Στις αρχές του 21ου αιώνα, η μόδα απαιτούσε Αμερικανούς και Ρώσους να επενδύουν σε μεγάλες και μικρότερες ποδοσφαιρικές ομάδες. Στη δεκαετία που ολοκληρώνεται, στο κόλπο μπήκαν και οι Ασιάτες, που αποφάσισαν να εκμεταλλευτούν τη δική τους τεράστια αγορά.
Πριν φτάσουμε να έχουμε Κινέζους, Ταϊλανδούς και Μαλαισιανούς ιδιοκτήτες ευρωπαϊκών συλλόγων, το βασικό βήμα το έκαναν οι Άραβες.
Πρώτα η οικογένεια των Σεϊχηδων από το Άμπου Ντάμπι που ανέλαβε τη Μάντσεστερ Σίτι και κατόπιν ο Νασέρ Αλ Κελαϊφί από το Κατάρ, λάτρης του ποδοσφαίρου και σπουδαίος επιχειρηματίας στη Μέση Ανατολή.
Το 2011, ο 38χρονος Αλ Κελαϊφί πέρα από χρήματα είχε και ένα συγκεκριμένο project στο μυαλό του. Δεν έψαχνε απλά να βρει μια καλή ομάδα για να επενδύσει. Αναζητούσε μια μητρόπολη για να χτίσει αυτό που ονειρευόταν: ένα ξεχωριστό Brand name.
Από τις μεγάλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες δύο είχαν πρόσφορο έδαφος. Το Παρίσι με μία ουσιαστικά ομάδα, την Παρί Σεν Ζερμέν και το Βερολίνο με τη Χέρτα και την –επαναστατική- Ουνιόν.
Φυσικά προτιμήθηκε η πρωτεύουσα της μόδας. Με έτος ίδρυσης το 1970, η Παρί αν και σχετικά νεόκοπος σύλλογος, είχε κάποιες επιτυχίες τα περασμένα χρόνια. Όπως το Κύπελλο Κυπελλούχων του 1996 συν κάποια εγχώρια τρόπαια.
Ο Αλ Κελαϊφί αποφάσισε να ξοδέψει τα χρήματα προς δύο διαφορετικούς τομείς. Στην -αλόγιστη- αγορά καλών παικτών και στη βελτίωση του πρεστίζ όλου του συλλόγου.
Ας ξεκινήσουμε από το δεύτερο. Μέσα σε λίγα χρόνια, η έδρα της ομάδας, το «Παρκ Ντε Πρενς» δέχτηκε σημαντικό «λίφτινγκ» σε μπόλικους τομείς.
Έγινε πιο φιλική για τον επισκέπτη με πολλές ευκολίες, ενώ παράλληλα οι VIP χώροι του είναι οι πιο εντυπωσιακοί που μπορεί να συναντήσει κανείς σε γήπεδο. Βασικά δεν θυμίζουν γήπεδο, αλλά κάτι από επίδειξη μόδας.
Ο συνδυασμός Παρίσι-ποδοσφαιρικά αστέρια-καλές δημόσιες σχέσεις, έχουν καταστήσει το «Παρκ Ντε Πρενς» τον νούμερο 1 προορισμό των celebrities.
Στην εξέδρα των επισήμων δεν συναντάς μόνο παλιούς παίκτες και παράγοντες, αλλά τα μεγαλύτερα ονόματα της παγκόσμιας showbiz. Λεονάρντο Ντι Κάπριο, Μικ Τζάγκερ, Ριάνα, Μπιγιονσέ, Jay Z και δεκάδες άλλοι δίνουν κατά καιρούς το «παρών». Άλλοι σε σημαντικό παιχνίδι Τσάμπιονς Λιγκ, άλλοι σε αδιάφορο ματς πρωταθλήματος με την Ντιζόν.
Δεν είναι λίγες οι φορές που τα VIP του «Παρκ Ντε Πρενς» θυμίζουν τελετή Όσκαρ ή Γκράμι, παρά ποδοσφαιρικό γήπεδο. Παράλληλα το κίνημα των fashionistas συρρέει για να δει αγώνες της Παρί ή τέλος πάντων να παραστεί, αφού έχει γίνει μόδα.
Μόδα προσπαθούν να κάνουν και την ίδια την ομάδα. Στην περσινή Fashion Week της γαλλικής πρωτεύουσας ο σύλλογος συνεργάστηκε με μια εταιρεία και παρουσίασε ένα catwalk, που τα μοντέλα φορούσαν φανέλες της ομάδας και φορέματα… Εδώ το πλάνο του Αλ Κελαϊφί που αφορούσε την αναγνωρισιμότητα και το πρεστίζ, πήρε άριστα 10.
