Ο Στράτος Δρακούλης μακράν απέχει από ότι έχουμε στο μυαλό μας κάτω από τον προσδιορισμό «κρεοπώλης». Ο πιο ροκ χασάπης της Αθήνας μπορεί να έγινε –καταρχάς- γνωστός κόβοντας μπριζόλες και λοιπά κρεατικά κάτω από δυνατές μουσικές και φωτορυθμικά, γρήγορα όμως φάνηκε πως τα προτερήματά του δεν εξαντλούνται μόνο στις μουσικές του προτιμήσεις. Σήμερα, διαθέτει κρεοπωλεία και στη Βούλα και στη Μύκονο που θεωρούνται από τα καλύτερα του είδους στον κόσμο έχοντας στις προθήκες τους συγκεντρωμένη όλη την αφρόκρεμα κρεάτων του πλανήτη, ακούω πως δέχεται προτάσεις για να επεκταθεί στο Μόντε Κάρλο και στη Νέα Υόρκη!
Καινούργιο και πολυαναμενόμενο απόκτημά του το εστιατόριο που μόλις άνοιξε στη Σκουφά έπειτα από προετοιμασίες πολλών μηνών. Πέρναγα προχτές…είδα φως και μπήκα επιτόπου για μια πρώτη ματιά οπότε αναμεταδίδω: Βρίσκεται εκεί που παλιά συναντούσαμε το Cinco αλλά τώρα ο χώρος του είναι πολύ πιο μεγάλος, έχει δημιουργηθεί και ένα ακόμη επίπεδο στο υπόγειο. Η αρχιτεκτονική του υπογράφεται από τον Λιβανέζο Patrick Helou και περιλαμβάνει ό,τι πιο πολυτελές και σύγχρονης αισθητικής κυκλοφορεί.
Πρωταγωνιστής είναι το μαύρο, ο φωτισμός απογειώνει και κεντράρει στα σωστά σημεία, πάνω, στο πρώτο επίπεδο, την παράσταση κλέβουν οι σούπερ προθήκες με τα «ευγενή» κρέατα, κάτω τα πράγματα απογειώνονται και εμπλουτίζονται από δερμάτινους καναπέδες, μάρμαρα, καθρέφτες, μέχρι και τοίχους με φωτισμένα τούβλα από ορυκτό αλάτι-που, ναι είναι πολύ πολύ εντυπωσιακά!
Ανοίγει κάθε μέρα από τις 8 το πρωί λειτουργώντας ως κρεοπωλείο, γύρω στις 12 ξεκινάει το εστιατόριο, τραπέζια φαγητού υπάρχουν και επάνω και στο υπόγειο, σ’ αυτό το δεύτερο και με πιο «δραματική» διακόσμηση οι μουσικές (από djs) είναι πιο δυνατές και η όλη κατάσταση μεταμορφώνεται από κάποια ώρα και μετά σε μπαρ.
Στα του φαγητού πρωταγωνιστής είναι το κρέας, φυσικά. Το οποίο μπορεί κανείς να επιλέξει (και) με τη βοήθεια εξειδικευμένου προσωπικού με τιμή κιλού (έπιασε το μάτι μου ταμπελίτσες από 70 μέχρι και 420 ευρώ), και να προσθέσει τα συνοδευτικά που προτιμά (πατάτες τηγανητές, με αλάτι bonito και μαγιονέζα σκόρδου, πουρέ πατάτας με μαύρη τρούφα, κρέμα σπανάκι με μανιτάρια και καραμελωμένα κρεμμύδια, άγρια μανιτάρια με σκορδοβούτυρο και εστραγκόν). Υπάρχουν starters ζεστά και κρύα, πιάτα surf ‘n’ turf, πάστα (bolognese spaghetti με Wagyu ή Black Angus), καθώς και lunch menu με πιάτα πιο ελαφρά για όσους κάνουν μεσημεριάτικο break από τη δουλειά. Ήπια κρασί (λίστα με 200 ετικέτες του διεθνούς αμπελώνα), τσίμπησα και από πλατό ισπανικών εξαιρετικών αλλαντικών. Ήταν υπέροχα και σύντομα θα επανέλθω για περισσότερες εντυπώσεις…
