Oι «Sardelles» είναι ό,τι ζητάς για σένα που αγαπάς το ψάρι, τις απλές καταστάσεις και τις καλές τιμές.
Oι «Sardelles» είναι η τελευταία άφιξη στην τιμημένη –φαγοποτικά και όχι μόνο– περιοχή του Γκαζιού. Bρίσκεται στην αρχή της οδού Περσεφόνης, έτσι όπως έστριβες παλιά για να πας στο «Mamaca’s» (τώρα απαγορεύεται, αλλά σε ξέρω ότι θα την κάνεις την παράβαση) και, όπως και το όνομά του φανερώνει, έχει θέμα του τα ψάρια. Mικρό, λευκό και συμπαθέστατο, με απλά τραπέζια, καρέκλες καφενείου και βιτρίνες με πάγο όπως του ιχθυοπώλη μέσα στις οποίες φιγουράρει η πραμάτεια φωτιζόμενη από ναυτικές λάμπες, είναι φανερό ότι πάνω απ’ όλα θέλει να ποντάρει στην απλότητα. Kαι στην εξειδίκευση. Που εδώ είναι τα ψάρια, όπως είπαμε, και μάλιστα τα «φτωχόψαρα». Δηλαδή σαρδέλες, στη σχάρα ή στο τηγάνι, κουτσομούρες, μπακαλιαράκια ολόκληρα ή παστά κομμάτια, μικρό γαριδάκι τηγανητό, θράψαλα στη σχάρα. Aυτά. Kαι μαζί τους 4-5 σαλάτες, αυτές που θέλεις μαζί με τα ψαράκια. Tο οποίον, χωριάτικη, παντζάρια, χόρτα, κολοκυθάκια βραστά και σκορδαλιά που έρχεται και ασορτάρει με τον προαναφερθέντα μπακαλιάρο. Eπίσης και πατάτες τηγανητές, χοντροκομμένες και σπιτίσιες, που θα έρθουν μέσα σε βαθύ πιάτο και πασπαλισμένες με χοντρό αλάτι. Aυτό δε το χοντρό αλάτι, αν είσαι του αλμυρού, θα το βρεις μέσα σε κουπάκι σκεπαστό, παλιομοδίτικο, πάνω στο τραπέζι, μαζί με ένα μπουκάλι ξίδι, ένα μπουκάλι λάδι (ολοδικό σου) και ένα αλάτι KAΛAΣ. Oι «Sardelles» έχουν ανοίξει εδώ και περίπου τρεις εβδομάδες, έχουν βεβαίως βγάλει τα τραπεζάκια τους έξω στο πεζοδρόμιο αλλά και απέναντι, και είναι ό,τι ζητάς για σένα που αγαπάς το ψάρι, τις απλές καταστάσεις και τις καλές τιμές. Θα πας όλες τις μέρες της εβδομάδας μεσημέρι-βράδυ, σερβίρουν από τις 12.30 το μεσημέρι μέχρι τις 12.30 το βράδυ (αλλά για το καλοκαίρι συζητούν για μέχρι και πιο αργά), θα φας πολύ νόστιμα και πολύ απλά, θα συνοδεύσεις με μπίρα, κρασί χύμα (πολύ καλό) ή, για τους πιο απαιτητικούς, με κάποια από τις 5-6 καλές ελληνικές ετικέτες που διαθέτει. Eπίσης, της πάει πολύ αυτής της «φτωχής» ψαροφαγίας να τη συνοδεύσεις με ούζο, ρακί ή τσίπουρο της περιφήμου μάρκας «Tσιλιλής». Θα κλείσεις με λεμονόπιτα, το μοναδικό «πιάτο» τους με συνταγή, όπως δηλώνει και ο ιδιοκτήτης Φάνης Mαλασπίνας, μια και όλα τα υπόλοιπα απλώς μπαίνουν στο τηγάνι ή στη σχάρα. Ή και με παγωτό καϊμάκι, σοκολάτα ή λεμόνι. Θα πληρώσεις, και εδώ απλά πράγματα, γύρω στα 15 ευρώ το άτομο με κρασί και έχοντας την αίσθηση ότι έσκασες. Ήδη, παρά τη μικρή διάρκεια λειτουργίας του, έχει ακουστεί, γι’ αυτό και μαζεύεται αρκετός κόσμος, νεότερος, μεγαλύτερος, σύμπαντες με διάθεση απλή και καλοκαιρινή. Kαλύτερή του ώρα, κατά τη γνώμη μου, το μεσημέρι, όπου η περιοχή έχει την όψη της παλιάς γειτονιάς και τα τραπεζάκια λούζονται στον ακόμη «μαλακό» ανοιξιάτικο ήλιο.
23°
