Ξενόφερτες συνήθειες, ίσως λίγο προχώ για τα περιβόητα και απροσπέλαστα «ελληνικά δεδομένα», τα supper clubs βρίσκονται ήδη στην Αθήνα και δημιουργούν τάσεις στη γαστρονομία. Διεθνείς πλατφόρμες όπως το Traveling Spoon και το άρτι αφιχθέν Vizeat έχουν μεγάλες βλέψεις στο ελληνικό έδαφος ακολουθώντας τη γενική τάση που θέλει το φαγητό ανεπιτήδευτο, σπιτικό, μια ολοκληρωμένη εμπειρία. Food bloggers όπως η Άρτεμις και η Ευγενία, άνθρωποι που αγαπούν τη μαγειρική, το καλό φαγητό και τις νέες γνωριμίες έσπευσαν και τώρα πια τα ελληνικά accounts που ανοίγουν το σαλόνι τους και κάνουν το τραπέζι σε όποιον το ζητήσει είναι αρκετά.
Δεν απευθύνονται μόνο σε τουρίστες, παρόλο που συνήθως εκείνοι είναι που τα επιλέγουν για να έρθουν σε επαφή με τους ντόπιους, να δοκιμάσουν κάτι αυθεντικό και σπιτικό που ίσως να μην δοκίμαζαν σε κάποιο εστιατόριο, λένε η Άρτεμις και η Ευγενία, που διοργανώνουν στο σαλόνι της μιας γεύματα που μαγειρεύουν μαζί. Οι ενδιαφερόμενοι ενημερώνονται για τις υπηρεσίες τους μέσω του δικού τους site «Eat Like A Greek» και τις εντοπίζουν ευκολότερα από την πλατφόρμα του Traveling Spoon, όπου έχουν επίσης παρουσία. Ανάμεσα στους τριάντα περίπου ελληνικούς οικοδεσπότες που έχουν λογαριασμούς σε αυτές τις γαστρονομικές πλατφόρμες, οι δύο φίλες που αγαπούν να δοκιμάζουν, να γράφουν, να φωτογραφίζουν και να μαγειρεύουν το φαγητό βρίσκονται πίσω από τον δελεαστικό τίτλο «A fusion between traditional Greek and modern Mediterranean cuisine».
Κι επειδή η ιδέα φαίνεται καλή, αλλά εμείς δεν είμαστε συνηθισμένοι σε όρους supper club, η Άρτεμις Τσίπη και η Ευγενία Μακρογιαννέλη έλυσαν όλες τις απορίες γύρω από μια ροτόντα στην Αιόλου, που παραδόξως δεν περιελάμβανε καθόλου τσιμπολόγημα (τα φταίει αυτός ο άτιμος ο χρόνος ο λιγοστός). Το φαγητό από τα χεράκια τους παραμένει πάντως διαθέσιμο για όποιον ενδιαφέρεται να κλείσει ραντεβού στο σαλόνι τους, να φάει, να πιει και να πει πολλά.
Η Άρτεμις ασχολούταν για 11 χρόνια στον χώρο της επικοινωνίας οργανισμών και φορέων, μέχρι που το 2012 εγκατέλειψε και αφιερώθηκε στις μεγάλες τις αγάπες. Επικεντρώθηκε στο blog της «Wonderfoodland» που είχε ήδη από το 2010 και ξεκίνησε να μαγειρεύει, να δοκιμάζει συνταγές, να τις φωτογραφίζει κάθε φορά που (ευτυχώς) έβγαιναν καλές και τελευταία τις ετοιμάζει και σε επαγγελματική κουζίνα, σε χώρους εστίασης όπου εργάζεται περιστασιακά. Όταν η φίλη της η Ευγενία επέστρεψε στην Αθήνα από το Λονδίνο, όπου ζούσε για χρόνια δουλεύοντας ως μεταφράστρια και project manager, αποφάσισαν να μαγειρεύουν μαζί διοργανώνοντας supper clubs. H Ευγενία, επίσης blogger του πολύ πετυχημένου και βραβευμένου αγγλόφωνου «Eat Yourself Greek» (πρώτο βραβείο επιτροπής και κοινού από το Bήμα Gourmet 2015) ασχολήθηκε πιο εντατικά με τη μαγειρική για να κρατήσει επαφή με φίλους που ήθελαν να μαθαίνουν τις συνταγές της από την Αγγλία και με τον καιρό εξελίχθηκε.
