Η Ζιζή Σφυρή δοκιμάζει το μενού που έχει επιμεληθεί ο Renato Mecolli στη «Χρύσα» στο Γκάζι
Η Αρτεμισίου είναι το τελευταίο κάθετο δρομάκι στην Κεραμεικού πριν βγεις στην Ιερά οδό. Σαν μικρό μυστικό στο ήσυχο δρομάκι είναι το εστιατόριο της Χρύσας. Παλιό σπίτι ανακαινισμένο με διακριτικά χρώματα, σε μίνι διαστάσεις, με τρεις σάλες στο εσωτερικό και κηπάκο στο βάθος.
Ένα καταπράσινο δέντρο φωτισμένο με γαλαζωπά φωτάκια στολίζει τη δροσερή ήσυχη αυλή. Το βυζαντινό πλακόστρωτο από παλιά μάρμαρα δίνει αίγλη στο μικρό σπίτι του Κεραμεικού. Χαμηλά φωτάκια μαζί με μουσική συνοδευτική φαγητού φτιάχνουν την ατμόσφαιρα. Καναπέδες που πιάνουν τη μια μεριά του τοίχου, λίγα τραπέζια στρωμένα με ολόλευκα λινά μακριά τραπεζομάντιλα, μια αρχοντιά διακριτική και διάχυτη παντού. Άρωμα γυναίκας. Η Χρύσα με την κόρη της άψογες οικοδέσποινες, είναι σαν να σε έχουν καλεσμένο στην αυλή του σπιτιού τους.
Μέσα στην κουζίνα ο Renato Mecolli έχει την επιμέλεια των πιάτων, πάντα με τη βοήθεια και την υψηλή επιστασία της Χρύσας. Χρόνια τώρα η Χρύσα, από το παλιό της στέκι στα Πετράλωνα, με φροντίδα κι έμπνευση προσφέρει μια κουζίνα δημιουργική, ευχάριστη, μεσογειακά εμπνευσμένη. Με περιποίηση που ξεπερνάει τον όρο «καλό σέρβις», προσθέτοντας τη φυσική ευγένεια που τη διακρίνει. Αυτό το βλέπεις σε κάθε μικρή λεπτομέρεια που κάνει πάντα τη μεγάλη διαφορά. Σκεφτείτε ότι λέρωσα το τραπεζομάντιλο με λίγη κόκκινη σάλτσα τού ντιπ και πάραυτα καλύφτηκε από λευκό ναπερόν για να μη χαλάσει η αισθητική τελειότητα.
Ο κομψός κατάλογος έχει λίγα πιάτα και προστίθενται σε αυτόν πιάτα ημέρας. Εμείς, τυχεροί, δοκιμάσαμε και ψωμάκια ημέρας με κουρκουμά και καρύδι, με ελιά, και με λιαστή ντομάτα, που τα βουτήξαμε στο ντιπάκι. Η σαλάτα είχε βινεγκρέτ από λιαστή ντομάτα που έδενε πολύ ωραία με το κατσικίσιο τυρί και τα πράσινα λαχανικά. Στα πιάτα ημέρας περιέχονταν αμπελοντολμάδες γιαλαντζί του ονείρου, που συνοδευόντουσαν από πικάντικη σος γιαουρτιού. Τα μαντί ήταν κι αυτά πεντανόστιμα, με το γιαούρτι και το μπούκοβο που τα συνόδευαν.
Για δεύτερα πήραμε ένα λουκουμάτο κότσι αρνιού με ριζότο από άγριο μάραθο και φιλεταρισμένο λαυράκι με σπανάκι και σάλτσα σελινόριζας, αρωματισμένο με τρούφα που το έκανε πολύ deli. Συνεννοηθήκαμε να πάρουμε ένα γλυκό μόνο, κι αυτό δεν ήταν το εξαιρετικό τους cheese cake με μέλι που το είχαμε ξαναδοκιμάσει, αλλά ο φοβερός πολίτικος χαλβάς, φτιαγμένος με βούτυρο και γάλα, που ταίριαζε απίστευτα με το παγωτό κανέλα και τη σος πορτοκαλιού.
17°
