«Δεν ξέρω ποιος τα φαντάστηκε, τα δώδεκα λεπτά»
Ζωντανός Στην Πόλη
Όταν δεν οδηγείς στην Αθήνα, περπατάς, μπαίνεις σε Μέσα Μαζικής Μεταφοράς ή ακόμα και σε ταξί… και κάθε μέρα στην πόλη είναι μια μικρή περιπέτεια
Το μπαρ έχει ανακαινιστεί, φρεσκαριστεί, ανα-διακοσμηθεί και εκμοντερνιστεί, χωρίς να χάσει κάτι από την αίγλη του και με μουσική όλη την παράνοια των τρελών δεκαετιών΄80ς-΄90ς
«Μια σκοτεινή φάρσα για την γενιά των Μιλένιαλς», το έργο είναι εντελώς διαφορετικό από οτιδήποτε έχουμε δει ως τώρα. Πιο μη-κλασσικό, πεθαίνεις. Αλλά πολύ ευχαριστημένος.
Τελευταία συναντιόμαστε πότε-πότε στο ξενοδοχείο President, στο καφέ του ισογείου, και έχει πλάκα
Επαναλαμβάνονται σε τηλεοράσεις, ποστ, άρθρα και ειδήσεις και μας έχουνε σπάσει τα νεύρα
Θέλω να γράψω «δεν είναι τόσο χάλια όσο νομίζετε» αλλά, αν έχετε περάσει από εφημερία δημόσιου νοσοκομείου, πόσο μάλλον αν είστε στην εφημερία, δεν σας ξεγελάω εύκολα
Έχει τη μεγαλύτερη προσέλευση προ-εφήβων και εφήβων που ξεπερνάει κατά πολύ τις συναυλίες των υπερ-διάσημων τράπερ
Μια βραδιά στη Στέγη αφιερωμένη στο AIDS, στην PrEP, στο U=U και στις προκαταλήψεις μας: Τι έχει αλλάξει, τι πρέπει να ξέρουμε για το AIDS και για το στραβό μας το κεφάλι.
Κάποιες Πέμπτες τραγουδάει εκεί η Άρτεμις Ματαφιά