Τaste police
Kάποτε ρώτησαν τον Φρανκ Σινάτρα τι κάνει ένα μαγαζί επιτυχημένο. Άνθρωπος με μεγάλη εμπειρία στο θέμα, απάντησε: «Οι ωραίες γυναίκες και η δύσκολη πρόσβαση». Bράδυ Σαββάτου και ντυμένη στην τρίχα και με τα τακούνια μου τα δεκάποντα, μαζί και η κολλητή μου, επίσης με δεκάποντα, σκαρφαλώνουμε χωμάτινα βουναλάκια, προσπερνάμε χαντάκια και πλαστικά πλέγματα οδοποιίας, στόχος μας η αμυδρά φωτισμένη γυάλινη πόρτα της Eρμού, το Ristorante Interni. Tα έργα που γίνονται έξω από την πόρτα του δεν το πτόησαν και μόλις μπαίνω μέσα, ο ίδιος χώρος με το αριστουργηματικό ντεκόρ της Paola Navone μ’ ενθουσιάζει και πάλι. Ένα από τα πιο ηχηρά opening της τελευταίας 5ετίας, το Interni, σκέφτομαι, φέτος περνάει την πιο ατμοσφαιρική του περίοδο.
Bρισκόμαστε στα πρώτα και εξαιρετικά φτιαγμένα dry Μartini, παρόλο που ο κατάλογος κρασιών περιέχει πολλά από τα αγαπημένα μου μαζί με άλλα δυσεύρετα, ενώ ο χώρος, η μουσική αλλά και η επιλογή του μενού (λαυράκι σε κρούστα αλατιού, sushi και γαρίδες σε τραγανό κανταΐφι) μας υπαγορεύουν να τα συνδυάσουμε με κοκτέιλ και όχι με κρασί αυτή τη φορά. Kαθισμένες στο πρώτο τραπέζι-πίστα, αυτό ακριβώς απέναντι από την πόρτα –το ίδιο να διαλέξεις κι εσύ αν θες να μη σου ξεφύγει τίποτε, ούτε και η δική σου παρουσία να περάσει απαρατήρητη– ρίχνω ματιές μέσα από τις τεράστιες γιαπωνέζικες μπάλες-φωτιστικά στο πάνω επίπεδο (αυτό να το προτιμήσεις άμα θες κάτι στο πιο privé του), ενώ γύρω και μπροστά μου οι καναπέδες, πολλοί και άνετοι, έχουν ήδη γεμίσει. Παρέες με ωραίες εμφανίσεις και από τα δύο φύλα τσιμπάνε από το μενού του μπαρ νόστιμες μεσογειακές γεύσεις, τάπας και ασιατικά spring rolls, κοτόπουλο γιακιτόρι και άλλα κομψά, ενώ τα κοκτέιλ δίνουν και παίρνουν. Ένα καλά εκπαιδευμένο προσωπικό βρίσκεται πίσω μου και δίπλα μου έτοιμο να εξυπηρετήσει κάθε μου επιθυμία, συγχρόνως είναι τόσο όμορφα ντυμένο που άμα λάχει τους περνάς και για πελάτες. H μουσική έχει δυναμώσει (κάθε Tετάρτη το Interni μαζί με τους Magna έχει καθιερώσει βραδιές με d.j. απ’ όλο τον κόσμο και r ’n’ b μουσική, αλλά όχι ότι τώρα που ο d.j. βάζει Dead Can Dance με χαλάει), συνεχίζω απτόητη με σοκολατένιους λουκουμάδες και παγωτό semifreddo, το γυρίζω σε καϊπιρίνιες γιατί κάτι μου λέει πως η νύχτα θα ’ναι μακριά και το Martini με θέρισε, γύρω μου όλοι λικνίζονται και η ατμόσφαιρα σαν να παραζεστάθηκε, να πω στον Aλέξανδρο ν’ ανοίγει όλες τις μέρες της εβδομάδας και όχι μόνο Tετάρτη με Σάββατο. Τιμή 42 ευρώ το άτομο. Από τον Δεκέμβριο ανοιχτό και τις Κυριακές μαζί με άλλες θεματικές βραδιές.
14°
