Πέτρος Κωστόπουλος: Η εξομολόγησή του για την κατάθλιψη και τις επιθέσεις που δέχθηκε. - Τι είπε για τη χρεωκοπία.
Ο Πέτρος Κωστόπουλος μίλησε στην εκπομπή του Γρηγόρη Αρναούτογλου για το πρόσφατο ταξίδι του στο Ντουμπάι, για την κατάθλιψη, τις επιθέσεις, αλλά και όλα όσα έζησε την τελευταία 10ετία.
«Έκανα το κουνέλι δέκα χρόνια για δύο βασικούς λόγους. Ο ένας ήταν η κατάθλιψη», είπε στην αρχή της συνέντευξης του Πέτρος Κωστόπουλος και αναφέρθηκε στο πρόσφατο ταξίδι στο Ντουμπάι, που σχολιάστηκε έντονα: «Με αφορμή το Ντουμπάι άρχισαν να με πυροβολούν χωρίς να ξέρουν, μόνο που πάτησαν σε μια νάρκη αυτή τη φορά και αποφάσισα να απαντήσω. Η κατάθλιψη σε κάνει να μην μπορείς να ανέβεις ούτε τις σκάλες, δεν μπορείς να δουλέψεις, δεν μπορείς να σκεφτείς και είσαι φοβισμένος».
«Το παραμυθάκι για μένα ξεκίνησε από πολιτικούς κύκλους του 2012. Ήταν ένας αντισυστημικός πόλεμος. Έγινε ένας πόλεμος έξι, εφτά χρόνια ο οποίος και εξέθετε ανθρώπους ανά πάσα στιγμή. Είμαι ο μοναδικός εκδότης που, όταν φαλίρισα, είχα απλήρωτους τους εργαζομένους μόνο τον τελευταίο μήνα των δεδουλευμένων τους. Αυτό το παίρνουν κάποιοι, το διαστρεβλώνουν και λένε πως χρωστάω Μου χρωστούσαν 8 εκατομμύρια φέσι διαφημιστικές και εταιρείες που φαλίρισαν. Αν τα είχα, θα είχαν πληρωθεί όλοι. Εμένα δεν με λυπήθηκε κανένας. Έδωσα τα δυο σπίτια μου, τα λεφτά μου, λεηλάτησαν την εταιρεία μου πριν καν έρθει η διαδικασία πληρωμής και όλοι είπαν χωρίς να ψάξουν. Στην Ελλάδα υπήρχε ένας πόλεμος για 7 χρόνια. Ήμουν από τα θύματα αυτού του πολέμου. Έχασα το σύμπαν, τη ζωή μου ολόκληρη. Η συκοφαντία έπαιξε πάνω μου έναν τρομακτικό ρόλο. Ήταν πολιτική εξόντωσης», είπε ο Πέτρος Κωστόπουλος.
Πέτρος Κωστόπουλος: Πέρασε από το μυαλό μου η σκέψη της αυτοκτονίας
Ο ίδιος εξομολογήθηκε ότι πέρασε από το μυαλό του να δώσει τέλος στη ζωή του. «Όταν μπεις στη διαδικασία να χάσεις και τους τρεις πυλώνες της ζωής σου, τη δουλειά, την οικογένεια και τους φίλους σου, η μοναξιά είναι εκκωφαντική. Σαν ένα πλοίο που σφυρίζει στα αυτιά σου μέσα σε ένα δωμάτιο. Να σου επιτίθενται τα ζόμπι από γύρω, να μην μπορείς να ορθοποδήσεις και να είσαι ένας μαλ@κ@ς μόνος σε ένα σπίτι. Ε θες να πηδήξεις! Και έχει περάσει από το μυαλό μου αυτή η σκέψη. Πολύ εύκολα αλλά έκανα μια κουβέντα. Δεν έχω κάνει ψυχοθεραπεία. Μου είπε η ψυχίατρος που πήγα ότι δεν μου χρειάζεται και πολύ γιατί ξέρω τι έχω. Μου λέει, λοιπόν, πως θα καταφέρω κάτι πάρα πολύ βαρύ. Θα καταφέρω να κάνω δυστυχισμένα τα παιδιά μου, μέχρι να πεθάνουν, κομπλεξικά και να μισούν την κοινωνία η οποία σε οδήγησε σε αυτό. Αυτό δεν υπήρχε περίπτωση να το κάνω στα παιδιά μου. Και έτσι αποφάσισα ότι μπορεί να γίνει κάποιο ατύχημα το οποίο δεν φαίνεται».
14°
