Πέδρο, Πέδρο, τι μας έκανες πάλι; Οι «Ραγισμένες αγκαλιές» σου μας άφησαν μια στυφάδα στο στόμα και τη βεβαιότητα ότι οι μεγάλες αγάπες πρέπει να τελειώνουν ξαφνικά ή και βίαια στο μέγα φόρτε τους, αλλιώς... Μ’ αυτά και μ’ αυτά πάμε πάλι για φαγητό μετά το σινεμά. Να πιούμε μπίρες και να ξεχάσουμε πώς (θέλω να ξέρω πώς) οι μεγάλες μας αγάπες έγιναν μικρές.
Η Αγορά λοιπόν είναι εκεί, στο ίδιο σημείο 14 χρόνια, δίπλα στο μετρό των Αμπελοκήπων και είναι ένα φιλικό μπιστρό ανοιχτό πολλές ώρες κάθε μέρα, συνδυάζοντας ένα μεγάλο πλήθος κοινού. Θες που βρίσκονται κοντά της πολλά σινεμά, γραφεία, νοσοκομεία, θες που είναι σημείο ραντεβού (σαν τον Μπακάκο ένα πράμα), μαζεύει κόσμο από το πρωί, για καφέ ή ουζάκι, και μένει μέχρι αργά το βράδυ για φαγητό, ποτό, συμπαθητική μουσική και χαλαρό περιβάλλον. Το περιβάλλον δεν έχει αλλάξει και πολύ όλα αυτά τα χρόνια. Δίνει την αίσθηση της ζεστασιάς και του πολυκαιρισμένου «οικείου». Ξύλο σκούρο, φωτογραφίες, παλιές αφίσες στους τοίχους και δύο χώροι. Τον έξω πεζοδρομιακό (φυτά - τζαμαρίες) που καπνίζεις και τον μέσα που δεν καπνίζεις αλλά είναι πιο στιλάτος.
Η λίστα ανεξάντλητη σε ιδέες και γεύσεις, έχετε να διαλέξετε από πολλά. Π.χ. οι ποικιλίες για το ουζάκι ή την μπίρα. Θα βρείτε πέντε διαφορετικές, μεταξύ αυτών με κρεατικά και θαλασσινά, για να κόψετε λίγο τη μεσημεριανή πείνα ή να κλείσετε δουλειές με μεράκι. Οι είκοσι δαφορετικές σαλάτες του καταλόγου είναι συνδυασμοί γεύσεων και χρωμάτων. Φρέσκα τρυφερά λαχανικά με αρτύματα, όπως σολομός, κοτόπουλο μαριναρισμένο, προσούτο Πάρμας τραγανό, διάφορες σος και μπόλικη φαντασία. Μετά υπάρχουν τα ορεκτικά, επίσης είκοσι τον αριθμό, που δεν ξέρεις τι να πρωτοδιαλέξεις. Νόστιμα και τεράστια, όπως το μιλφέιγ μελιτζάνας με ντομάτα, κατσικίσιο τυρί και προσούτο ή εκείνη την εξαιρετική σύνθεση φορμαέλας με πλευρώτους σχάρας και βινεγκρέτ μουστάρδας.
Η ίδια λογική συνεχίζεται και στα κυρίως. Κανείς δεν φεύγει ανικανοποίητος, θα ’χει βρει τουλάχιστον τρία τέσσερα πιάτα που να τον «ερεθίσουν» να τα παραγγείλει. Εμείς από τα κυρίως δοκιμάσαμε τα ριγκατόνι «Αγορά», με κιμά, ζαμπόν και κρέμα, πληθωρικότατο πιάτο σε νοστιμιά, θερμίδες, μέγεθος, που άξιζε όμως να πέσεις στην αμαρτία. Το άξιον της φήμης του T-Bone Steak, σβησμένο με Jack Daniel’s και γεμιστές πατάτες. Και τα ωραία φιλετάκια κοτόπουλου με μαστίχα Χίου, αμύγδαλο και κριθαράκι. Κλείσαμε με σπιτικό brownie με παγωτό βανίλια και γυρίσαμε σπίτι με τα πόδια για ευνόητους λόγους.
19°
