Η αμφισβήτηση του πρωταθλητή ήταν πάντα το αγαπημένο χόμπι των αντιπάλων του.
Απ’ όσο θυμάμαι την εποχή που πιάστηκαν ντοπέ ο Ίσις και ο Τσίγκοφ, κάθε Σαββατοκύριακο φτιάχνονταν δύο βαθμολογίες: «με ούρα» και «χωρίς ούρα».
Κάποια χρόνια αργότερα, επί Μάκη Ψωμιάδη, η ΑΕΚ είχε ανακηρυχτεί... «συμπρωταθλήτρια»! Μάλιστα οι οπαδοί της το πανηγύρισαν έξαλλα στο ΟΑΚΑ, επειδή είχαν ισοβαθμήσει με τον Ολυμπιακό αλλά έμειναν δεύτεροι χωρίς να τους πειράξει καθόλου. Από το ολότελα...
Στη συνέχεια είχαμε το πρωτάθλημα της Ριζούπολης, το μόνο που μπορεί να αμφισβητήσει κανείς σοβαρά μετά τα όσα έγιναν εκεί. Το έζησα από μέσα, κατέβηκα στα αποδυτήρια, είδα την κατάσταση ζούγκλας πέρα από τα εντός αγωνιστικού χώρου που τα ξέρει όλος ο κόσμος και δεν μπορεί να μου πει κανείς τίποτα. Κανονικό αφρικανικό γήπεδο με Ευρωπαίους οπαδούς και παράγοντες...
Έπειτα, ήρθε το «πρωτάθλημα Βάλνερ» ένα ακόμη άλλοθι των ανθρώπων της ΑΕΚ που το έχασαν στα χαρτιά μεν, αλλά πεντακάθαρα σύμφωνα με όσα έλεγαν τότε οι κανονισμοί. Μάλιστα, αυτό ακριβώς το πρωτάθλημα δεν το στέρησε από την ομάδα «η ΕΠΟ του Γκαγκάτση», όπως θέλουν να λένε, αλλά το CAS, το ανώτατο διεθνές αθλητικό δικαστήριο στο οποίο είχε προσφύγει η Καλαμαριά, που έβαλε κατά λάθος τον Βάλνερ να παίξει. Μικρή λεπτομέρεια που δεν είναι, όμως, ικανή να χαλάσει ένα βολικό παραμύθι.
Τώρα έχουμε το «χάρτινο» της ΑΕΚ που το πανηγυρίζουν και οι ΠΑΟΚτσήδες ξεχνώντας και το ρολό της ταμειακής μηχανής στο κεφάλι του Όσκαρ Γκαρθία και το πιστόλι του Σαββίδη, προφανώς επειδή πιστεύουν ότι οι κούπες πρέπει να κρίνονται σε κλίμα γηπεδικής τρομοκρατίας που πρώτοι άλλωστε το καθιέρωσαν πριν πολλές δεκαετίες χωρίς να τους βοηθήσει σε τίποτα. Το Σάββατο που μας έρχεται έχουν την ευκαιρία να στήσουν μια φιέστα στην Τούμπα με τον απαραίτητο γύρο θριάμβου. Έτσι κάνουν όλοι οι πρωταθλητές! Και τα καλύτερα έρχονται. Για όλους...
22°
