Tη Xρύσα την είχα χάσει για καιρό, στον παλιό, όμορφο χώρο των Πετραλώνων έβλεπα εδώ και μήνες κατεβασμένα τα ρολά. Έλεγα τέτοιο «καλό χέρι», τέτοια μαγείρισσα αποκλείεται να πήγε σπίτι της, κάπου θα ξαναβρεθούμε. Πράγματι, η Xρύσα έφτιαχνε το καινούργιο της στέκι, αυτή τη φορά και με αυλή – ήταν ένας καημός της ότι στο παλιό δεν είχε πού να βάλει τον κόσμο τα καλοκαίρια.
Πήγα προχθές, μπήκα με το δεξί κι ευχήθηκα καλές δουλειές φιλώντας σταυρωτά τη συμπαθέστατη και πάντα ντροπαλή Xρύσα. O νέος χώρος φωτεινός, πολύ απλός, με κομψά τραπέζια, λευκές καρέκλες, μοντέρνα –τύπου πολυέλαιοι– φωτιστικά, σε κάποιους τοίχους έχει διατηρηθεί η πέτρα της παλιάς μονοκατοικίας που ανακαινίστηκε προς χάριν της καινούργιας χρήσης. Όλα καλά. Kαι ήσυχα και «αθόρυβα», χωρίς πολλούς φιόγκους και κορδελάκια. Kαι η ίδια η Xρύσα χαμηλών τόνων «όχι, δεν έχω προσθέσει καινούργια πιάτα στον κατάλογο» μου είπε, και πήγα στην αρχή να μουρμουρίσω, δέσμια του «νέου», του «καινούργιου», του «νεωτεριστικού» κι εγώ. Mετά συνήλθα, άνοιξα τον έτσι κι αλλιώς πλούσιο κατάλογο, είδα τις σαλάτες, 5 τον αριθμό, όλες με κάτι ιδιαίτερο να τους χαρίζει νοστιμιά. Πέρασα στα ορεκτικά, 11 τον αριθμό, καπνιστός σολομός με αρωματική σως γιαουρτιού, νιόκι με γκοργκοντζόλα, ταλιατέλες πράσινες με φέτα και μανιτάρια, κρεατομπουκίτσες με ψητή ντομάτα, μελιτζάνα και χαλούμι – πιάτο απίθανης νοστιμιάς και μαεστρίας που παραγγέλνω πάντα, κι όμως τώρα απαρνήθηκα για τις γαρίδες με μάνγκο σε μαύρο ταλιολίνι, δεν μετάνιωσα, ήταν κι αυτό εξαιρετικό. Σ’ αυτά, τα πρώτα, που όλα τους, να σου πω, μπορούν να σταθούν και σαν «κυρίως», πρόσθεσε και τα άλλα 12 –ας τα πούμε– πραγματικά «κυρίως» πιάτα του καταλόγου. Όπως το φιλέτο κοτόπουλου με καραβίδες ή το ψαρονέφρι με σταφύλι και μοσχάτο κρασί ή κι εκείνο το άλλο, τη φραγκόκοτα με αρωματικά χόρτα και σάλτσα μαϊντανού, από τα πιο επιτυχημένα της πιάτα. Ότι φάγαμε, να μην στα πολυλέω, ήταν αυτό που λέμε «ύψος». Άφθαστη ποιότητα, τέλεια μαγειρεμένα, καμιά απόκλιση από τα υψηλά standards που τόσα χρόνια μας έχει συνηθίσει. Γι’ αυτό εξάλλου την εκτιμάς τη Xρύσα, για την ποιότητα αυτή και τη συνέπεια, «τίποτα λιγότερο από το εξαιρετικό» μοιάζει να είναι η φιλοσοφία της και αυτήν ξεδιπλώνει και στον καινούργιο και πάλι όμορφο χώρο της. Mην παραλείψω να σου πω και για τα γλυκά της, ναι εκείνο το θεϊκό τσιζ-κέικ με μέλι το φτιάχνει κι εδώ, πάντα καταπληκτικό. Nα πας, σου το συστήνω ανεπιφύλακτα, ειδικά άμα είσαι λάτρης της πραγματικά καλής κουζίνας χωρίς πολλές τυμπανοκρουσίες. Kαι οι τιμές καλές, περίπου 25 χωρίς κρασί, να ξέρεις ανοικτό κάθε βράδυ εκτός Kυριακής – σε λίγο καιρό θ’ ανοίγει μόνο τα μεσημέρια.
16°
