Ο γλύπτης που θα θελήσει να φτιάξει στο μέλλον τον ανδριάντα που θα αποτυπώνει πραγματικά τον χαρακτήρα και την προσωπικότητα του Κριστιάνο Ρονάλντο θα πρέπει να αναζητήσει το βίντεο από την μεγάλη φάση που είδαμε στο ημίχρονο του παιχνιδιού της Γιουβέντους με την Ατλέτικο Μαδρίτης.
Λίγο πριν ξεκινήσει το δεύτερο μέρος, καθώς οι ομάδες ήταν έτοιμες να βγουν στο τερέν, με ζωγραφισμένη στο πρόσωπο την απίστευτη ένταση με την οποία ζούσε το ματς και την αδιανόητη για κοινούς θνητούς δίψα να πάρει μόνος του ειδικά αυτό το παιχνίδι, πήγαινε και αγκάλιαζε (ή μάλλον ταρακουνούσε) κάθε συμπαίκτη ξεχωριστά θέλοντας να του μεταδώσει ένα μικρό κομμάτι από την δική του δύναμη και πίστη.
Ήξερε ότι αρκούσε. Ελάχιστη από την δική του προσωπικότητα και ενέργεια να δανειζόταν εκείνες τις στιγμές ο καθένας από τους υπόλοιπους δέκα, θα μπορούσαν να φτιάξουν όλοι μαζί ένα πυρηνικό όπλο ικανό να διαλύσει την σκληρή αντίσταση των απέναντι. Κι έτσι έγινε...
Δεν ξέρω αν το καταλαβαίνουν οι περισσότεροι, αλλά ο Κριστιάνο Ρονάλντο βρίσκεται αυτή την στιγμή δίπλα, στον Πελέ, στον Μαραντόνα, στον Πούσκας και στον Κρόιφ, απειλώντας να τους ξεπεράσει -αν δεν το έχει καταφέρει ήδη.
Όταν θα αρχίσει να γράφεται η ποδοσφαιρική ιστορία του 21ου αιώνα, θα έχει ξεφύγει πολύ μπροστά από τον δεύτερο. Κι αυτό δεν το λένε μόνο οι αριθμοί. Το αποτυπώνει η όλη συμπεριφορά του. Ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίζει τους στόχους του και η λογική με την οποία τους κατακτά, ανεξάρτητα από την ηλικία, την κατάσταση ή την διάθεση στην οποία βρίσκεται.
Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο πολλοί τον αντιπαθούν ή ακόμη και τον μισούν: Επειδή εκδηλώνει την ανωτερότητά του με παραπάνω από αλαζονικό τρόπο έχοντας επίγνωση της απόλυτης κυριαρχίας του στο παγκόσμιο ποδοσφαιρικό σκηνικό και καταλαβαίνοντας πλήρως τα συναισθήματα που προκαλεί στον μέσο όρο, αλλά και στους άμεσους ανταγωνιστές, τύπου Μέσι. Κι εκείνο που ακόμη περισσότερο «εκνευρίζει» ή προκαλεί ζήλια είναι πώς όσο μεγαλώνει, αντί να αράξει στα όσα πέτυχε, γίνεται όλο και πιο ακόρεστα φιλόδοξος.
Αν μάλιστα, η Εθνική Πορτογαλίας είχε την αντικειμενική δυνατότητα να κατακτήσει ένα έστω Παγκόσμιο Κύπελλο, τότε δεν θα έμπαινε κανείς στον κόπο να τον συγκρίνει με τους υπόλοιπους κορυφαίους της κάθε εποχής. Είναι κι ο σημερινός συντελεστής δυσκολίας για κάθε ποδοσφαιριστή που παίζει σε υψηλό επίπεδο που κάνει ακόμη μεγαλύτερα τα κατορθώματά του...
16°
