Από τα πιο αγαπημένα «μαμαδίστικα» φαγητά! Πιο παλιά το έλεγαν «μοσχάρι νουά» υποδηλώνοντας το «καλό» σημείο του μοσχαριού που ζητάμε γι αυτό το φαγητό από τον χασάπη. Όμως γίνεται ακόμη πιο νόστιμο με άλλα πιο «δεύτερα» κομμάτια όπως το ποντίκι ή η ελιά. Του πάει να έχει και λίγο λιπάκι επάνω του, π.χ το πολύ στεγνό και άλιπο νουά μπορεί να το κάνει λίγο «βαρετό». Συνοδεύεται με τηγανητές πατάτες (…το καλύτερό του), με μακαρόνια και πάνω τη σαλτσούλα του κρέατος, με ρύζι. Αν περισσέψει τρώγεται τις επόμενες μέρες κομμένο σε λεπτές φέτες μέσα σε σάντουιτς, με προσθήκη μαγιονέζας, μουστάρδας, λαχανικών, μυρωδικών.
Ένα μερακλίδικο ψητό κατσαρόλας έχει ενισχυθεί με μπόλικα σκορδοαλατοπίπερα χωμένα βαθιά στο εσωτερικό των κομματιών του κρέατος. Η διαδικασία έχει ως εξής: με ένα μαχαίρι μικρό κουζίνας με καλή μύτη τρυπάμε βαθιά το κρέας, κρατάμε με τα δάχτυλά μας ανοιχτή την τρύπα, πασπαλίζουμε με μπόλικο αλάτι, φρεσκοτριμμένο πιπέρι, χώνουμε και τη σκελίδα το σκόρδο. Προσέχουμε να είναι βαθιά η τρύπα για να μη μας αδειάσουν τα σκόρδα στην κατσαρόλα. Συνεχίζουμε το ίδιο με όλα τα κομμάτια του κρέατος που θα χρησιμοποιήσουμε.
Αν δεν μας αρέσει το σκόρδο μπορούμε να παραλείψουμε αυτή τη διαδικασία και να συνεχίσουμε ως εξής: Σε μεγάλη κατσαρόλα ζεσταίνουμε το λάδι και βάζουμε τα (καλά) αλατοπιπερωμένα κομμάτια να σοταριστούν και να αποκτήσουν ωραίο χρώμα, περίπου για 8 λεπτά.
Σβήνουμε με το κρασί και το αφήνουμε να εξατμιστεί.
Στη συνέχεια βάζουμε πολύ λίγο νεράκι (πάντα ζεστό) και χαμηλώνουμε τη φωτιά στο μισό. Το φαγητό δεν πρέπει να βράσει αλλά να σιγομαγειρευτεί για 2.30-3 ώρες περίπου, πίνοντας τα νερά που του προσθέτουμε κάθε που «ζητάει». Αυτό, το λίγο- λίγο νερό και η μέτρια θερμοκρασία είναι που θα το κάνουν λουκούμι.
Προς το τέλος προσθέτουμε και τον χυμό των λεμονιών και αφήνουμε ακόμα 5-10 λεπτά ώστε το φαγητό να μείνει με την ωραία του σαλτσούλα.
Σερβίρουμε με την γαρνιτούρα που προτιμάμε (πατάτες, ρύζι, μακαρόνια).
