Το βράδυ της Παρασκευής οφείλει να είναι όμορφο. Οφείλει να χαρακτηρίζεται από άνεση, απόλαυση, ευχαρίστηση και νοστιμιά. Αν μία Παρασκευιάτικη έξοδος είναι επιτυχημένη, κάνει γρήγορα το στρες των προηγούμενων ημερών να εξατμιστεί και σε γεμίζει όρεξη για το διήμερο διάλειμμα που κοντοζυγώνει.
Μία υπέροχη και ανοιξιάτικη επιλογή για μετά την δουλειά είναι η βόλτα στο Θησείο, που ξεκινάει από χαμηλά, με περπάτημα στους πεζοδρόμους, χάζι κοντά στους πάγκους με τα κοσμήματα και τερματισμό το μουσείο της Ακρόπολης, όταν ο ήλιος εξαφανίζεται και εμφανίζεται μία πείνα.
Τώρα λοιπόν που έρχεται και η άνοιξη, έχεις έναν λόγο παραπάνω να δειπνήσεις σε ένα από τα πιο όμορφα κτίρια της πόλης (και σίγουρα από τα ωραιότερα μουσεία της Ευρώπης), με την γνωστή και μοναδική θέα σε κοντινό πλάνο, ζωντανή τζαζ μουσική για soundtrack και στο πιάτο σου ελληνικές πρώτες ύλες, συναρμολογημένες νόστιμα.
Κάπως έτσι πέρασα και εγώ την προηγούμενη Παρασκευή, ανεβαίνοντας στον δεύτερο όροφο και χαζεύοντας την Ακρόπολη σαν ερωτευμένη μέχρι να έρθει το φαγητό μου. Τότε σταμάτησα προφανώς να κοιτάω, διότι φαγητό > έρωτας.
Αποκλειστικά για μία μόνο ημέρα της εβδομάδας, η κουζίνα του εστιατορίου λειτουργεί εώς τις 12 το βράδυ και το μενού φοράει κι εκείνο τα καλά του, με πιάτα βασισμένα σε παραδοσιακές συνταγές και συνδυασμένα με ευφάνταστες, σύγχρονες πινελιές.
Πρωταγωνιστές τα δεκάδες ελληνικά τοπικά προϊόντα στην πιο φρέσκια εκδοχή τους. Θα βρεις γραβιέρα Κρήτης µε χειροποίητη κυδωνόπαστα για ορεκτικό, παπαρδέλες µε µοσχαρίσιο ραγού και κρέµα από ανεβατό τυρί Γρεβενών για κυρίως και μετά (το καλύτερο μέρος κάθε γεύματος) παγωτό καϊµάκι µε σπιτικό γλυκό του κουταλιού για φινάλε. Αν είσαι φαν των fancy σαλατικών όπως εγώ, έχω να προτείνω εκείνη με την gorgonzola, το φινόκιο και τα φουντούκια, ενώ για τους πιο τολμηρούς υπάρχουν τα χτένια με πουρέ αγκινάρας. Ναι, ξέρω, αγκινάρα. Αλλά αξίζουν μία ευκαιρία.
Όσο για το main course, ότι και να επέλεγα εγώ δεν θα ήταν τόσο νόστιμο όσο ο Μοσχαρίσιος σιδηρόδροµος µε κρέµα πατάτας και μανιτάρια που παρουσιάστηκε μπροστά στην φίλη μου. Έκανα το λάθος να δοκιμάσω μία μπουκιά, και στην συνέχεια πέρασα ένα μαρτυρικό εικοσάλεπτο ζηλεύοντας ασύστολα.
Η live τζαζ μουσική στο βάθος της αίθουσας έφτιαχνε υπέροχα το χαλαρό mood, το οποίο συμπληρώθηκε με ένα ποτήρι (δύο) λευκό κρασί και τα φώτα η Ακρόπολης σχεδόν να μας νανουρίζουν.
Γύρω στις έντεκα καταλάβαμε πως μάλλον ήρθε η ώρα να φύγουμε, όμως θα θέλαμε να επιστρέψουμε σύντομα. Μακάρι να μπορούσαμε και άλλες μέρες, για να αισθανόμαστε πάντα λίγο σαν Παρασκευή.
19°
