(Προηγούμενο εδώ, αλλά είχε εξαφανιστεί κάτι μήνες, μάλλον θα είχε μπλέξει με καμία)
Με πήρε τηλέφωνο μετά από καιρό.
Κουμπάρος: «Έλα ρε μαλάκα, πού χάθηκες εσύ;»
Μπάμπης: «Εγώ ρε πού χάθηκα, σε πήρα κάτι φορές και δεν το σήκωνες και σκέφτηκα ότι ξαναπαντρεύτηκες»
Κουμπάρος: «Τρελός είσαι; Να σου πω, θέλω συμβουλή. Μιλάω με μια στο τσατ, Ρωσίδα, που έχει και ωραίες φωτογραφίες. Είναι παντρεμένη με έναν Έλληνα αλλά είναι σε διάσταση, μένουνε μαζί αλλά εκείνος φέρνει και την γκόμενά του στο σπίτι. Να βγω για κάνα καφέ ή λες να μπλέξω;»
Μπάμπης: «Ξέρω ’γω, για καφέ θα βγεις, τι να μπλέξεις. Άμα φοβάσαι πήγαινε σε κάνα μέρος με πολυκοσμία»
Της έκλεισε ραντεβού στα Κάτω Πατήσια και σκεφτόταν ότι αν η Έλενα ήταν όπως και στις φωτογραφίες θα ήταν τυχερός, γιατί η προηγούμενη που συνάντησε είχε φωτογραφίες μοντέλου αλλά από κοντά που την είδε δεν είχε λαιμό και επιπλέον όταν βρέθηκαν αυτή περπάταγε πέντε έξι μέτρα μπροστά κι ο κουμπάρος λαχάνιαζε να την προφτάσει («καλά ρε, τι ψάχνει, δεν κοιτάει τα χάλια της»).
Τον πλησίασε μια όμορφη ξανθιά. Όχι και πάρα πολύ όμορφη αλλά σε σχέση με εκείνη που δεν είχε λαιμό ήτανε θεά. Είχε ίσια μακριά μαλλιά, φορούσε ένα κόκκινο φουστάνι λίγο πάνω από το γόνατο, με ψηλά πέδιλα και περιποιημένα πόδια με βαμμένα κόκκινα νύχια. Έκατσαν σε κοντινή καφετέρια επί της Στρατηγού Καλάρη και κάτι τύποι από δίπλα κοιτούσαν με λιγούρα την Έλενα και ο κουμπάρος αναθάρρησε ότι η τύχη του άλλαξε, αλλά άρχισε και να αγχώνεται για το πώς θα το χειριστεί το θέμα για να μη χάσει την ευκαιρία.
Η Έλενα ήτανε 35 και είχε τρία παιδιά. Δύο στη Ρωσία και ένα πιτσιρίκι εδώ με τον Έλληνα. Έλεγε ότι αν δεν έβρισκε άμεσα δουλειά θα γυρνούσε πίσω, ότι δεν της άρεσε που αναγκαζόταν να μένει με τον άντρα της που δεν τον γουστάρει, ότι είναι άνθρωπος καλόβολος που της αρέσει να προσέχει αυτούς που αγαπάει και μετά του ζήτησε, αν μπορούσε κι εκείνος, να τη φιλοξενήσει για λίγες ημέρες. Του κουμπάρου έλαμψε το πρόσωπό του και χωρίς δεύτερη σκέψη της είπε ναι. Όταν εκείνη πήγε τουαλέτα με πήρε τηλέφωνο: «Έλα ρε μαλάκα, έτσι κι έτσι. Μου έκατσε λαχείο. Μόνο που δεν ήμουν προετοιμασμένος και το σπίτι το έχω άνω κάτω. Έτσι και μπει στην κουζίνα θα πηδήξει απ’ το παράθυρο, μη σου πω για το μπάνιο. Κλείνω τώρα γιατί έρχεται». Τότε ήταν που πρόσεξε ότι κουβαλούσε και μια μικρή τσάντα μαζί της.
Η Έλενα ήταν πολύ ξηγημένη με τον πιτσιρικά του κουμπάρου. Του μίλαγε, τον έπαιζε, μέχρι που συμμάζεψε δυο πράγματα στην κουζίνα και μετά μαγείρεψε για όλους. Μπιφτέκια που είχε ο κουμπάρος έτοιμα στην κατάψυξη και πατάτες τηγανιτές. Μάλιστα, ο κουμπάρος κρατιόταν να μη φάει πολύ, από τη μια για να μη φουσκώσει και φαίνεται πολύ η κοιλιά του κι από την άλλη για να μην νταγκλάρει και τον πάρει ο ύπνος. Μετά, που κοιμήθηκε ο μικρός, έβαλε μουσική και την άραξαν στην κουζίνα να πίνουν ούζο. Εκείνη φαινόταν κάπως σφιγμένη, δεν μιλούσε πολύ και δεν καταλάβαινε ή δεν της άρεσαν τα αστεία του κουμπάρου. Κι όταν εκείνος έσκυψε να τη φιλήσει, τραβήχτηκε.
Την άλλη μέρα με πήρε τηλέφωνο.
Κουμπάρος: «Καλά ρε μαλάκα, σε τρελή έπεσα πάλι;»
Μπάμπης: «Τι έγινε;»
Κουμπάρος: «Αυτό κι αυτό ρε»
Μπάμπης: «Στο ίδιο κρεβάτι κοιμηθήκατε;»
Κουμπάρος: «Όχι, εγώ με τον πιτσιρικά κι εκείνη μόνη της. Ούτε χαβαλέ κάνει, ούτε μιλάει, πολύ σοβαρή το παίζει»
Μπάμπης: «Εντάξει ρε, πρώτη μέρα ήταν, μπορεί να θέλει λίγο χρόνο. Θα μείνει και σήμερα;»
Κουμπάρος: «Ναι ρε, μου ζήτησε να μείνει για όσο καιρό μπορώ να τη φιλοξενήσω»
Μπάμπης: «Κι εσύ τι θα κάνεις;»
Κουμπάρος: «Θα το πολεμήσω, τι να κάνω, να το αφήσω τώρα;»
19°
