Αυτό τον καιρό μ’ αρέσει να πηγαίνω σε ήρεμα, χαμηλών τόνων εστιατόρια, που έχουν πίσω τους ιστορία και εξακολουθούν να το ψάχνουν. Που κρίση-ξεκρίση διατηρούν κέφι και δημιουργικότητα, ενώ δεν κάνουν εκπτώσεις στην ποιότητα. Πάω στην Καλλίστη. Τα τελευταία 15 χρόνια όλες τις φορές έχω φύγει ευχαριστημένη. Και μ’ αρέσει πολύ και στη «νεότερη» ιστορία της. Η Νίκη Τρέσσου και η Ευδοκία Φυλακούρη μαζί με τον Μανώλη Ξανθάκη είναι οι νέοι της ιδιοκτήτες.
Είναι πολύ καλές μαγείρισσες η Νίκη και η Ευδοκία, με μεγάλη πορεία στην εστίαση, σκέψου τι φτιάχνουν τώρα στο δικό τους χώρο. Ό,τι δοκιμάσαμε και προχτές ήταν πρωτότυπο και εξαιρετικό, να ξαφνιάζει ευχάριστα αλλά ταυτόχρονα και να μη «ξενίζει». Οι νοστιμιές ξεκίνησαν από τα “welcome”. Ωραίες ελιές με μυρωδικά –ξεχώρισα το γλυκάνισο–, και λεπτά φασολάκια με ρόδι και ξινούτσικη ελαφριά σάλτσα. Συνεχίσαμε με λαχανοντολμάδες με αριάνι, με μικρά κομματάκια συκώτι που είχαν αρωματιστεί με θυμάρι και είχαν στο πλάι καραμελωμένα φρούτα (μήλο, κυδώνι, αχλάδι), τέλεια κι αυτά, με σαλάτα χειμωνιάτικη, δηλαδή βραστά λαχανικά που είχαν λουστεί με πολύ ελαφριά και πολύ νόστιμη μαγιονέζα μαϊντανού. Τελευταίο και καλύτερο ορεκτικό τα τρίγωνα (όπως Πανοράματος) με κασέρι λιωμένο αντί για κρέμα και μια σταλιά μάραθο – συγκρατηθήκαμε να μην «επαναλάβουμε». Πήραμε και κυρίως: ζυμαρικά «πλεξούδες» με καπνιστή φέτα και ντοματίνια, μπιφτέκια από βουβαλίσιο κιμά με πουρέ, χοιρινό με νιόκι σέλινου. Τα πιάτα στην Καλλίστη (Γεύσις, μην ξεχνάω και το δεύτερο συνθετικό που προστέθηκε απ’ όταν ανέλαβαν τα κορίτσια) είναι και πολύ νόστιμα και πολύ κομψά. Η δύναμή τους κρύβεται στη μαεστρία, τη σωστή αίσθηση των κοριτσιών αλλά και στα φρέσκα, εποχιακά προϊόντα που ψάχνουν σε όλη την Ελλάδα. Οι γεύσεις αλλάζουν συχνά, ενώ κάθε τόσο διοργανώνουν αφιερώματα σε κρασιά Ελλήνων παραγωγών που συνοδεύουν και με ανάλογα μενού αλλά και σε τοπικά προϊόντα π.χ. μανιτάρια από τα Γρεβενά, που τα μαγειρεύουν με χίλιους δύο τρόπους. Αγαπάνε την ελληνική κουζίνα, είναι φανερό. Και την ψάχνουν μέσα τους, στις αναμνήσεις τους αλλά και στην εμπειρία που απέκτησαν στο… δρόμο. Κάθε Κυριακή ανοίγουν μεσημέρι με γεύσεις σπιτικές, παραδοσιακές και τότε το μαγαζί έχει ατμόσφαιρα από οικογενειακά τραπεζώματα. Ο χώρος είναι νοσταλγικός και το ωραίο τους έτσι κι αλλιώς νεοκλασικό συμπληρώνει την εικόνα. Οι τιμές τους είναι κανονικές (περίπου € 30 και με κρασί), ενώ ένα parking δίπλα τους λύνει το πρόβλημα στην πυκνοκατοικημένη Ασκληπιού. Υπάρχουν πριβέ αίθουσες για κάποια γιορτή ή ένα εταιρικό γεύμα και σερβίρουν μέχρι 1.30, οπότε είναι νόστιμη εκδοχή για μετά το σινεμά ή το θέατρο.
16°