Supper club είναι το concept πίσω από την κοινή τους αγάπη, το Εat Like A Greek, μια συνήθεια πολύ διαδεδομένη στο Λονδίνο, όπου αντί να βγεις σε ένα εστιατόριο, μπορείς να φας στο σπίτι κάποιου που θα μαγειρέψει για σένα. «Μπορεί να είναι ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας, αλλά συνηθίζεται ακόμα περισσότερο μεταξύ των food bloggers. Εμείς απευθυνόμαστε περισσότερο σε τουρίστες, για τους Έλληνες είναι άλλωστε λίγο ασυνήθιστη και ιδιαίτερη επιλογή το να γευματίσουν στο σπίτι κάποιου άλλου», λένε τα κορίτσια. «Στο Λονδίνο, όπου έζησα για καιρό, τα supper clubs ήταν μια πάρα πολύ δημοφιλής ασχολία, κάτι σαν τη δική μας έξοδο για τσίπουρο ας πούμε. Είναι σαν events που μπορεί να είναι θεματικά και συνήθως είναι για πολλά άτομα, αν έχει κανείς μεγάλο σαλόνι καλεί σίγουρα 25 άτομα», προσθέτει η Ευγενία.
»Η διαδικασία είναι πολύ απλή, σαν να φιλοξενούμε κάποιον στο σπίτι μας. Επειδή μας αρέσει να μαγειρεύουμε, το θεωρούμε έναν πολύ πιο προσιτό τρόπο και παράλληλα μια ωραία εμπειρία να δοκιμάσει κανείς καλό φαγητό σε έναν τόπο που ταξιδεύει.
»Έχουμε επιλέξει παραδοσιακές ελληνικές συνταγές, λίγο πιο άγνωστες. Δεν πρόκειται δηλαδή να κάνουμε μουσακά, θα κάνουμε κάτι πιο περίεργο, όπως φασολάκια με κρέας ή κάτι χορτοφαγικό που δεν θα βρεις εύκολα σε κάποιο μαγαζί. Χρησιμοποιούμε πολύ και τα τοπικά προϊόντα, στο τραπέζι θα έχουμε πάντα κάποιο τυρί, ένα ωραίο ζυμωτό ψωμί, ένα κρασί βιολογικό ή από μικρό παραγωγό. Αναλόγως το μενού και τις προτιμήσεις των επισκεπτών ψάχνουμε πάντα κάτι ιδιαίτερο.
»Το project είναι αρκετά καινούργιο στην Ελλάδα και σίγουρα δεν μπορούμε να πούμε ότι είναι μια επιχειρηματική δράση που αποφέρει πάρα πολύ. Το ξεκινήσαμε από hobby και ασχολούμαστε με αυτό part time, ίσως αν το τρέχαμε πιο πολύ να πήγαινε ακόμα καλύτερα.
»Μας αρέσει να γνωρίζουμε νέο κόσμο και εμπειρίες και ακόμα και ως φιλοξενούμενες επισκεπτόμαστε ντόπιους στα ταξίδια μας. Είναι βέβαια λογικό να υπάρχει ένας πρώτος δισταγμός ως προς το ποιος θα έρθει στο σπίτι σου, αλλά είναι συνήθως άνθρωποι με όρεξη να σε γνωρίσουν κι όταν είσαι γύρω από ένα τραπέζι με φαγητό, πάντα βρίσκεις κάτι να πεις, ενώ αν υπάρχει άγχος, οι επισκέπτες θα έπρεπε να είχαν το μεγαλύτερο για το τι πρόκειται να αντιμετωπίσουν.
»Τελευταία είχαμε ένα νεαρό ζευγάρι από την Αμερική, με τους οποίους περάσαμε τέλεια κι εκεί που συνήθως υπολογίζουμε η διαδικασία να κρατήσει δυο-τρεις ώρες, σχεδόν πάντα καθόμαστε μέχρι αργά και απλώς πρέπει να κάνουμε μια υπενθύμιση για το μετρό που κλείνει.
»Ευτυχώς ως τώρα δεν είχαμε κάποιο ατύχημα όπως να χυθεί κάτι στους καλεσμένους ή να κάψουμε το φαγητό. Μόνο μία φορά συνέβη κάτι πολύ αστείο με την Άρτεμις να τρέχει πανικόβλητη γύρω από το τραπέζι, επειδή νόμιζε πως η πεταλούδα που είδε η αμερικανή καλεσμένη να έχει σταθεί στα μαλλιά της, ήταν κατσαρίδα.
»Καμιά φορά τους βάζουμε και στην κουζίνα, να νιώσουν λίγο την προετοιμασία και να δουν πώς φτιάχνονται κάποια πράγματα, τους δείχνουμε κάτι εύκολο γιατί τα φαγητά τα έχουμε συνήθως ετοιμάσει.
