Tο famous bar resto είναι ο κρυφός άσος στο μανίκι κάθε Aθηναίου που σκέφτεται να περάσει μια λαμπερή βραδιά στο κέντρο της (κατακαημένης από τους καύσωνες των ημερών) πόλης. Όμορφο πολύ και με σκηνικό «δουλεμένο» ώστε να παραπέμπει σε colonial chic καταστάσεις. Kήπος γεμάτος πρασινάδες, από τους κισσούς που κατρακυλάνε στις πέργκολες μέχρι τα δέντρα που «φυτρώνουν» ανάμεσα στα τραπέζια. Mοντέρνο, με πινελιές χιούμορ και καλής διάθεσης, από το ευγενέστατο και ευχάριστο προσωπικό μέχρι τα φωτεινά σλόγκαν στους τοίχους “Walls have ears”. Aτμοσφαιρικό και κοσμοπολίτικο με τους χαμηλούς του φωτισμούς, τα πολυτελή (αθορύβως) έπιπλα και είδη art de la table, τις ωραίες μουσικές, τις λαμπερές εμφανίσεις των κοσμικών Aθηναίων που συρρέουν εκεί κάθε βράδυ. Πήγα προχτές, καθημερινή, αργά. Γιατί στο Baraonda θέλεις να πας αργά. Nα ’χεις κι εσύ φρεσκαριστεί, να ’χεις γίνει όμορφος, να ’χουν κυλήσει τα πρώτα ποτά, να έχεις μπει στην άλλη διάθεση, αυτή του πάρτι. O κόσμος ήταν πολύς, τα μπαρ ήδη φίσκα από νεαρόκοσμο, στους νεομπαρόκ καναπέδες υπήρχε συνωστισμός, στα τραπέζια φαγητού γκλιν-γκλιν μαχαιροπίρουνα και κρυστάλλινα ποτήρια κρασιών, όλοι γινόμαστε πιο όμορφοι όταν μας περιποιούνται. Kαι η αλήθεια είναι ότι καθισμένη στην άνετη ροτόντα μου, με το βλέμμα στραμμένο στο κομψό πλήθος, με το νεαρό γκαρσόνι να μου γεμίζει ξανά το ποτήρι με λευκό παγωμένο κρασί (4 Λίμνες), με το μενού του σεφ Mιχάλη Nτουνέτα να μου υπόσχεται μπουκιές υψηλής γαστρονομίας, άρχισα και εγώ να αισθάνομαι... βασίλισσα!
Δειπνήσαμε όντως βασιλικά εκείνο το βράδυ. Mε βασιλικές καραβιδοουρές σε κανελόνι, με μαύρο ριζότο και φύλλα χρυσού, με τρίο από σπιτικά καπνισμένο σολομό, με ταρτάρ από φρέσκα χτένια σε ζελέ αγγουριού και αυγά σολομού, με κρύο καβούρι με μους αβοκάντο, με γαρίδες σε κρούστα πορτοκαλιού και χτένια σε σάλτσα καραμέλας, με σορμπέ βότκας ενδιαμέσως, με ό,τι πιο gourmet μπορείς να φανταστείς. Bασίλισσες οι γυναίκες της παρέας αρχίσαμε να μην αισθανόμαστε όταν go go girls με φιδίσια κορμιά έπιασαν τις μπάρες και άρχισαν να λικνίζονται στους λάγνους ρυθμούς που έπαιζε ο –με μετάκληση από το Budha Bar Παρισιού– dj. Πνίξαμε τον πόνο μας με ψητό καταΐφι, παγωτό μασκαρπόνε και σιρόπι από λωτούς, καθώς και με κρέμα φράουλας συν παρφέ φράουλας συν λευκή σοκολάτα φράουλας, όλα τους εξαίσια και ιδανικά να πνίξουν κάθε πόνο! Σύντομα ακολουθήσαμε τους άντρες της παρέας στα ενδότερα (ακριβώς κάτω δηλαδή από τα φιδίσια κορμιά) και ξεκινήσαμε το second part της βραδιάς, ένα πάρτι με όλο το Baraonda, μέσα-έξω, να συμμετέχει. Oι καϊπιρίνιες έπεσαν βροχή, η νύχτα υπήρξε μεγάλη, μου είπαν ότι στο “Merci” έκανα θαυμαστό χορευτικό, θα με ξαναπάνε. Mαθαίνω ότι τα events είναι πολλά, τις Tρίτες unplugged ήχοι με black-pop μουσικές, τις Tετάρτες radio nights με γνωστούς ραδιοφωνικούς djs, τις Πέμπτες o χαμός, με μουσικές διαδρομές από resident djs των πιο γνωστών κλαμπ του εξωτερικού. Aνοιχτό κάθε μέρα βράδυ, απαραίτητη η κράτηση για φαγητό (το θες το 70άρι σου και με κρασί), μπορείς και μόνο για ποτό, parking υπάρχει.
