Ο Ίστβαν Φεκέτε, φωτογράφος στο Υπουργείο Γεωργίας στη Βουδαπέστη γυρίζει τα γήπεδα όλου του κόσμου με την κάμερα του.
Νοέμβριος του 2014. Η Εθνική Ελλάδος, η οποία ψάχνει απελπισμένα ένα καλό αποτέλεσμα, υποδέχεται στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» τα Νησιά Φερόε, μ’ όλους να προβλέπουν έναν εύκολο περίπατο των γηπεδούχων κόντρα στους «ψαράδες» του Ατλαντικού.
Τα πράγματα, ωστόσο, δεν εξελίσσονται έτσι, με τον Γιόαν Έντμουντσον να «παγώνει» το γήπεδο και να δίνει τη νίκη τελικά στους φιλοξενούμενους. Τα πανηγύρια τους μετά το τέλος του αγώνα δεν έχουν σταματημό. Πρόκειται για την μεγαλύτερη επιτυχία της χώρας μέχρι σήμερα στο άθλημα.
14 Οκτώβρη του ίδιου χρόνου. Ένα μήνα πριν. Τα Νησιά Φερόε κοντράρουν στα ίσια την Ουγγαρία, η οποία, ωστόσο, καταφέρνει να πάρει το διπλό. Οι Ούγγροι σοκάρονται. Δεν μπορούν να πιστέψουν πως ένα τόσο μικρό κράτος, έχει καταφέρει να δημιουργήσει μια τόσο ανταγωνιστική εθνική ομάδα.
Ο Ίστβαν Φεκέτε, φωτογράφος στο Υπουργείο Γεωργίας στη Βουδαπέστη, μένει άναυδος από την απόδόση τους και παίρνει την μεγάλη απόφαση. Πακετάρει τις βαλίτσες του και παίρνει το αεροπλάνο με προορισμό τα νησιά και στόχο να συναντηθεί με τους ανθρώπους που ευθύνονται για αυτό το θαύμα.
Ίστβαν Φεκέτε
Η αγάπη των ντόπιων για το ποδόσφαιρο τον εκπλήσσει. «Αν τσεκάρει κανείς τα επίσημα στοιχεία της FIFA θα παρατηρήσει πως στα Νησιά Φερόε των 50.000 κατοίκων υπάρχουν συνολικά 5.000 εγγεγραμμένοι ποδοσφαιριστές. Το 10% δηλαδή».
Αυτό που τον συναρπάζει, όμως, είναι οι εικόνες από τα γήπεδα και τις αθλητικές εγκαταστάσεις δίπλα σε θεόρατα βουνά και θάλασσες με θέα το πέλαγος του Ατλαντικού. Οι φωτογραφίες του θυμίζουν καρτ ποστάλ. Πια το έχει πάρει απόφαση. Θα ξεκινήσει να γυρνά τον κόσμο με μόνο στόχο να ανακαλύψει κι άλλες καλά κρυμμένες ποδοσφαιρικές ιστορίες.
Και τα κατάφερε, καθώς μέχρι σήμερα έχει γυρίσει σχεδόν όλη την Ευρώπη, φωτογραφίζοντας συλλόγους, όπως την Τρόμσο, το γήπεδο της οποίας απέχει μόλις 350 μακριά από τον Αρκτικό Κύκλο, την Sheffield FC που θεωρείται η πρώτη ομάδα ποδοσφαίρου στην ιστορία του αθλήματος, την Derry City, το μοναδικό σύλλογο του ιρλανδικού πρωταθλήματος που προέρχεται από την Βόρεια Ιρλανδία και την FC DAC 1904 στη Σλοβακία την οποία στηρίζουν μέλη της ουγγρικής μειονότητας στην περιοχή. Όλες τους με μια διαφορετική ιστορία, ποδοσφαιρική και μη.
Το ταξίδι, ωστόσο, που δεν πρόκειται να ξεχάσει ποτέ είναι στα Νησιά Σίλι. Το σύμπλεγμα 55 νήσων, εκ των οποίων τα 5 μόλις κατοικούνται, με τον συνολικό πληθυσμό, κατά την τελευταία καταμέτρηση, να ανέρχεται στους 2.153 ανθρώπους, βρίσκεται στο νοτιοδυτικό άκρο της χερσονήσου της Κορνουάλης του Ηνωμένου Βασιλείου και στηρίζεται οικονομικά κυρίως στον τουρισμό και την γεωργία.
Σ’ αυτά τα νησιά, λοιπόν, κάθε χρόνο διοργανώνεται ένα πρωτάθλημα στο οποίο συμμετέχουν όλες κι όλες δύο ομάδες, η Garrison Gunners και η Woolpack Wanderers που αγωνίζονται μεταξύ τους κάθε Κυριακή για 20 φορές κάθε χρόνο. «Το τρόπαιο, να φανταστείς του νικητή βρίσκεται στην τοπική παμπ, στην οποία πηγαίνουν μετά το τέλος των αγώνων οι ποδοσφαιριστές και των δύο ομάδων για να πιουν και να κουβεντιάσουν για το ματς».
Πέρυσι, ο Ίστβαν έκανε ένα ακόμη ταξίδι που θα του χαραχθεί για πάντα στο μυαλό. Προορισμός αυτή τη φορά η Ισλανδία, η οποία έγινε γνωστή στους ποδοσφαιρόφιλους όλου του κόσμου μετά τις επιτυχίες στο Euro 2016 όταν και κατάφερε να φτάσει μέχρι τα προημιτελικά, αποκλείοντας στη φάση των 16 την Αγγλία, και συγκεκριμένα στην έδρα της IBV, στο Hásteinsvöllur.
