Κερδίζει κάτι ο Παναθηναϊκός από την αποχώρηση Βόβορα;

Δεν έχουν περάσει περισσότεροι από 6 μήνες από όταν δόθηκε η ιστορική συνέντευξη τύπου της νέας διοικητικής τριανδρίας του Παναθηναϊκού. Ο Τάκης Τριαντόπουλος, ο Φραγκίσκος Αλβέρτης και ο Δημήτρης Διαμαντίδης, τρεις προσωπικότητες που από διαφορετικά πόστα έχουν γράψει ιστορία με το «Τριφύλλι», είχαν μόλις αναλάβει το τιμόνι από τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο για να οδηγήσουν τον Παναθηναϊκό σε μια νέα εποχή. Μια νέα εποχή που είχε συγκεκριμένες προδιαγραφές.

Ο νέος Παναθηναϊκός σε αυτήν τη μεταβατική περίοδο θα λειτουργούσε μόνο με τα έσοδά του, με περιορισμένο μπάτζετ, μέχρι να βρεθεί αγοραστής. Για το έργο αυτό προτιμήθηκε ο «πιστός στρατιώτης» Γιώργος Βόβορας στην πρώτη πολύ μεγάλη δουλειά της καριέρας του. Ο Βόβορας, βοηθός προπονητή τα τελευταία χρόνια στον Παναθηναϊκό, είχε κερδίσει την εμπιστοσύνη των συναδέλφων του. Όμως αυτός θα είχε την πιο δύσκολη αποστολή από όλους τους προηγούμενους.

Το καλοκαίρι ο Παναθηναϊκός, πέρα από τον διοικητικό ηγέτη του, έχασε και τον φυσικό του ηγέτη. Ο Νικ Καλάθης πήγε στην Μπαρτσελόνα και το κενό που δημιουργήθηκε ήταν τεράστιο. Μαζί με αυτόν έφυγαν και οι Ντεσόν Τόμας, Ταϊρίς Ράις, Τζίμερ Φριντέτ, Τζέικομπ Γουάιλι και άλλοι. Πέρυσι ακόμα και αυτοί έφυγαν ως «αποτυχημένοι», όμως όλοι θα χώραγαν και με το παραπάνω στη φετινή ομάδα. Καθώς οι μήνες περνούσαν ο Παναθηναϊκός αναγκάστηκε να κάνει τον Σαντ Ροος καθαρό playmaker, ενώ μέχρι και πριν από ένα μήνα κανείς σχεδόν δεν ήξερε αν θα έμενε ο Σέλβιν Μακ που ήταν ο άλλος άσσος.

Στο 5, πίσω από τον πιο βελτιωμένο παίκτη της φετινής Euroleague Γιώργο Παπαγιάννη, δεν υπήρχε κανείς αφού ο Όγκαστ είναι σχεδόν... εκτός ομάδας και ο Παναθηναϊκός μοιραία έμοιαζε να περιμένει θαύματα από τους Νέντοβιτς και Παπαπέτρου για να κερδίσει. Το ευρωπαϊκό ρεκόρ είναι στο 5-11 και όμως αν δει κανείς τα παιχνίδια, ίσως να αδικεί το Τριφύλλι που έχει χάσει δύο παιχνίδια στην παράταση και άλλα δύο με διαφορά 3 πόντων. Και όλα αυτά με ένα άδειο ΟΑΚΑ, που ο καθένας στην Ευρώπη γνωρίζει τι σημαίνει όταν είναι γεμάτο. Στην Ελλάδα πάλι, πριν από το παιχνίδι με το Λαύριο, ο Παναθηναϊκός ήταν πρώτος και αήττητος. Αυτό δεν συνιστά επιτυχία, όμως είναι μια καλή απόδειξη ότι για «χαμένη χρονιά» τα πράγματα δεν ήταν και τόσο θλιβερά. Πόσο μάλλον για μια χρονιά που, όταν ξεκινούσε, χαρακτηριζόταν από λέξεις όπως η «υπομονή» και η «υπερηφάνεια».

