Πέντε λεπτά πριν αρχίσει το ματς ΑΕΚ-Άγιαξ στο ΟΑΚΑ, όλα έδειχναν ήσυχα. Ο κόσμος λίγος, προφανώς απογοητευμένος από τις εξελίξεις στην ομάδα και τα συνεχή αποτυχημένα αποτελέσματα στο πρωτάθλημα. Ξαφνικά, μια ομάδα εκατό περίπου «φτιαγμένων» οπαδών, υποτίθεται, της ΑΕΚ κάνουν ντου στη διπλανή κερκίδα από αυτήν που είχαν καταλάβει οι οπαδοί, υποτίθεται, του Άγιαξ. Κάποιοι από αυτούς μπαίνουν ανενόχλητοι στην τάφρο, πλησιάζουν τους «εχθρούς» και αρχίζουν να πετούν φωτοβολίδες, εμπρηστικές μολότοφ και βαριά αντικείμενα. Οι «φτιαγμένοι» του Άγιαξ απαντούν και αυτοί με φωτοβολίδες! Κάπου εκεί παρεμβαίνουν ενδιάμεσα τα ΜΑΤ και προσωρινά αποφεύγεται η κλιμάκωση της σύρραξης. Λίγο πριν αρχίσει το δεύτερο ημίχρονο, μια από τα ίδια. Οι εικόνες έκαναν ήδη τον γύρο του κόσμου και οι πρωτοφανείς για αγώνα Champions League συγκρούσεις εντός γηπέδου σίγουρα θα επιφέρουν βαριά ποινή για την ΑΕΚ.
Ας πάμε τώρα στα περίεργα. Κατ’ αρχάς οι αντίπαλες «φυλές» συγκρούονταν στους δρόμους της Αθήνας ένα 24ωρο πριν από τον αγώνα. Από τη μια οι της ΑΕΚ, από την ο συνασπισμός «οπαδών» του Άγιαξ και του Παναθηναϊκού. Άρα και ο πιο ανυποψίαστος θα αντιλαμβανόταν ότι οι εχθροπραξίες είχαν δυναμική να εκδηλωθούν και στις εξέδρες, όπως τελικά έγινε. Συνεπώς, η απορία είναι γιατί δεν είχαν ληφθεί πρόσθετα μέτρα ασφαλείας για να αποφευχθεί αυτό το χάλι – από τη διοίκηση, από την αστυνομία, από όποιον τέλος πάντων είχε την ευθύνη.
Θα πει κάποιος πως τα μέτρα ασφαλείας στα διεθνή ματς είναι έτσι κι αλλιώς αυξημένα. Πράγματι, μπαίνοντας χτες στον προαύλιο χώρο, μου ζητήθηκε πρώτα το εισιτήριο για να προχωρήσω. Στη συνέχεια, αστυνομικοί έκαναν σωματική έρευνα και κοίταξαν το σακίδιό μου για τυχόν ύποπτα αντικείμενα. Ακόμα και εμφιαλωμένα νερά αφαιρούνται. Στη συνέχεια, για να μπω στη θύρα (10Α), η καγκελόπορτα –εξόχως στενή ώστε να περνάς με το ζόρι– ανοίγει αυτόματα μόνο αν ο υπάλληλος του γηπέδου θεωρήσει ηλεκτρονικά την μπάρα του εισιτηρίου μου.
Οπότε το ερώτημα είναι: πώς στο διάολο μπούκαραν ταυτόχρονα 100 χούλιγκανς στο γήπεδο; Αποκλείεται να τους έγινε έλεγχος, αφού κουβαλούσαν μαζί τους εξοπλισμό ικανό να κάνει μπουρλότο το γήπεδο. Ακόμα, πώς επιτράπηκε να μπουν και οι οπαδοί του Άγιαξ με τον δικό τους εξοπλισμό-πιστόλια με φωτοβολίδες και τα συναφή; Γιατί οι αστυνομικές δυνάμεις επενέβησαν κατόπιν εορτής, αφήνοντας χώρο και χρόνο στα «παιδιά» να αλωνίσουν; Γιατί οι securidy guards εμφανίστηκαν περιμετρικά του αγωνιστικού χώρου μόλις λίγα λεπτά πριν από την λήξη του;
Στο ματς με την Μπάγιερν όλα ήταν διαφορετικά. Πολύ περισσότερος κόσμος, αλλά δρακόντεια τα μέτρα ασφάλειας, συνεχή μηνύματα από τα μεγάφωνα – και πάλι για ένα-δύο καπνογόνα που άναψαν, η UEFA έστειλε προειδοποίηση για κυρώσεις. Τώρα, ο πέλεκυς θα πέσει βαρύς για τον σύλλογο, αλλά αυτό είναι το λιγότερο.
Το ερώτημα, πώς οργανώθηκαν όλα αυτά, θα παραμείνει αναπάντητο. Το αν η κλιμάκωση της βίας μέσα στο γήπεδο είναι ελεγχόμενη ή ανεξέλεγκτη, επίσης. Ο φαύλος κύκλος της μιζέριας εξακολουθεί να λειτουργεί ως γάγγραινα στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Το χειρότερο; Τα κρούσματα βίας εξακολουθούν να διαπλέκονται με παραγοντικές σκοπιμότητες του χειρίστου είδους- και δεν ιδρώνει το αφτί κανενός.
Έφυγα αηδιασμένος από το γήπεδο, λίγα λεπτά πριν λήξει το ματς – εκτός των άλλων από τη διαπίστωση ότι η διαφορά κλάσης μιας ελληνικής με μια ευρωπαϊκή ομάδα είναι αβυσσαλέα. Αλλά το ένα πάει χέρι-χέρι με το άλλο, έτσι δεν είναι;
