Μισή καταπράσινη και εύφορη με τοπίο που φτάνει να θυμίζει Πήλιο, μισή άγρια και άνυδρη σαν τις Κυκλάδες, η Σκύρος είναι ένα νησί που κλέβει καρδιές. Ανεξερεύνητη και χωρίς ορδές τουριστών, με παραλίες απίθανες, με καταπληκτικά νερά και τα πεύκα να φτάνουν στο κύμα, χωρίς ξαπλώστρες και beach bars να σου χαλάνε τη διάθεση της απομόνωσης και της καλοκαιρινής ραστώνης.
Όλες οι αυλές στη Χώρα είναι ανθισμένες
Με την παράδοση άφθαρτη και πανταχού παρούσα, με κατοίκους που ακόμη δεν έχουν υποκύψει στην παντοδυναμία των τουριστικών επιταγών, με γαστρονομικό πλούτο που τον συναντάς και τον χαίρεσαι σε όλες τις ταβέρνες του νησιού. Ένα νησί που σε μεταφέρει σε άλλες δεκαετίες, που σε γεμίζει νοσταλγία και παλιά Ελλάδα, ένα νησί ρομαντικό με την κεντρική του πλατεία Μπρουκ (χάρη στον ποιητή Ρούπερτ Μπρουκ που πέθανε και τάφηκε εδώ), αφιερωμένη στην Αιώνια Ποίηση.
Β.Καλλίδης, ένας ακόμα λάτρης του νησιού
Έχω βρεθεί στη Σκύρο πριν κανά δυο χρόνια καλεσμένη για καλοκαιρινό Σ/Κ από φίλη Αθηναία-Σκυριανή. Καλεσμένη βρίσκομαι και φέτος, αρχές Ιουνίου, από τον Δήμο Σκύρου και τον Βασίλη Καλλίδη, το γνωστό σεφ που κι αυτός την αγάπησε σ’ ένα του ταξίδι για τις ανάγκες τηλεοπτικής του εκπομπής. Ο Βασίλης, μαζί με τα παιδιά του Δήμου αλλά και μαζί με τον ίδιο το δήμαρχο, τον νεαρότατο και υπερδραστήριο δικηγόρο Μίλτο Χατζηγιαννάκη, οι πιο ανοιχτόκαρδοι και περιποιητικοί οικοδεσπότες. Η «Σκυριανή Βόλτα 2015» είχε σαν στόχο να δείξει σε όλους μας το γαστρονομικό πλούτο του νησιού. Μαζί με τα ατέλειωτα τσιμπούσια, τα φαγοπότια, τις επισκέψεις σε παραγωγούς και παλιές φημισμένες μαγείρισσες, μας έκαναν να λατρέψουμε και όλες τις ομορφιές του νησιού.
Σκύρος, η μάνα της αστακομακαρονάδας
Η Σκύρος φημίζεται για τα κρεατικά της –45.000 αιγοπρόβατα διαθέτει, αν και μπορεί να «σηκώσει» μόνο 25.000, μας λέει ο δήμαρχος–, άπαιχτα είναι βεβαίως και τα γαλακτοκομικά. Το οποίον, στο νησί αποθεώνονται όλα τα πιάτα με κατσίκι, δηλαδή θα φάτε εξαίσια γίδα βραστή, γιδοπίλαφο (φαγητό των γάμων και των γιορτών), κατσίκι λεμονάτο και κοκκινιστό, συκωτάκια στιφάδο. Από τυριά θα τιμήσετε δεόντως το ξινοτύρι με την απαλή υφή και τη μια σταλιά ξινούτσικη γεύση και τη γραβιέρα, αυτή «στιβαρή» και πικάντικη.
Πολύ καλά σκυριανά κρασιά από τα νεαρά αδέρφια Πανέρη
Αγαπούν πολύ και τα ψάρια οι Σκυριανοί και κυρίως τον αστακό, εδώ μάλιστα στο νησί η αστακομακαρονάδα παίζει στις ταβέρνες αλλά και καθημερινά στα σπίτια φτωχών και πλουσίων. Κι ακόμη, έχουν πεντανόστιμη ντόπια φάβα, κάνουν υπέροχες λαδόπιτες της στιγμής που μετά περιχύνουν και με μια γενναία δόση από ξινοτύρι, κάνουν και στριφτόπιτες με χόρτα και μυρωδικά. Ένας άλλος σπάνιος μεζές είναι οι αγαλιποκεφτέδες, με αγαλίπες το λουλούδι της θάλασσας στο τηγάνι. Φτιάχνουν και μέλι καταπληκτικό, θυμαρίσιο ή πευκόμελο, γλυκά κουταλιού με ό,τι μπορείς να φανταστείς, περίφημα είναι και τα αμυγδαλωτά τους, αναζητήστε τα στο ζαχαροπλαστείο της Φαλταΐνας Κυριακοπούλου μέσα στη Χώρα της Σκύρου, μην παραλείψετε και το υπέροχο παγωτό της από φρέσκο γάλα.
