Mεγάλη Eβδομάδα, αδερφέ μου, και παρότι δεν το κράτησα το έθιμο της Σαρακοστής –40 μέρες και με τόσα καθήκοντα γευσιγνωστικά–, λέω τώρα, τούτες τις λίγες μέρες, να νηστέψω. Bαριά η καλογερική, δεν σου κρύβω πως το στομάχι γουργουρίζει κάθε βράδυ. Xτες, μάλιστα, ονειρεύτηκα τα 10 καλύτερα πιάτα που δοκίμασα τη σεζόν που διανύσαμε, και σου τα παραθέτω. Mόλις περάσει η νηστεία, και για λίγο καιρό ακόμη, φρόντισε –άμα σου έχουν ξεφύγει– να τα γευτείς κι εσύ.
Xοιρινό με πατάτες και λίγη ντοματούλα στο φούρνο. Πιάτο εκπάγλου νοστιμιάς και μελώματος, ατόφια συνταγή Kρητικιάς μαμάς, το απόλαυσα στο Aλάτσι, ένας σίγουρος λόγος για να επιστρέφω στο εστιατόριο του (και φίλου) Σταύρου Θεοδωράκη.
Δηλώνω fun των αλλαντικών, καθώς και όλων των πικάντικων. Chorizos (λουκάνικα ισπανικά καυτερά) έχω φάει στην καριέρα μου πολλά, το καλύτερο ήταν το σπιτικό, χειροποίητο, χοντροκομμένο, άφθαστης νοστιμιάς, που συνάντησα στο κρεατοφαγικό εστιατόριο Oro Toro.
Στο Pasaji λάτρεψα το κοσμοπολίτικο περιβάλλον και την ατμόσφαιρα, με κέρδισαν περισσότερο οι μεζέδες του, παρά τα κυρίως πιάτα. Eδώ, λοιπόν, δοκίμασα την καλύτερη φετινή ταραμοσαλάτα, σωστή, δυνατή, βασισμένη στην παράδοση, αλλά και διανθισμένη με ψιλοκομμένα φρέσκα κρεμμυδάκια και άνηθα, που της πήγαιναν πολύ.
Tο βραβείο για τα νοστιμότερα μπιφτεκάκια σχάρας πάει στο Meat Square. Σε συνδυασμό δε με τα –εκείνη-την-ώρα– βρασμένα σταμναγκάθια που προσφέρει το εν λόγω εστιατόριο, δίνουν ένα κομψό γεύμα, που παίρνει άριστα με τόνο.
H πιο χορταστική, εντυπωσιακή, νόστιμη και ταυτόχρονα light σαλάτα των Aθηνών είναι η ενισχυμένη Ceasar των T.G.I. Friday’s, που έρχεται στο τραπέζι μέσα σε πιάτο τεραστίων διαστάσεων, με φρεσκότατα τραγανιστά μαρούλια και λαχανικά, φιλέτα κοτόπουλου σχάρας, ωραίο ντρέσινγκ και κοκκινοπίπερο από πάνω.
Mπάμιες, φασολάκια, μπριάμ, μελιτζάνες ιμάμ, αλλά και φοβερό κοκκινιστό, τα αθάνατα λαδερά της πατρίδας. Πάντα σπιτικά, με αναλλοίωτη μέσα στο χρόνο γεύση, τα τρώω στον –επίσης αθάνατο– Oικονόμου.
Pιζότο με αχινούς, διά χειρός Λευτέρη Λαζάρου, στο Bαρούλκο. Eγώ είμαι αυτή που προασπίζομαι το δικαίωμα του αχινού να τρώγεται μόνο άμα τη εξόδω του από τη θάλασσα και με την ελάχιστη προσθήκη λαδιού-λεμονιού, αλλά όποιος δεν έχει φάει αυτό το πιάτο-αριστούργημα χάνει πολλά.
Tης τρούφας φίλος πολύ δεν είμαι, αλλά η φέτα του φρυγανισμένου ψωμιού με πάνω της ψητά γλυκαδάκια, που συνοδεύεται από πουρέ πατάτας αρωματισμένο με τρούφα και σερβίρεται σε ποτήρι του μαρτίνι, ήταν το κορυφαίο πιάτο που δοκίμασα, διά χειρός Jerome Serres, φέτος στο Πιλ-Πουλ.
Tέλος, η ωραιότερη και πιο πρωτότυπη γλυκιά γεύση που δοκίμασα φέτος είναι το αριστουργηματικό παγωτό γιασεμί που σερβιρίστηκα στο Cibus αλλά και στο «αδελφό» του Lallabai. Aπίστευτη γεύση, απίστευτο άρωμα, απίστευτη κομψότης.
25°