Κάτι πολύ σημαντικό που κατάφεραν οι παράγοντες του συλλόγου ήταν να αλλάξουν την ανθρωπογεωγραφία των φιλάθλων τους. Λόγω κυρίως της παρουσίας ακροδεξιών φανατικών οπαδών παλαιότερα, οι μαύροι κάτοικοι των Παρισίων δεν ήταν πολύ ευπρόσδεκτοι στο γήπεδο. Οι χούλιγκανς εξαφανίστηκαν για χρόνια από τις εξέδρες, ώσπου επέστρεψαν πρόπερσι, όμως η Παρί μπόρεσε στο μεσοδιάστημα να προσελκύσει κόσμο απ’ όλα τα κοινωνικά στρώματα.
Οι φτωχότεροι μπόρεσαν και είδαν με καλύτερο μάτι την ομάδα της Μπουρζουαζίας, που εδρεύει ακριβώς δίπλα στο δάσος της Βουλώνης, σε μία από τις πιο ακριβές περιοχές της Ευρώπης.
Κι εδώ το πλάνο πήγε κατ’ ευχήν. Το τρίτο και μεγαλύτερο κομμάτι στο θέμα του μάρκετινγκ, κάπου σκαλώνει. Ο βασικός πόθος του Αλ Κελαϊφί ήταν και είναι να συνδέσει όλος ο πλανήτης και ειδικά οι εκατομμύρια τουρίστες, την ομάδα με την πόλη.
Γι’ αυτό το 2013 μετάλλαξε το σήμα του συλλόγου. Ο Πύργος του Αϊφελ έγινε μεγαλύτερος και τα μικρά γράμματα Paris Saint Germain αντικαταστάθηκαν στο πάνω μέρος από ένα μεγάλο κι ευδιάκριτο Paris. Μόνο πρόσφατα κι έπειτα από πιέσεις παραδοσιακών φιλάθλων, προστέθηκε το Saint Germain με μικρό γράμμα στο κάτω μέρος του σήματος.
Ο Αλ Κελαϊφί έχει παραδεχτεί δημόσια τον σκοπό του και από πού πήρε την ιδέα. Θυμάστε στα 90s που όλος ο κόσμος ακόμη και στην Ελλάδα κυκλοφορούσε με μπλούζες και καπελάκια NY;
Το συγκεκριμένο λογότυπο δεν εκπροσωπούσε τη Νέα Υόρκη, αλλά τους Γιάνκις την ομάδα baseball, που μπόρεσε να περάσει το logo της ως σήμα κατατεθέν της μεγαλύτερης μητρόπολης του κόσμου!
Στο Παρίσι το έργο θα ήταν πιο εύκολο αφού δεν υπάρχει αθλητικός ανταγωνισμός. Το πρόβλημα, όμως, είναι άλλο και ακόμη δεν έχει λυθεί. Για να υπάρξει μαζική αγορά προϊόντων Paris και να έρθει η ταύτιση στη συνείδηση του κόσμου, θα πρέπει να υπάρξει και ομάδα.
Κάποτε ο Γιώργος Βαρδινογιάννης είχε πει πως «οι ομάδες χτίζονται, δεν αγοράζονται». Δίχως να έχει απόλυτο δίκιο, στην περίπτωση της Παρί το ρητό του βρήκε εφαρμογή. Μέσα σε οκτώ χρόνια ο σύλλογος έχει ξοδέψει 1,2 δισεκατομμύρια ευρώ για μεταγραφές.
Τον Χαβιέ Παστόρε των 50 εκατομμυρίων το 2011, ακολούθησαν οι Τιάγκο Σίλβα, Λούκας Μόουρα, Καβάνι, Νταβίντ Λουίς, Ντι Μαρία, Νεϊμάρ, Μπαπέ. Όλοι τους κόστισαν πολλά, ως και 230 εκατομμύρια ο Βραζιλιάνος. Και ταυτόχρονα ήρθαν και παίκτες με ειδικό βάρος όπως ο Ζλάταν Ιμπραϊμοβιτς και ο Ντέιβιντ Μπέκαμ.
«Μέχρι το 2014 θα έχουμε γίνει μια υπολογίσιμη δύναμη στην Ευρώπη και μετά η κατάκτηση ενός Τσάμπιονς Λιγκ θα είναι θέμα χρόνου» έλεγε ο Αλ Κελαϊφί το 2011.
