώ και 3 χρόνια, με τους πιο «σέξι» από αυτούς, φωτογραφημένους σαν μοντέλα. Κλείνοντας πονηρά το μάτι όχι μόνο στα κλασικά ημερολόγια της Πιρέλι με τα υπέροχα κορίτσια pin-ups αλλά και στα κλασικά ημερολόγια της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας της Νέας Υόρκης, με τους ηρωικούς πυροσβέστες ημίγυμνους (έως εντελώς γυμνούς) έτοιμους να κολάσουν και την πιο αθώα, αγνή ψυχή. Η ιδέα των ταξιτζήδων για μία σέξι φωτογράφηση είναι αυτή που θα δείτε στις παρακάτω φωτογραφίες: μία μπάκα, μία σωβρακοφανέλα, ένας τυπάκος επάνω στο καπώ να φυσάει μπουρμπουλήθρες.
Απολαύστε μερικούς από τους πιο καυτούς οδηγούς ταξί κι αν ποτέ συναντήσετε κανέναν από αυτούς, αφήστε του καλό tip.
Info: Το New York City Cab Drivers Calendar πουλιέται προς 14,99 δολάρια και τα έσοδα δίνονται για την καταπολέμηση του αναλφαβητισμού στη Νέα Υόρκη. Στη διάρκεια των ετών που κυκλοφορεί το ημερολόγιο έχουν δοθεί περισσότερα από 50 χιλιάδες δολάρια για τη βελτίωση του Πανεπιστημιακού Οικισμού της πόλης, του παλαιότερου φορέα παροχής εκμάθησης της γλώσσας, παροχής στέγης και εκπαιδευτικών υπηρεσιών σε μεταναστευτικές μειονότητες και σε περισσότερα από 30.000 άτομα ετησίως.
