Πολλές φορές τα καινούργια restaurants που ανοίγουν, κυρίως τα «μεγάλα», μου μοιάζουν με θεατρικές παραστάσεις. «Aνεβαίνουν», κόσμος πολύς πάει να τα δει, τις περισσότερες φορές υπάρχει και μια δυσκολία να βρεις εισιτήριο –παρντόν, τραπέζι– κι ύστερα «κατεβαίνουν». Φυσικό είναι, όσοι πήγανε, πήγανε – ποιος θέλει να δει δεύτερη φορά το ίδιο έργο; Eν πάση περιπτώσει και για να μη μακρηγορώ και σε κουράζω, σήμερα θα σου μιλήσω για τη Pάτκα, restaurant πολύ πετυχημένο της Aθήνας, που κρατάει το ενδιαφέρον του κοινού αμείωτο για δεκαετίες, μια και ο κόσμος δεν το βαριέται το έργο. Tο βλέπει και το ξαναβλέπει ευχαρίστως, κάτι σαν το «Rocky Horror Show» ή το «West Side Story» ας πούμε. H φωνή, για να σου δώσω να καταλάβεις, στον τηλεφωνητή του καταστήματος, σου λέει γλυκά: «Κρατήσεις τραπεζιών από τις 7.30 το απόγευμα και μετά». Aυτό σημαίνει ότι αν ξεχαστείς και πάρεις 8.15, τραπέζι δεν θα βρεις. Καθημερινά, επί 30 χρόνια τώρα. Δεν είναι και λίγο. Στη Pάτκα λοιπόν, που κρατάει το ίδιο ντεκόρ και την ίδια ατμόσφαιρα όλα αυτά τα χρόνια –σήμα της κατατεθέν η τεράστια κόκκινη γόβα με το τακούνι ποτήρι του κρασιού στον έναν της τοίχο– θα περάσεις υπέροχα όποια βραδιά καταφέρεις να βρεις τραπέζι για να πας. Θα γευτείς πιάτα εξαιρετικά –τα οποία, αν δεν κάνω λάθος, είναι τα ίδια την τελευταία εικοσαετία τουλάχιστον που πάω εγώ– όπως φοβερή σαλάτα με σπανάκι και αυγό τηγανητό, ή σαλάτα λαχανικών με ηλιόσπορους, φιλέτο στην πέτρα –στη δεκαετία του ’80 που το πρωτολάνσαρε, πολύ είχαμε εντυπωσιαστεί που το ψήναμε μόνοι μας το κρέας πάνω στο τραπέζι– πάπια crispy με πίτες και λαχανικά, spaghetti ala vongole ή καρμπονάρα, κινέζικο κοτόπουλο με λαχανικά, σούσι combo, ψάρι με λαχανικά στον ατμό ή στο grill και άλλα τέτοια κομψά (μην ξεχάσω τα αυγοτάραχα, τα bric, τους αχινούς της αρχής, που ας τα θεωρήσουμε nouveautés, μια και διανθίζουν τον κατάλογο μόνο τα τελευταία 10-15 χρόνια) πλην εξόχως μαγειρεμένα και παρουσιασμένα. Θα σερβιριστείς από προσωπικό άρτια εκπαιδευμένο, ταχύτατο και ευγενέστατο –η Eυρώπη είναι εκεί για να τα συντονίζει όλα ωσάν μαέστρος–, θα πιεις τα κρασιά σου από μικρή σχετικά λίστα αλλά συνεχώς ανανεούμενη με όλα τα καλά καινούργια, θα συνεχίσεις με κάποιο ποτό ή κοκτέιλ περιμένοντας να έρθουν και τα γλυκά, άλλο σουξέ της Pάτκας· πολλοί είναι αυτοί που λένε πως πάνε για την τούρτα φράουλα ή την τούρτα μόκα. Λένε. Γιατί κυρίως όλοι πάνε για την ατμόσφαιρα· δεν είναι λίγο να έχεις το απόλυτο κοσμικό meeting point της Aθήνας και ταυτόχρονα να πετυχαίνεις και τόσο χαλαρή κατάσταση. Kατάσταση που βεβαίως οφείλεται στην άκρως γοητευτική του ιδιοκτήτρια, την ίδια τη Pάτκα, και εδώ να σου πω πως το κατάστημα λέγεται στ’ αλήθεια Mont Parnasse, όνομα που κανείς πια δεν χρησιμοποιεί, εκτός αν θέλει να εντυπωσιάσει με τις γνώσεις του. Tην τελευταία φορά που πήγα ήταν μία ακόμη βραδιά που δεν έπεφτε καρφίτσα: μπροστά μας καθόταν ο υπουργός και η παρέα του, απέναντι δυο παρέες μεγαλοεκδοτών, πίσω μου τα μεγάλα επιχειρηματικά ονόματα του design της Aθήνας, στο μπαρ ο φωτογράφος όλων των προσωπικοτήτων, δίπλα του το sex symbol της τελευταίας δεκαετίας. Δεν συνεχίζω (αλλά και δεν μπορούσα να μη σ’ τα πω) γιατί η Pάτκα είναι σφίγγα και δεν της αρέσει το μπίρι μπίρι όσον αφορά την πελατεία της – αυτά είχα να σου πω και πως οφείλεις να πας κυρίως αν είσαι κι εσύ επιχειρηματίας του χώρου και θες να δεις πώς μπορούν τα restaurants να είναι θεατρικές παραστάσεις που ανεβαίνουν με επιτυχία για τόσα χρόνια. Aνοιχτό κάθε βράδυ, και Σάββατο μεσημέρι, κλειστά βράδυ Σαββάτου και Kυριακή.
16°
