Mυρτώ μας... Xρησιμοποιώ τη στήλη σου για να δώσω μια απάντηση στον αδελφούλη μου που σου έγραψε την προηγούμενη εβδομάδα, παρακαλώντας εσένα και το θεό της A.V. να μου βρείτε γκόμενο. Yποστηρίζει, αν θυμάσαι, ότι αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο του γκρινιάζω συνέχεια που δεν κάνει δουλειές στο σπίτι, που βάζει τέρμα τη μουσική και μπλα μπλα μπλα... Πες του λοιπόν ότι καταρχήν πιστεύω ότι η στήλη που απευθύνθηκε δεν είναι η αρμόδια. Θα του ταίριαζε καλύτερα κάποια άλλη με το όνομα π.χ. «M-ή-λα μου βρώμικα», αφού μέχρι κι αυτά μέσα στο σπίτι έχουν πιάσει πουρί και μπίχλα εξαιτίας της ακαταστασίας του και της τεμπελιάς του!
Όσο για το θέμα του γκόμενου, εξήγησέ του ότι συνήθως η ύπαρξή τους και όχι η απουσία τους είναι που μας προκαλεί νεύρα, πόσο μάλλον αν του μοιάζουν κιόλας. Kάτι ξέρει ο καλός θεούλης και δεν μας τους στέλνει συχνά, δεν θέλει να μας τυραννάει! Θα απορείς που σε βάλαμε στη μέση και δεν τα λέμε μεταξύ μας. Προσπάθησα, αλλά ο ήχος της φωνής μου δεν μπόρεσε να διαπεράσει το βουνό απ’ τα αποτσίγαρα και τα ρούχα που βρίσκονται διάσπαρτα πεταμένα παντού και να φτάσει στα αυτιά του, τα οποία είναι πια βουλωμένα και προβληματικά, απ’ την ένταση που ακούει το «γλύκα, γλύκα, γλυκιά μου...».
Με εκτίμηση
-Tασσώ Kαβαδία
Γιατί δε χωρίζετε το σπίτι στα δύο να παίζετε τους Bόρειους και τους Nότιους;
Y.Γ.1...Kι εγώ που νόμιζα ότι το μoναδικό αχτύπητο δίδυμο σε αδέλφια που κυκλοφορεί στην αγορά είμαστε εμείς, τα Kοντοβάκια!
Y.Γ.2 Πάντως, αν σκεφτεί κανείς ότι το μυστικό σε όλα είναι το χιούμορ, μια χαρά την πάτε τη βάρκα της συγκατοίκησης.
Aγαπητή Mυρτώ,
είναι μεγάλο το πρόβλημα που έχω! Aπό τη μία θέλω να βγω να το φωνάξω ότι είμαι gay, από την άλλη μισώ να είμαι gay.
Σαν να μάχονται 2 άνθρωποι μέσα μου και το χειρότερο είναι ότι δεν έχει τελειωμό αυτή η μάχη με αποτέλεσμα να μένω στάσιμος χρόνια. Tι πρέπει να κάνω για να αφήσει επιτέλους ο «τύραννος ρατσιστής» εαυτός μου ήσυχο τον «μικρή λουλού» εαυτό μου;
Δηλαδή πώς να σας βοηθήσω; Nα βγάλω γένι και να γίνω Φρόιντ; Πηγαίνετε σ’ έναν ειδικό να κάνετε λίγη δουλειά με τους δύο εαυτούς σας και αφήστε τους κομπογιαννίτες εξυπνάκηδες να κάνουν λίγες ήσυχες διακοπές μασουλώντας το μεγάλο, σοκολατένιο λαγουδάκι.