Η IBV είναι μία από τις πιο ιστορικές ομάδες του ισλανδικού ποδοσφαίρου ενώ στις τάξεις της έχουν παίξει αρκετοί ποδοσφαιριστές και προπονητές, μεταξύ των οποίων ο Heimir Hallgrimsson, που κοούτσαρε την Εθνική Ισλανδίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2018.
Το γήπεδο είναι εντυπωσιακό, με το BBC, ύστερα από μεγάλη έρευνα που πραγματοποίησε το 2017, να το συμπεριλαμβάνει στη λίστα με τα 10 πιο όμορφα στον πλανήτη. Οι εικόνες του Ίστβαν Φεκέτε το επιβεβαιώνουν πέραν κάθε αμφιβολίας. Ένα γήπεδο στη μέση του πουθενά με θέα τα ψηλά, κακοτράχηλα και με χαμηλή χλόη φημισμένα βουνά της Ισλανδίας, εξέδρες δίπλα στη γραμμή του πλαγίου, αυτοκίνητα γύρω - γύρω γεμάτα με θεατές που έρχονται να δουν τον αγώνα και παιδιά να παίζουν ποδόσφαιρο σ’ ένα μίνι γήπεδο που είχαν σχηματίσει ακριβώς δίπλα.
«Το ταξίδι αυτό ήταν πραγματικά εκπληκτικό. Το κλίμα ήταν πάρα πολύ φιλόξενο και ζεστό, με τις γυναίκες και τα παιδιά να κάθονται γύρω από το γήπεδο και να φωνάζουν υπέρ της ομάδας τους» θυμάται ο ίδιος.
Αυτό είναι, άλλωστε, που τον εξιτάρει στο ποδόσφαιρο: το πάθος, η τρέλα, η λύπη. «Με την φωτογραφική μου μηχανή προσπαθώ να συλλάβω την ατμόσφαιρα, να παρακολουθήσω τους οπαδούς από κοντά, να δω τις αντιδράσεις τους και να μιλήσω με τους παίκτες και τους γονείς των μικρών ποδοσφαιριστών των ομάδων.
«Να σου πω την αλήθεια, μέσα από τα ταξίδια μου αρχίζω να πιστεύω πως οι ομοιότητες είναι πιο πολλές από τις διαφορές διεθνώς στο ποδόσφαιρο. Είναι λογικό πως ένας αγώνας της La Liga που συγκεντρώνει τα βλέμματα περισσότερων από 50.000 θεατών, δεν είναι ίδιος μ’ έναν στην επαρχία του Στράτφορντσαιρ στην Αγγλία. Στο κάθε ματς, όμως, μπορείς να αντικρίσεις αυτά τα συναισθήματα. Το ποδόσφαιρο είναι ένας πολύ ισχυρός συνδετικός κρίκος, ανεξαρτήτως από το αν ζεις στη Βαρκελώνη, στο Κατμαντού ή σ’ ένα μικρό χωριό στη Μολδαβία».
Ο ίδιος δεν πρόκειται να ξεχάσει ένα στιγμιότυπο στο Τρόμσο της Νορβηγίας. «Εκεί οι οργανωμένοι οπαδοί της ομάδας της περιοχής καλούν τους αντιπάλους τους στην τοπική παμπ για να πιουν και να τραγουδήσουν μαζί. Πέρασα πολλή ώρα που τους παρατηρούσα. Αυτή την εικόνα δεν θα μπορούσα να την φανταστώ ποτέ, έχοντας μεγαλώσει μέσα στα ντέρμπι της Βουδαπέστης» εξηγεί γελώντας.
Μπορεί να έχει γυρίσει ένα μεγάλο κομμάτι της Ευρώπης, ωστόσο, το όνειρό του είναι να καταφέρει να επισκεφθεί την Γροιλανδία και να φωτογραφίσει το πρωτάθλημα που λαμβάνει χώρα εκεί και το οποίο είναι το πιο σύντομο σε διάρκεια στον κόσμο, καθώς κρατά μόλις για μια βδομάδα κάθε Αύγουστο.
Μέχρι σήμερα δεν έχει μετανιώσει ούτε στιγμή για την απόφασή του να ταξιδέψει σ’ όλο τον κόσμο για να φωτογραφίσει ποδοσφαιρικές ιστορίες. Κι αυτό γιατί το ποδόσφαιρο δεν είναι ένα άθλημα σαν όλα τ’ άλλα, σύμφωνα με τον ίδιο. «Πάθος. Μόνο αυτή η λέξη θα μπορούσα να σκεφτώ για εκείνο. Και όπως έλεγε ο Μπιλ Σάνκλι: “Κάποιοι άνθρωποι λένε πως το ποδόσφαιρο είναι ζήτημα ζωής και θανάτου. Είμαι πολύ απογοητευμένος από αυτή τη θεωρία. Μπορώ να σε διαβεβαιώσω πως το ποδόσφαιρο είναι πολύ περισσότερα από αυτό”».
*Τα ρεπορτάζ του Ίστβαν Φεκέτε έχουν δημοσιευτεί στο ουγγρικό, αθλητικό περιοδικό Földgömb, ενώ φωτογραφίες από τα ποδοσφαιρικά του ταξίδια μπορεί να δει κανείς στο @footballstorieshere.
17°
