Πώς το φτιάχνουμε: Καθαρίζετε και κόβετε σε λεπτές ροδέλες το πράσο και το κρεμμύδι. Ψιλοκόβετε το σκόρδο. Βουρτσίζετε καλά τα μύδια κάτω από τρεχούμενο νερό, τραβάτε και βγάζετε την κλωστή ανάμεσα από το κέλυφος και πετάτε όποιο μύδι είναι σπασμένο. Σε ένα βαθύ τηγάνι ή μια κατσαρόλα ρίχνουμε το βούτυρο, το σκόρδο, το πράσο και τα κρεμμύδια. Σοτάρουμε ελαφρά μέχρι να μαλακώσουν. Προσθέτουμε τα μύδια, σβήνουμε με το κρασί και ρίχνουμε το μισό μαϊντανό. Σκεπάζουμε και μαγειρεύουμε σε υψηλή θερμοκρασία για λίγα λεπτά. Μόλις τα μύδια ανοίξουν σβήνουμε τη φωτιά – προσοχή να μην παραψηθούν γιατί στεγνώνει η σάρκα τους. Με μια τρυπητή κουτάλα σερβίρουμε τα μύδια σε ένα μεγάλο μπολ και αφαιρούμε όσα δεν έχουν ανοίξει. Στο ζουμί που έχει μείνει στην κατσαρόλα ρίχνουμε το πιπέρι και αν χρειάζεται λίγο αλάτι. Περιχύνουμε τα μύδια με το ζουμί και γαρνίρουμε με τον υπόλοιπο μαϊντανό.
Μάθε ιστορία: Τα μύδια έχουν κατακτήσει μια περίοπτη θέση στην ιστορία της γαστρονομίας. Οι Ρωμαίοι τα λάτρευαν και τα σέρβιραν στα συμπόσια, ενώ στην πρώτη επίσημη μελέτη «περί ερωτικών και διεγερτικών επιδράσεων» αναφέρονται ως η πιο αποτελεσματική και διαδεδομένη τροφή της αυτοκρατορίας κατά το 2ο π.Χ. αιώνα. Αργότερα οι φήμες λένε ότι ήταν το αγαπημένο πιάτο του Γάλλου βασιλιά Louis XVIII. Λέγεται ότι το 1235 ένα πλοίο ναυάγησε στον κόλπο του Aiguillon νοτιοδυτικά της Γαλλίας. Από όλο το πλήρωμα ο μόνος που σώθηκε ήταν ένας Ιρλανδός που ονομαζόταν Walton. Ο τυχερός αλλά και επινοητικός Ιρλανδός άπλωσε στη θάλασσα ένα δίχτυ στερεωμένο σε τέσσερις πασσάλους για να μαζέψει την τροφή του, γρήγορα όμως διαπίστωσε ότι η ομάδα των μυδιών που είχε κολλήσει στους πασσάλους αυξανόταν με πολύ γρηγορότερους ρυθμούς. Ο Ιρλανδός μετέφερε τις γνώσεις του και σε άλλους και, πλέον, οι ιστορικοί εκτιμούν ότι από το 1246 άρχισε η πρώτη οργανωμένη προσπάθεια του ανθρώπου να καλλιεργήσει μύδια.
● SIDE DISHES TIP: Πατάτες τηγανητές και για «σκληρές» περιπτώσεις λίγη μαγιονέζα για να τις βουτάτε μέσα.
14°
