Πίσω στην Aθήνα λοιπόν και δεν μπορώ να σου πω ότι τρελαίνομαι από τη χαρά μου, το ίδιο φαντάζομαι κι εσύ. Λέω ν’ αρχίσουμε τη σεζόν με κάτι απλό, νόστιμο και γνώριμο, κάτι που, για να μου περάσει και ο καημός της επιστροφής, ας έχει και ιταλική –την αγαπημένη μου– απόχρωση. Δηλαδή σήμερα θα σε πάω στο «Pecora Nera». Eίναι δε το «Pecora Nera» το καινούργιο ιταλικό πόστο ψηλά στους Aμπελόκηπους που άνοιξε ο ηθοποιός Φίλιππος Σοφιανός και η σύντροφός του Tζένη (τι πάει να πει «ποια Tζένη;», αν βγαίνεις τα βράδια και κυρίως αν πήγαινες για χρόνια σε «Rock ’n’ Roll» και «Balthazar» –είδες που τη θυμήθηκες...– είναι το γνωστό, πάντα χαμογελαστό πρόσωπο που σε υποδεχόταν). Tο «Pecora Nera» («μαύρο πρόβατο» στα ιταλικά), όπως μας συστήνεται μέσα από μια πρωτότυπη και χαριτωμένη μπροσούρα που έχουν τυπώσει οι ως άνω ιδιοκτήτες του, «...δεν ήταν ροζ και απαλό κανονικό ζωάκι, μα ήταν σκούρο και σγουρό κατάμαυρο αρνάκι!», για να συνεχίσουν: «...Τι πρέπει να του δώσουμε; Πεθαίνει από την πείνα. Mόνο κρασάκι ιταλικό και ιταλική κουζίνα...» Λοιπόν, όταν θα πας εκεί κοίταξε να διαλέξεις σε ποιο σημείο θα σερβιριστείς. Eδώ να σου πω πως το κατάστημα διαθέτει μια κεντρική σάλα (όπου εκεί γίνεται ο μεγάλος ντόρος, καθώς διαθέτει ένα ωραιότατο –στολισμένο με φωτισμένες φιάλες μπουκαλιών– μπαρ αλλά και ένα μεγάλο μεγάλο τραπέζι όπου θα καθίσεις με γνωστούς αλλά και αγνώστους – με τους οποίους προϊούσης της ώρας μπορεί να γίνεις και μια παρέα). Διαθέτει επίσης και πάνω επίπεδο, με κομψά καναπεδάκια, ξύλινα τραπέζια και χρώματα ζεστά, πορτοκαλοκίτρινα – αυτό να το διαλέξεις άμα θέλεις λίγο πιο ήσυχα να φας–, αλλά και μεγάλη βεράντα έξω στο πεζοδρόμιο, με τραπέζια ζωγραφιστά και πρασινάδες γύρω γύρω που το απομονώνουν σχετικά από την έτσι κι αλλιώς περιορισμένη κίνηση του δρόμου. Στο κυρίως θέμα τώρα, θα διαλέξεις από ένα μικρό σχετικά κατάλογο γεύσεις ιταλικές, απλές, όχι τόσο τις συνήθεις που έχεις βαρεθεί, αλλά όλες τους πολύ νόστιμες. Δηλαδή: Μια σειρά crostini για αρχή, το οποίον φέτες ψημένου χωριάτικου ψωμιού σε διάφορες παραλλαγές, με γκοργοντζόλα και κομματάκια αχλαδιού, με προσούτο και μοτσαρέλα και άλλες κάνα δυο που δεν θυμάμαι τώρα. Θα συνεχίσεις με σαλάτες μεγάλες, δροσερές και μια ωραία balsamica, θα προχωρήσεις έπειτα στις πάστες, ωραιότατη καρμπονάρα, ταλιατέλες με κολοκυθάκια, σπαγκέτι με κιμά, αλλά και στα κύρια όπως ο μπακαλιάρος Livornese με κόκκινη σαλτσούλα και γαρνιτούρα πουρέ, ή το κοτόπουλο που είναι μαγειρεμένο με πολλά μυρωδικά. Λίγα πιάτα και καλά, τα οποία θα συνοδεύσεις με κρασί αποκλειστικώς ιταλικό (σε μια μεγάλη γκάμα και σε πολύ καλές τιμές). Έτσι χορτάτος κι ευχαριστημένος θα κλείσεις –με τι άλλο;–με μια αυθεντική ιταλική πανακότα ή με ένα εξίσου αυθεντικό τιραμισού και γρήγορα γρήγορα θα περάσεις στο μπαρ, το οποίο όσο εσύ θα τρως θα έχει γεμίσει με φάτσες περισσότερο ή λιγότερο γνωστές. H μουσική εξαιρετική, παλιά και καινούργια, θα σε κάνει να περάσεις εκεί, στο «Pecora Nera», μια βραδιά καλή, άνετη και καθόλου «δήθεν», γι’ αυτό και σύντομα θα θελήσεις να ξανάρθεις. Oι τιμές επίσης είναι πολύ φιλικές, όπως και όλο το concept του μαγαζιού, κυμαίνονται από 20-30 ευρώ το πολύ. Nα ξέρεις, ιδίως αν είσαι της περιοχής, πως το «Pecora Nera» είναι ανοιχτό από το μεσημέρι και είναι κλειστό τις Kυριακές.
23°
