Πήγα σχολείο στο Πρώτο Πειραματικό της Πλάκας, μεταξύ Ηπίτου και Ανδριανού, και μονίμως το είχα καημό πως δεν υπήρχε ούτε ένα αξιόλογο μέρος για να κάνεις κοπάνα την πρώτη ώρα εκεί γύρω. Όλοι εμείς της τρίτης Λυκείου κουβαλούσαμε τους νυσταγμένους εαυτούς μας μέχρι τα Starbucks απέναντι από την Μητρόπολη (RIP) και ξοδεύαμε τις απουσίες μας μισοκοιμισμένοι στους καναπέδες του πάνω ορόφου. Κάποια στιγμή μαθεύτηκε από τους πάντες ότι ήταν κοπανατζοφωλιά και σταματήσαμε να πηγαίνουμε τελείως, από φόβο αιφνίδιας επίσκεψης του λυκειάρχη. Η πρώτη μου σκέψη καθώς έφτανα στο Third Place ήταν πως αν υπήρχε τότε, ίσως και να έμενα στην ίδια τάξη.
Μινιμάλ αισθητική με κυρίαρχα χρώματα το ροζ, το γκρι και το γαλάζιο σε παστέλ αποχρώσεις, ένας πρωτότυπος σχεδιασμός του χώρου που θυμίζει κατευθείαν coffeeshop του Λονδίνου ή του Βερολίνου, χαριτωμένες γωνίες και μία ευχάριστη ησυχία που δεν ταιριάζει με την φασαρία του κέντρου και για αυτό την εκτιμάς περισσότερο.
Η Κατερίνα με περιμένει καθισμένη σε ένα ροζ μαξιλάρι ενώ ο Μιχάλης βρίσκεται ήδη πίσω από την καλαίσθητη μπάρα του μαγαζιού, έτοιμος να κάνει τα μαγικά του. Και οι δυο τους με χαιρετούν εγκάρδια ενώ οι υπόλοιποι θαμώνες γυρίζουν επίσης και μου χαμογελούν, σαν να έχω έρθει επίσκεψη σε σπίτι και όχι σε καφέ κοντά στο Σύνταγμα.
Παραγγέλνω ένα αρωματικό πράσινο τσάι, καθώς δεν πίνω καφέ αν και λατρεύω την μυρωδιά του και αμέσως εντυπωσιάζομαι από την μελέτη που γίνεται πριν το σερβίρισμα, με χρονομέτρηση και συγκεκριμένους βαθμούς θερμοκρασίας βρασμού, στην πιο όμορφη και ντιζαϊνάτη τσαγιέρα που έχω δει. Μοσχομυρίζει. Καθόμαστε με την Κατερίνα στο «conference table» όπου μου εξηγεί την φιλοσοφία του Third Place από την αρχή.
Σύμφωνα λοιπόν με τον γνωστό κοινωνιολόγο Ray Oldenburg οι άνθρωποι μοιράζουν τη ζωή τους μεταξύ τριών σημείων – του σπιτιού τους (first place), του εργασιακού τους περιβάλλοντος (second place) και ενός χώρου όπου συναντούν τους φίλους τους, νιώθουν άνετα και απολαμβάνουν την στιγμή πίνοντας και τρώγοντας κάτι γευστικό.
Με αυτήν την υπόθεση ως έμπνευση και τεράστιο πάθος για δημιουργία, η Κατερίνα και ο Μιχάλης έχτισαν ένα σπίτι μακριά από το σπίτι, χωρίς τα συνηθισμένα όρια που θα βρεις σε ένα καφέ, με genderless αισθητική και την απενοχοποίηση του ροζ ως «κοριτσίστικου» χρώματος.
Εκτός από το μεγάλο τραπέζι που χωράει μέχρι 8 άτομα και είναι ιδανικό για συσκέψεις και meet ups εταιριών και νέων επιχειρήσεων, στον χώρο υπάρχουν ένα ζευγάρι από ροζ πολυθρόνες για πιο «τετ-α-τετ» συζητήσεις, τραπέζια για να ακουμπήσεις και να φωτογραφίσεις τον καφέ σου και μία τρομερή κατασκευή ροζ/γκρίζων κερκίδων που φέρνει το έξω μέσα και μου θυμίζει για ακόμα μία φορά σχολείο.
Για όσους έχουν αδυναμία στον καφέ, εδώ βρίσκεται ένα καινούριο στέκι. Μπορείς να δοκιμάσεις specialty coffee από τους Έλληνες roasters της Ofellia Coffees και διάφορα άλλα origins καφέ από εξωτικά μέρη όπως η Βραζιλία και η Αιθιοπία, καθισμένος αναπαυτικά στην Αθήνα.
Φυσικά αν έχεις όρεξη για κάτι άλλο, υπάρχουν ολόφρεσκα smoothies και χυμοί, τσάι, τα κλασικά αναψυκτικά Thomas Henry (θέλω λεμονάδα με μάνγκο την επόμενη φορά!) καθώς και σπιτικά μπισκότα και μπάρες δημητριακών, οι οποίες όπως με πληροφόρησε η Κατερίνα κάνουν χαμό τώρα τελευταία.
Εξολοκλήρου ροζ, μία ινσταγκραμική όαση που μπορεί να έχει περισσότερο κόσμο από το ίδιο το καφέ. Οι παρέες μπαίνουν στην τουαλέτα οπλισμένες με φορτισμένα κινητά και ήδη συμφωνημένες πόζες και βγαίνουν μετά από μία ώρα (κυριολεκτικά) αφού έχουν κάνει ολόκληρο editorial.
Ούτε η Κατερίνα ούτε ο Μιχάλης θεωρούν το Third Place μία απλή δουλειά αλλά περισσότερο μία προέκταση της δικής της προσωπικότητας, ένα δεύτερο σπίτι (που μάλλον τους βλέπει περισσότερο από το πρώτο) στο οποίο ελπίζουν να φιλοξενήσουν όσους περισσότερους επισκέπτες γίνεται, από κάθε κοινωνικό background και εθνικότητα.
