Η επόμενη μέρα στον Ολυμπιακό μετά την κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας επί της ΑΕΚ και ο νέος ρόλος του Βασίλη Τοροσίδη που σταματά το ποδόσφαιρο.
Στις πρώτες του δηλώσεις μετά το τέλος του τελικού του κυπέλλου, ο Πέδρο Μαρτίνς αφιέρωσε «στον κύριο Σάββα» που έφυγε και «στον Βασίλη Τοροσίδη ο οποίος σήμερα έδωσε το τελευταίο του παιχνίδι, αλλά θα συνεχίσει στην οικογένεια του Ολυμπιακού από άλλο πόστο».
Εκείνο που δεν ξέρει ο περισσότερος κόσμος είναι ότι ο Τόρο, που έγραψε με αξιοπρεπέστατο τρόπο την πορεία του και σήκωσε το Σάββατο την τελευταία του κούπα, θα πάρει ακριβώς τη θέση του Θεοδωρίδη στον Ολυμπιακό. Θα εξακολουθήσει, δηλαδή, να ζει σαν εν ενεργεία ποδοσφαιριστής, αναπνέοντας αποδυτήρια και προσφέροντας σ ένα κρίσιμο κομμάτι, στο οποίο η ομάδα με τον τρόπο που λειτουργεί έχει επενδύσει πολλά. Δεν είναι απλή δουλειά. Προϋποθέτει συνεχή τριβή με την κακή όψη του ελληνικού ποδοσφαίρου και απαιτεί μια καθημερινή ψυχοφθόρα διαδικασία την οποία δεν την αντέχει ο καθένας. Όπως και να ‘χει ήταν το δικό του κύπελλο - επιβράβευση μιας σημαντικής καριέρας που καλό θα είναι να την μελετήσουν οι νεότεροι.
Όπως ο Τζολάκης. Το δεύτερο πρόσωπο της βραδιάς. Στα 17 του και από το πουθενά κάθισε κάτω από τα δοκάρια, έκανε μια ψιλογκέλα στην αρχή που δεν κόστισε και στη συνέχεια ανταποκρίθηκε απόλυτα σαν ώριμος πρώτος τερματοφύλακας στις απαιτήσεις του αγώνα, έχοντας μάλιστα μπροστά του μια πειραματική άμυνα, όπως πειραματική και αναγκαστική ήταν η δική του συμμετοχή σ ένα ματς - ένα τίτλο. Δεν ξέρω αν ο Πορτογάλος θα τού δώσει στη συνέχεια τις ευκαιρίες, που όπως έδειξε διψάει να πάρει. Σπάνια σ αυτή την ηλικία οι προπονητές εμπιστεύονται παιδιά για τόσο κρίσιμα πόστα. Τα τελευταία χρόνια μόνο ο Ντοναρούμα στη Μίλαν κατάφερε να καθιερωθεί -απόδειξη για το πόσο δύσκολο είναι να περπατήσει μια τέτοια ιδέα σε συνθήκες πρωταθλητισμού.
Όπως και να ‘χει όμως, η ομάδα κέρδισε κάτι από το μέλλον της την ώρα που αποχαιρετούσε ένα κομμάτι από το παρελθόν της...
16°
