Τα καφέ των μουσείων, το να πιεις δηλαδή έναν καπουτσίνο αφού ή προτού απολαύσεις τέχνη, είναι πάντα μια καλή ιδέα. Ο ανανεωμένος –από τον εξαιρετικό αρχιτέκτονα Στέλιο Κόη και την ομάδα του– χώρος του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης είναι ένας πολύ ζωντανός χώρος στο κέντρο της πολύβουης Αθήνας με σήμα κατατεθέν το πανέμορφο γλυπτό-στέγαστρο, που αφήνει το φυσικό φως να περνάει ανεπιτήδευτα στο χώρο, δημιουργώντας διακριτικές φωτοσκιάσεις (φωτισμοί Ελευθερία Ντεκώ). Σε λιτές κυκλαδικές γραμμές, με μαρμάρινους πάγκους και εσωτερικό κήπο, τα φυτά φτάνουν μέχρι την οροφή του αιθρίου, κοιτάς και χορταίνεις. Το γιν και το γιαν δεν είχαν ποτέ καλύτερη ισορροπία.
Εκφράζοντας την ελληνική έκδοση του μπιστρό, οι γεύσεις είναι φυσικά κυκλαδίτικες. Τυριά από τα νησιά, κοτόπουλα ελευθέρας βοσκής, λαχταριστές ομελέτες και σάντουιτς με φρεσκοψημένα ψωμιά, όλα ολόφρεσκα και πεντανόστιμα. Δοκιμάσαμε αιγαιοπελαγίτικο λαβράκι μαριναρισμένο με θαλασσινό αλάτι, μοσχολέμονο, πορτοκάλι και μυρωδικά. Μαζί με ελληνική σαλάτα με καλαθάκι Λήμνου, μελωμένη ψητή κολοκύθα, ψητό χαλούμι στη σχάρα και σάλτσα με βαλσαμικό και πετιμέζι. Ρώτα για τα πιάτα ημέρας, αλλά το πιάτο-«υπογραφή» του Cycladic Café είναι το φιλέτο μπακαλιάρου στη σχάρα με σάλτσα από έξτρα παρθένο ελαιόλαδο, λεμόνι και αρωματικά βότανα που σερβίρεται με πουρέ από λαχανικά και σαλάτα με πλιγούρι. Στα συν είιναι η λίστα κρασιών μικρών παραγωγών και η ποικιλία πολύ yummy γλυκών που τιμήσαμε δεόντως. Θα το επισκεπτόμαστε από δω και πέρα για καφέ, μεσημεριανό ή κυριακάτικο brunch. Λίγος κυκλαδίτικος αέρας στην Αθήνα είναι σχεδόν ψυχοθεραπεία.
16°
