Ο Φρέντι Μέρκιουρι ήταν ένας ιδιαίτερος άνθρωπος. Μία πολυσχιδής προσωπικότητα που άγγιξε εκατομμύρια θεατών. Μπορεί αυτό να μην κατέστη σαφές εισπρακτικά στην πρόσφατη ταινία «Bohemian Rhapsody» αλλά αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι ο frontman των Queen υπήρξε μία αδιαμφισβήτητα κορυφαία μουσική περσόνα της παγκόσμιας σκηνής όλων των εποχών.
Αλλά αυτό ισχύει για το ευρύ κοινό. Γιατί για τους φίλους και τους συγγενείς υπήρξε ο δικός του Φρέντι. 27 χρόνια μετά τον πρόωρο θάνατό του, η απώλειά του ακόμα στιγματίζει. Ο ισχυρός τραγουδιστής με το δελεαστικό χάρισμα πέθανε από επιπλοκές, που προκάλεσε το AIDS, από το οποίο έπασχε, το 1991.
Ο στενός του φίλος, Έλτον Τζον, μοιράστηκε μια ιστορία καρδιάς για τις τελευταίες μέρες του Φρέντι σε ένα βιβλίο που ονομάζεται «Η αγάπη είναι η θεραπεία: για τη ζωή, την απώλεια και το τέλος του AIDS».
«Αυτό που πρόκειται να διαβάσετε πιθανότατα θα μας κάνει θυμηθούμε την καλή ψυχή του Φρέντι Μέρκιουρι. Ακόμη και όταν πλησίαζε ο θάνατος, προσπαθούσε να φροντίσει άλλους ανθρώπους», αναφέρει ο Έλτον Τζον επισημαίνοντας την αγνότητα της ψυχής του frontman των Queen.
«Ο Φρέντι δεν ανακοίνωσε δημοσίως ότι είχε AIDS μέχρι την ημέρα που πέθανε το 1991. Αν και ήταν φανταχτερός στην σκηνή - ένας ηλεκτρισμένος frontman μαζί με τον Μπόουι και τον Τζάγκερ - ήταν στην ουσία, εκτός σκηνής, ένας έντονα ιδιωτικός άνθρωπος. Αλλά ο Φρέντι μου είπε ότι είχε AIDS σύντομα μετά τη διάγνωσή του, το 1987. Καταρρακώθηκα. Είχα δει τι είχε κάνει η ασθένεια σε πολλούς άλλους φίλους μου. Ήξερα ακριβώς τι θα έκανε και στον Φρέντι. Όπως ακριβώς συνέβη.
Ήξερε ότι ο θάνατος, ο θλιβερός θάνατος, ερχόταν. Αλλά ο Φρέντι ήταν απίστευτα θαρραλέος. Συνέχισε να εμφανίζεται, συνέχισε να παίζει με τη Βασίλισσα και συνέχισε να είναι το αστείο, εξωφρενικό και βαθιά γενναιόδωρο πρόσωπο που ήταν πάντα.
Καθώς η κατάσταση του Φρέντι επιδεινώθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και στις αρχές της δεκαετίας του '90, ήταν υπερβολικό για να το αντέξω. Ράγισε η καρδιά μου να βλέπω αυτό το απόλυτο φως να «κατασπαράζεται» από το AIDS. Ως το τέλος, το κορμί του είχε καλυφθεί από αλλοιώσεις του σαρκώματος Καπόζι. Ήταν σχεδόν τυφλός. Ήταν πολύ αδύναμος για να σταθεί καν.
Και αναμφίβολα, ο Φρέντι θα έπρεπε να είχε ξοδέψει τις τελευταίες ημέρες μόνο για τον ίδιο. Αλλά δεν ήταν έτσι εκείνος. Έζησε πραγματικά για τους άλλους.
Ο Φρέντι πέθανε στις 24 Νοεμβρίου 1991 και εβδομάδες μετά την κηδεία, εξακολουθούσα να θρηνώ. Την Ημέρα των Χριστουγέννων, έμαθα ότι ο Φρέντι μου είχε αφήσει μια τελευταία απόδειξη της ανιδιοτέλειάς του. Μελαγχολούσα για τον χαμό τους όταν ένας φίλος εμφανίστηκε στην πόρτα μου και μου έδωσε κάτι τυλιγμένο σε μια μαξιλαροθήκη. Το άνοιξα το και μέσα ήταν ένας πίνακας από έναν από τους αγαπημένους μου καλλιτέχνες, τον Βρετανό ζωγράφο Henry Scott Tuke. Και υπήρχε ένα σημείωμα από τον Φρέντι.
Πριν από χρόνια, ο Φρέντι και εγώ είχαμε «βγάλει» ονόματα κατοικίδιων ζώων ο ένας για τον άλλον, τα άλτερέγκο των drag-queen μας δηλαδή. Ήμουν η Σάρον και ήταν η Μελίνα. Το σημείωμα του Φρέντι έλεγε: «Αγαπητή Σάρον, σκέφτηκα ότι θα το ήθελες αυτό. Με αγάπη, Μελίνα. Καλά Χριστούγεννα.»
Τα συναισθήματα με κατέβαλαν. 44ων ετών τότε και έκλαιγα σαν παιδί. Εκεί βρισκόταν ένας όμορφος άνδρας, που πέθαινε από AIDS, και τις τελευταίες ημέρες της ζωής του με κάποιον τρόπο είχε καταφέρει να μου βρει ένα υπέροχο Χριστουγεννιάτικο δώρο. Όσο λυπηρή και αν ήταν εκείνη η στιγμή, συχνά είναι αυτή που αναπολώ όταν θυμάμαι τον Φρέντι, γιατί ακριβώς καλύπτει όλον τον χαρακτήρα αυτού του ανθρώπου. Στον θάνατό του μου υπενθύμισε τι εκείνο που τον είχε κάνει τόσο σπουδαίο στην ζωή του».
16°