» Έχουμε κάνει μέχρι τώρα παραλλαγές σε σουτζουκάκια, φασολάκια με μοσχάρι κοκκινιστό και φρικασέ με μανιτάρια. Έρχεται φυσικά το τι θα φτιάξουμε, περισσότερα ρωτάμε τι δεν θέλει ο άλλος. Έχουμε ελίτσες, πλατό τυριών με παξιμάδια και η συνάντηση γίνεται και λίγο σεμινάριο. Επειδή έχουν και εκείνοι περιέργεια, ρωτάνε τι άλλες χρήσεις έχει το ελαιόλαδο, τι τυριά έχουμε και δοκιμάζουν πράγματα που δεν γνώριζαν. Σε κάποιους είχαμε δείξει τον συμπυκνωμένο πελτέ τομάτας που εδώ τον χρησιμοποιούμε πολύ, αλλά στο εξωτερικό δεν είναι διαδεδομένος και προσπαθούμε να προσφέρουμε πράγματα που δεν θα δοκιμάσουν εύκολα κάπου έξω.
»Όλη αυτή η διαδικασία είναι επίσης ένας άμεσος και εύληπτος τρόπος να διαδοθεί η ελληνική κουζίνα και τα προϊόντα μας. Δεν υπάρχει πίεση ότι κάποιος προωθεί κάτι διαφημιστικά. Λάδι, κρασί, ελιά, τυρί και γιαούρτι είναι αυτά που παρατηρούμε ότι ενδιαφέρουν περισσότερο τους ξένους. Όλοι τρελαίνονται με τις ελιές καλαμών και το γιαούρτι. Κι εκεί που πονοκεφαλιάζουμε τι να φτιάξουμε για γλυκό, αυτό που τους ξετρελαίνει είναι το πιο απλό: γιαούρτι με μέλι και καρύδια ή με γλυκό του κουταλιού.
»Σκεφτόμαστε μήπως κάνουμε και θεματικά γεύματα και για ελληνικό κοινό, ώστε να βρεθεί ένα κίνητρο να μην πηγαίνουμε μόνο στο εστιατόριο, αλλά σε ένα σπίτι όπου θα κάνουμε κάτι που ίσως να μην μπορούσε να οργανώσει ο καθένας μόνος του, αλλά να ήθελε να το δοκιμάσει.
Μιλώντας για τάσεις, η Ευγενία λέει ότι η πιο δημοφιλής συνταγή στο blog της είναι διαχρονικά το γιουβετσάκι, ενώ η Άρτεμις λατρεύει το ταπεινό και κλασικό ρυζόγαλο που είναι η δική της πιο δημοφιλής συνταγή. Η Ευγενία γενικώς τροποποιεί κλασικές ελληνικές συνταγές ώστε να προσεγγίζουν τα βρετανικά ήθη, κάνει ταξίδια και ανακαλύπτει τοπικά προϊόντα και η Άρτεμις κινείται σε γεύσεις Μέσης Ανατολής.
Η Ευγενία έχει βαρεθεί το μεζεδοπωλείο γενικώς και πιστεύει ότι τελευταία μάλλον αντικατέστησε τον καφέ. Το ξανασκέφτεται λίγο και καταλήγει ότι αυτό που θα ήθελε να δει είναι μάλλον ποικιλίες στο μενού των μεζεδοπωλείων, να προωθήσουμε τα δικά μας προϊόντα, γιατί πολλά τα θάβουμε. Η Άρτεμις συμφωνεί και προτείνει να αρχίσουμε να μαγειρεύουμε πιο απλά και με τα προϊόντα που έχουμε σε αφθονία. Πάντως καμία από τις δύο δεν έχει βαρεθεί τα σουβλατζίδικα, κι ας ανοίγουν σαν περίπτερα σε κάθε γωνία.
Πριν φύγω, ρωτάω αν πιστεύουν ότι αυτή η προσπάθεια που κάνουν με το ελληνικό φαγητό θα έπρεπε να έχει τη στήριξη της πολιτείας ενταγμένη σε μία σχεδιασμένη στρατηγική προώθησης του τουρισμού και της γαστρονομίας. Ομόφωνα λένε ότι δεν χρειάζεται, όχι απλώς γιατί κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να γίνει, αλλά και γιατί η ιδέα αυτή των supper clubs αν μπει σε καλούπια, θα αρχίσει να αλλάζει και θα καταλήξει να μοιάζει με εστιατόριο, χάνοντας τον αυθόρμητο και παρεΐστικο χαρακτήρα της.
17°