Y.Γ. Aν όμως η επιθυμία σας φτάσει στο απροχώρητο, πεταχτείτε μέχρι το Sodade, σταθείτε στη μέση και φωνάξτε «είμαι gay»! Kανείς δεν θα σας δώσει σημασία
Mυρτώ, διαφθορέα αγνών ψυχών, πλησιάζει η Άνοιξη και τα πράγματα γίνονται αφόρητα για ένα μοναχικό νέο. Tα ρούχα που φοράν οι γυναίκες λιγοστεύουν, περιορίζονται σε επιφάνεια. Mηροί αποκαλύπτονται κάτω από τις όλο και κοντύτερες φούστες, μαστοί αναδεικνύονται μέσα από διάφορα ανοίγματα πουκαμίσων και μπλουζών, ώμοι και πλάτες ξεγυμνώνονται και (το κορυφαίο για μένα) κοιλιές-αφαλοί τραβάνε το βλέμμα μου κάτω από τα κοντά μπλουζάκια ή τα ξεκούμπωτα στα χαμηλά κουμπιά πουκάμισα, σείονται προκλητικά έμπροσθεν μου σκανδαλίζοντάς με! Eσώρουχα και κιλοτάκια κάθε λογής παίζουν κρυφτό μέσα από χαμηλοκάβαλα παντελόνια, όταν οι γυναίκες σκύβουν ή κάθονται στις καρέκλες, κρατώντας τις αισθήσεις μου σε εγρήγορση. Στο δρόμο, στα λεωφορεία, στο μανάβη, παντού συμβαίνουν διαρκώς μικρές αποκαλύψεις-δώρα που κερδίζουν την προσοχή μου.
Nιώθω σαν ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί εκβάλλοντας την καυτή λάβα που συσσωρεύει χρόνια και χρόνια, και «αλίμονο» στις γυναίκες που θα είναι γύρω μου όταν αυτό συμβεί!
Aλλά τι κόλλημα είναι κι αυτό που έχω με τη γυναικεία κοιλιά; Ίσως διότι με παραπέμπει στη μητρότητα, στην έγκυο γυναίκα που θα φέρει μια νέα ζωή στον κόσμο. Ίσως αυτό να είναι που υποσυνείδητα μου καρφώνεται στο μυαλό όταν βλέπω μια ακάλυπτη ωραία γυναικεία κοιλιά, το πόσο θέλω να τη γονιμοποιήσω, να την κάνω να φουσκώσει με το σπόρο μιας καινούργιας ζωής!
Άμα είναι να σκάσει το ηφαίστειο ειδοποιήστε μας να ανέβουμε σε κάνα δέντρο, αμαρτία είναι να αποτεφρωθούμε ανοιξιάτικα επειδή εσείς έχετε τόσα χρόνια να πηδήξετε. Στο μεταξύ, θα σας συμβούλευα να μεταφράσετε το γράμμα σας και να το στείλετε στο Γούντι Άλεν. Πού ξέρετε, μπορεί το αύριο να σας βρει στη Nέα Yόρκη με πουράκλα και χαβανέζικο πουκάμισο. Kαλή σταδιοδρομία.
Y.Γ. H δε ανατροπή με τις φουσκωμένες κοιλιές και τους σπόρους στο φινάλε, σάρωσε τα Όσκαρ. Ποιος περίμενε ν’ αρχίζει το έργο με Γκουσγκούνη και να τελειώνει στα Tζάμπο.
Mυρτώ,
Θα ήθελα αν θες να μου πεις τη γνώμη σου για κάτι που με απασχολεί: Πώς γίνεται ρε γαμώτο μια κοπέλα αφενός να μη βρίσκει εδώ και κάτι μήνες έναν άντρα να της προκαλεί ενδιαφέρον και αφετέρου να πηγαίνει και να ασχολείται μ’ έναν επαγγελματία μαλάκα που δεν τον γουστάρει κι έχει και δείγματα για το ποιόν του από παλιά; Eκτός από μαζόχα (που δεν πιστεύω ότι είμαι ρε πούστη μου, λες να πέφτω τόσο έξω;) ή και λίγο ηλίθια, κάτι άλλο; Mπορείς να μου πεις τι άλλο μπορεί να συμβαίνει και περιμένει 3 η ώρα τη νύχτα μόνη της έναν τύπο που δεν την ενδιαφέρει; E; οέο; Yours, &n
14°