Στο πρώτο έπεσε μέσα. Στο δεύτερο ούτε καν. Όλοι υπολογίζουν πια την Παρί, στο τέλος όμως γελάνε μαζί της.
Στις επτά τελευταίες συμμετοχές της στο Τσάμπιονς Λιγκ, έχει αποκλειστεί τέσσερις φορές στα προημιτελικά και τις τρεις πιο πρόσφατες στη φάση των «16».
Ειδικά πρόπερσι, πέρσι και φέτος η ομάδα ξεκίνησε ως ένα από τα φαβορί, αλλά απέτυχε.
Το 2017 είχε στα χέρια της το εμφατικό 4-0 επί της Μπαρτσελόνα. Έφαγε έξι στη ρεβάνς και αποκλείστηκε. Λίγο έλειψε να διαλυθεί εκεί το οικοδόμημα, αφού η διαιτητική εύνοια των Καταλανών πέρασε σε δεύτερη μοίρα. Δεν τρως έξι γκολ για πλάκα…
Πέρυσι κληρώθηκε με μια Ρεάλ που ψαχνόταν ακόμα μέσα στη σεζόν. Έχασε και στα δύο ματς. Φέτος τα πράγματα έγιναν ακόμη χειρότερα. Της έλαχε η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, που λίγο έλειψε να τη διαλύσει ο Μουρίνιο.
Ο Πορτογάλος έφυγε, ήρθε ο Σόλσκιερ που συμμάζεψε την κατάσταση, αλλά ο πρώτος αγώνας στην Αγγλία έδειξε την πραγματική διαφορά των δύο ομάδων. Η Παρί νίκησε με 2-0 και αγκάλιασε την πρόκριση. Αμ δε! Οι χαμένοι από χέρι Άγγλοι πήγαν στο Παρίσι με μια ενδεκάδα απουσίες και προκρίθηκαν! Δεν έχει μείνει άλλος τρόπος για να αποτύχει αυτή η ομάδα, παρότι σαρώνει τους εγχώριους τίτλους.
Τι φταίει για αυτό το συνεχόμενο στραπάτσο; Κανείς δεν μπορεί να βρει με ακρίβεια. Μεγάλα ποδοσφαιρικά ονόματα δείχνουν ελαφρότητα. Ουδείς προπονητής έχει σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Πέρα από τον Κάρλο Αντσελότι που έτρεξε το project στην αρχή του, όλοι οι υπόλοιποι ήταν δεύτερης διαλογής. Ο Λοράν Μπλαν συγκεκριμένων δυνατοτήτων και οι δύο επόμενοι (Έμερι και Τούχελ τώρα) προπονητές όχι φτασμένοι, αλλά με καλό potential. Δεν μπόρεσαν...
Το μέλλον δεν διαγράφεται ευοίωνο για την Παρί Σεν Ζερμέν. Όλοι αυτοί οι αποκλεισμοί αφενός έχουν καταντήσει… ανέκδοτο την ομάδα, αφετέρου θέτουν σε κίνδυνο τη βιωσιμότητά της. Λόγω του FinancialFair Play οι ισολογισμοί είναι «κόκκινοι» κάθε χρόνο. Κι αν ο Αλ Κελαϊφί θέλει να ξοδεύει, δεν μπορεί να το κάνει, αφού δεν έχει τα ανάλογα έσοδα.
Αφού τη γλίτωσε οριακά πέρυσι, αυτό το καλοκαίρι η Παρί είναι αναγκασμένη να πουλήσει ακριβά και να αγοράσει φτηνά. Θα πρέπει να διαλύσει το star system που έχει δημιουργήσει στο ρόστερ της, αλλιώς κινδυνεύει με αποκλεισμό από το Τσάμπιονς Λιγκ.
Μειώνοντας την ποιότητα, μειώνονται και οι πιθανότητες διάκρισης. Βέβαια, το ποδόσφαιρο είναι κι επιστήμη μερικές φορές. Αρκεί να βρεθεί ένας άνθρωπος που να ξέρει από μπάλα και από την ιστορία του συλλόγου. Ίσως έτσι δημιουργηθεί μια αξιοπρόσεκτη ομάδα, έστω και με μικρότερο μπάτζετ. Αλλιώς ο Αλ Κελαϊφί θα έχει αποτύχει στο πιο μεγαλόπνοο πλάνο της ζωής του.
25°
