Δεν είναι πολλές οι μονοκατοικίες που έχουν επιβιώσει στην Αθήνα. Το Χαλάνδρι όμως είναι μια αθηναϊκή γειτονιά που ακόμη διαθέτει αρκετές, όλες τους δίνουν στην περιοχή ατμόσφαιρα όμορφη, παλιά και νοσταλγική. Μάλιστα εκεί υπάρχει και μια μονοκατοικία που τώρα ζει τα καλύτερα χρόνια της.
Το κτίριο είναι του 1948 έχει τέσσερα δωμάτια, ένα μικρό μπαλκόνι, και ένα φουντωτό κήπο για τα καλοκαίρια. Η δουλειά όμως γίνεται στην κουζίνα. Εκεί που είναι συγκεντρωμένη όλη η νοστιμιά των ελληνικών μεζέδων.
Μπορούμε να περιγράφουμε με τις ώρες το μοσχαρίσιο συκωτάκι με σάλτσα από τεντούρα Πατρών, την ψητή γραβιέρα, την πασπαλισμένη με ξηρούς καρπούς και σάλτσα ρακόμελο, το γιουβέτσι με μοσχαράκι στη σχάρα, τη φωλιά του κλέφτη με χοιρινό και γραβιέρα, τα μανιτάρια πλευρώτους στη σχάρα με πετιμέζι και τα τόσα ακόμα λαχταριστά μεζεδάκια. Όμως η αλήθεια είναι πώς ό,τι και να σου πούμε δεν θα καταλάβεις τίποτα μέχρι να κάτσεις στη σάλα με τη γλυκιά θαλπωρή του αναμμένου τζακιού, δοκιμάσεις όλες αυτές τις απίστευτες μεζεδοδημιουργίες και υψώσεις ένα ξέχειλο ποτήρι δικιά τους ρακή στην υγειά της παρέας.
Για αυτή τη σπιτίσια ατμόσφαιρα που νιώθεις, μάλλον «ευθύνονται» οι ιδιοκτήτες… Τρία αδέρφια (ο μικρός είναι ο σερβιτόρος, ο μεσαίος σεφ, ο τρίτος και μεγαλύτερος…κινεί τα νήματα), που έβαλαν όλο το μεράκι και την αγάπη τους να φτιάξουν ένα όμορφο, προσιτό και νόστιμο μεζεδοπωλείο. Τα κατάφεραν όσο καλύτερα γινόταν, δεν ξέχασαν καν τον αγαπημένο τους παππού. «Το φαΐ του παππού μας του Διομήδη» (που ποτέ δεν κατάλαβαν αν ήταν έμπνευση της γιαγιάς ή δική του και απλά έβαζε τη γιαγιά να του το φτιάχνει), είναι ένα πιάτο-ποίημα με μακαρόνια, σάλτσα ντομάτας και αυγά. Σπιτικό χαρακτήρα έχει και το ψωμί που ζυμώνεται εδώ κάθε μέρα, ενώ τα live τα βράδια της Τετάρτης που πραγματοποιούνται χωρίς μικρόφωνο στο δωμάτιο με το τζάκι, σε πείθουν ότι αυτό είναι το παρεΐστικο στέκι που πάντα έψαχνες.
14°