Διαβάστε παρακάτω τα λόγια που χρησιμοποίησε ο Φραγκίσκος Αλβέρτης στην παρουσίαση της νέας προσπάθειας. (10:25-11:35 αρχικού βίντεο)

«Οι δυσκολίες είναι αντικειμενικότατες αυτή τη στιγμή. Εμείς με τον Δημήτρη (σ.σ. Διαμαντίδη) είμαστε εδώ να στηρίξουμε την προσπάθεια που γίνεται από τον Τάκη (σ.σ. Τριαντόπουλος), από τον Γιώργο (σ.σ. Βόβορας), από τα υπόλοιπα παιδιά που ιδρώνουν κάθε μέρα μέσα στο γήπεδο, ώστε να φτιάξουμε μια ομάδα Παναθηναϊκή που να παλεύει με αξιοπρέπεια, τιμή και υπερηφάνια και φυσικά αγωνιστικότητα. Τώρα, τα τεχνικά και τα αποτελέσματα θα τα βρούμε, αλλά η φιλοσοφία μας είναι αυτή. Μια ομάδα που να εκπέμπει υγεία και περηφάνια. Δεν γίνεται κάθε χρονιά να πρωταγωνιστείς. Υπάρχουν τα πάνω και τα κάτω. Εξάλλου το έχουμε πει. Στις χαρές και στις λύπες μαζί. Δεν γίνεται μόνο στα πάνω. Είναι νομοτέλεια. Κάποια στιγμή θα έρθουν και τα κάτω. Εκεί πρέπει να φανούμε δυνατοί, να στηρίξουμε την ομάδα, τους εαυτούς μας και τους προπονητές που δουλεύουν από το πρωί ως το βράδυ και να κάνουμε το καλύτερο δυνατό. Είναι δύσκολα; Ενδεχομένως. Δεν πρέπει όμως να τα παρατήσουμε.» 

Είναι σαφές ότι ο Παναθηναϊκός 6 μήνες μετά βρέθηκε στην κατάσταση που ο εμβληματικός αρχηγός του περιέγραψε. Μακριά από την 8άδα της Euroleague, που ουδέποτε υπήρξε αντικειμενικός στόχος, και με κάποιες συνεχόμενες κακές εμφανίσεις η ομάδα βρέθηκε στα «κάτω» της. Και η αντίδραση ήταν η άμεση αλλαγή του προπονητή. Ενός προπονητή που πήρε μια ομάδα μισή σε σχέση με την περσινή χρονιά και την οδήγησε μέχρι σήμερα σε μια μέτρια, αλλά αξιοπρεπή με βάση το μπάτζετ, πορεία. Η στήριξη στον Γιώργο Βόβορα δεν ήρθε ποτέ και ο ίδιος δεν αποτέλεσε πρόβλημα κατά την αποχώρησή του από την ομάδα. Σώζεται όμως μια τέτοια χρονιά;

Ο Παναθηναϊκός ίσως έχει κάποια προσωρινά οφέλη από την αποχώρηση του προπονητή του. Όπως συμβαίνει συνήθως, οι παίκτες θα αποδώσουν καλύτερα για ένα χρονικό διάστημα με το νέο καθεστώς και πιθανότατα θα κάνει κάποιες νίκες στην Ευρώπη, που όμως δεν θα τους φέρει κοντά στην 8άδα. Πιθανότατα ούτε στην 10άδα.

Σε βάθος χρόνου, τι κερδίζει λοιπόν ο Παναθηναϊκός από την απομάκρυνση του Γιώργου Βόβορα;

Ο επόμενος που θα καθίσει στον πάγκο θα έχει αναγκαστικά σαν πυξίδα τον Γιώργο Βόβορα. Έναν προπονητή που φαινόταν να έχει τη στήριξη της ομάδας... μέχρι την πρώτη μεγάλη στραβή. Και ποιος θα πειστεί να έρθει όχι μόνο τώρα, αλλά και το καλοκαίρι, να αναλάβει μια... τιτάνια προσπάθεια γνωρίζοντας ότι δεν έχει το δικαίωμα στην αποτυχία;