Από τα καλύτερα τσιμπούσια στης Μαρίτσας, πάνω στη Μεγάλη Στράτα της Χώρας
Η Χώρα του νησιού είναι πανέμορφη, με πολύ ωραία αρχιτεκτονική και μικρά ασβεστωμένα στενάκια να σε οδηγούν σε όμορφες γωνιές. Η Μεγάλη Στράτα διασχίζει όλη τη Χώρα και είναι γεμάτη από μαγαζάκια που πουλούν τα πάντα. Από καλούδια όπως μέλι, τυριά, γλυκά κουταλιού, μέχρι σκυριανά κεραμεικά καταπληκτικές πιατέλες, πιατούδια, γλάστρες και άλλα πολλά. Πάνω στη Μεγάλη Στράτα αξίζει πολύ η ταβέρνα της Μαρίτσας με φαγητό όπως μαμάς, δηλαδή από ομελέτες με πατάτες και κεφτέδες μέχρι κατσίκι λεμονάτο και υπέροχο ιμάμ.
Η ταβέρνα του Στέφανου στα Μαγαζιά είναι πάνω στην αμμουδιά και έχει ωραία ψαράκια
Σε όλες τις ταβέρνες θα φάτε καλά, εγώ απόλαυσα ψαρικά στου Πολύβιου αλλά και στις Ιστορίες του Μπάρμπα, και οι δύο πάνω στη παραλία Μαγαζιά, υπέροχες ταβερνούλες με θέα τη μεγάλη αμμουδιά και το γαλάζιο της θάλασσας. Πολύ καλή ταβέρνα και ο Άγιος Πέτρος στο δρόμο προς το αεροδρόμιο, η οικογένεια Μαυρίκου, οι ιδιοκτήτες, έχουν δικά τους κατσίκια και ό,τι φτιάχνουν είναι πεντανόστιμο. Να πω και για την ταβέρνα Στέλιος στην παραλία Γυρίσματα, δεν πήγα επιτόπου αλλά στη γιορτή πάνω στην κεντρική πλατεία όπου μαγείρεψαν για να μας φιλέψουν όλες οι ταβέρνες αλλά και πολλές ντόπιες μαγείρισσες, δοκίμασα μέσα από παραδοσιακή σκυριανή σουπιέρα μία από τις νοστιμότερες ψαρόσουπες της ζωής μου! Δεν μπορώ να παραλείψω και την ταβέρνα της Καλής πάνω στην παραλία του Αγίου Φωκά (απλά ποίημα, με κρύα γαλανά νερά), με μποστανικά δικά τους, ψάρια φρέσκα, φυσικά και υπέροχο κατσίκι λεμονάτο.
Ωραία ιδέα είναι να πάρετε και τον Υδροβάτη, το καραβάκι που σε πάει βαρκάδα στο νησάκι Σαρακήνικο και σε άλλες απίθανες παραλίες και σου φτιάχνει εν πλω λαδόπιτες, σαλάτες και πραγματικά πεντανόστιμη καραβίσια αστακομακαρονάδα, κάνει καθημερινά την εκδρομή και στοιχίζει περίπου €20-25 το άτομο. Τέλος να πω, πως η Σκύρος έχει καλή υποδομή σε κλίνες και ενοικιαζόμενα δωμάτια, εμένα μου «κλήρωσε» το Vina Hotel, ωραιότατο, ήσυχο, φρέσκο και πολύ δροσερό, στην πέρα άκρη της μεγάλης παραλίας που εκτείνεται κάτω από τη Χώρα, πάνω στη θάλασσα, με θέα στο νησάκι απέναντί του με το γραφικό εκκλησάκι του Άγιου Ερμόλαου πάνω του να φαντάζει σαν ζωγραφιά.
Αξέχαστα πρωινά στο Vina Hotel
Εκεί απόλαυσα από τα χεράκια της Μαρίας –ιδιοκτήτρια μαζί με τον άντρα της τον Τάκη– καταπληκτικά πρωινά με σπιτικές μαρμελάδες και ρυζόγαλα, λαδόπιτες και στριφτόπιτες, τυριά, γλυκά κουταλιού, ένα πραγματικά ελληνικό-ελληνικότατο πρωινό που φαντάζομαι θα ενθουσιάζει κάθε ταξιδιώτη που έχει την τύχη να φιλοξενηθεί εδώ. Με το αεροπλάνο στα €50 πήγαινε-έλα, ή με το αυτοκίνητο μέχρι την Κύμη (περίπου 2,5 ώρες) και έπειτα με τον θρυλικό Αχιλλέα, το πλοίο της γραμμής (περίπου 1,5 ώρα) φτάνεις εύκολα στο πανέμορφο νησί των Σποράδων, έναν ακόμη ανέγγιχτο τόπο της Ελλάδας που σε περιμένει να τον χαρείς.
